Snuffelen naar groei

Honden die gaslekken opsporen. Meer had Rudy Van Baelen niet nodig als idee om een bedrijf op te starten. Vijftien jaar later zijn de 37 werknemers goed voor 3,5 miljoen euro omzet. Voldoende om door Unizo te worden uitgeroepen als Laureaat Kmo-Ondernemer 2006.

The Sniffers? De naam doet eerder denken aan een popband uit de jaren zestig, en staat mijlenver van de multilinguaal uitspreekbare namen waarmee internationale bedrijven zich tegenwoordig tooien. De hoofdzetel is een voormalige bloemenzaak onder de kerktoren van het Kempense Mol – ook niet de top qua grandeur en prestige, quoi?

Maar het referentielijstje leest wél als dat van een multinational: 3M, Air Liquide, BASF, Bayer, Borealis, BP, Distrigas, DSM, Eandis, Electrabel, Esso, ExxonMobil, Gasunie, Hesse-Noord Natie, Opel, RWE, Shell, Solvay, Total … nagenoeg alle groten uit de olie- en petrochemische nijverheid kloppen aan onder de kerktoren, net zoals de kanjers uit de automobielsector en de maritieme industrie. The Sniffers haalt intussen ruim de helft van zijn omzet in het buitenland. Het bedrijf is actief van Italië over Portugal tot Litouwen, en – buiten Europa – in Saudi-Arabië, Indonesië en de Verenigde Arabische Emiraten. In 2006 kwamen er twaalf personeelsleden bij en de komende twee jaar wordt het aanwervingstempo waarschijnlijk nog versneld. “Over vijf jaar mikken we op een verdubbeling,” voorspelt Rudy Van Baelen. Voor volgend jaar staat de opening van een kantoor in het Midden-Oosten op het programma, waar in een eerste fase een vijftal mensen zullen werken.

Om de internationale groei te kunnen bijbenen, besloot de 47-jarige ondernemer om versterking te zoeken. Die vond hij bij durfkapitalist Creafund. Die biedt naast de geldelijke input ook de nodige managementondersteuning. Zo neemt Johan Heirbrandt als vertegenwoordiger van de durfkapitaalgroep voortaan het financiële en juridische luik voor zijn rekening.

Een goede maand geleden, op 2 oktober, werd de oprichting van de holding The Sniffers International bekendgemaakt. Behalve referentieaandeelhouder Creafund II – dat doorgaans de meerderheid neemt bij de bedrijven waarin het investeert – participeren in de nieuwe holding ook alle leden van het managementteam. Rudy Van Baelen (algemeen beleid) en zijn zeven jaar oudere broer Michel (verantwoordelijk voor de servicedivisie, zeg maar de backoffice van het bedrijf) houden nog ongeveer 30 % aan. Voorts zijn er nog Thierry Vandeghinste (operaties en strategie), die ten persoonlijke titel én tegelijkertijd met Creafund II is ingestapt, Hans Hooybergs (commercieel directeur en verantwoordelijke emissiepoot) en Koen Neven, die aan het hoofd staat van de divisie pijpleidingen. Vandeghinste is alvast enthousiast: “Van Baelen besefte dat het bedrijf meer groeipotentieel heeft dan hij alleen kan waarmaken, en dat er nood is aan meer formalisering en externe hulp om die extra groei te realiseren.”

Zweedse honden

Het idee voor zijn onderneming kreeg Van Baelen aangereikt door zijn toenmalige werkgever, het chemieconcern Borealis. Dat werkte in Zweden met gedresseerde honden om gaslekken op te sporen. Van Baelen: “Zij wisten dat ik in mijn vrije tijd honden africhtte, en vroegen of ik dat ook niet kon. Zodra ik had begrepen dat het niet gevaarlijk was, was het alleen nog kwestie van honden en begeleiders op te leiden: de honden speuren, de anderen rapporteren.”

In 1994 begon Van Baelen in bijberoep ook voor andere klanten dan Borealis te werken, en sinds 2001 is hij officieel van de payroll van het chemiebedrijf verdwenen. Omdat de twee Zweedse honden de markt niet optrekken, blijft de enige vergelijkbare concurrent een Canadees bedrijf, dat slechts sporadisch in Europa actief is. “We hebben op elk van onze deelmarkten wel concurrenten, maar geen enkele die hetzelfde dienstenpakket kan aanbieden.”

De snuffelende honden zijn inmiddels ingebed in een structuur met twee divisies, en een dienstendivisie die de backoffice verzorgt. De ene tak inspecteert pijpleidingen met de helikopter, de jeep of te voet of met de speciaal daartoe opgeleide speurhonden. “Onze eerste activiteit staat inmiddels nog maar voor een klein deel van de omzet: nu specialiseren we ons in hoogtechnologische oplossingen, zoals bijvoorbeeld coatinginspecties en metingen van kathodische bescherming (een elektrische manier om roest te vermijden). Maar onze drie labradors doen nog altijd 400 tot 500 kilometer inspecties per jaar.”

De andere tak houdt zich bezig met het opsporen en rapporteren van ‘fugitieve emissies’, zeg maar lekken en andere niet-gecontroleerde emissies die zorgen dat het industrieel plaatje van raffinaderijen en (petro)chemische bedrijven niet helemaal klopt. “Je moet dan denken aan één klep – op 10.000 of meer – die lekt of openstaat terwijl die dicht moest zijn. Maar daarbij kan het toch om aanzienlijke getallen gaan. In één geval kostte het project, inclusief herstelling en extra onderhoud, zowat 300.000 euro. Maar het resulteerde wel in een besparing van 1,06 miljoen euro per jaar én van 105.000 ton stoom en 16.195 ton CO2 per jaar.”

De dienstendivisie ten slotte analyseert de data in speciaal daartoe ontwikkelde softwareprogramma’s. “Die zijn multi-language, multi-cliënt, multi-site en multi-country, want zowel de taal, de wensen van de klant als de lokale wetgeving kunnen enorm verschillen. Maar ze laten wel toe om globaal te rapporteren via het web.”

Geen prospectie

Rudy Van Baelen heeft de reputatie zowel voorzichtig als correct te zijn. Zo doet hij altijd eerst een beroep op interim-werknemers, omdat hij liever geen medewerkers ontslaat als het eens minder goed zou lopen. “Tot nu toe is dat nog niet gebeurd, maar we hebben inderdaad bijna permanent vijf tot zes tijdelijke contracten. Wie na een aantal maanden goed wordt geëvalueerd, krijgt een vast contract.”

De bedrijfsleider hecht ook veel belang aan een goede sfeer, met zowel persoonlijke ontwikkelingsplannen als een feestcomité en een minivoetbalploeg. Iedereen, ook Van Baelen zelf, laat zichzelf evalueren door de rechtstreekse chef en door de collega’s – een 360°-rapport dat ook ter sprake komt op de raad van bestuur. “Door zijn enthousiasme is hij een enorm goede motivator. Hij neemt soms snel beslissingen, maar tot nu toe nog maar heel weinig slechte,” lacht Thierry Vandeghinste.

“Onze groei wordt ook gestimuleerd door de verhoogde aandacht voor het leefmilieu,” vertelt Van Baelen. Zo wil de Vlaamse milieuadministratie Aminal dat de petrochemische sector en de raffinaderijen vanaf volgend jaar al hun leidingen en apparatuur laten inspecteren op mogelijke gaslekken. De Italiaanse regering verplicht haar bedrijven dan weer om hun emissies te meten, wat ervoor zorgde dat een Belgische projectleider inmiddels druk Italiaans aan het leren is. “Daardoor hebben we tot nog toe bijna geen actieve prospectie moeten doen. Momenteel zijn twaalf Europese raffinaderijen klant bij ons. In de Unie zijn er 104, en er zijn er nog heel wat die geen beheersprogramma hebben voor fugitieve emissies.”

Luc Huysmans