Slapen in het bed van Isabelle Adjani

De broertjes Wielemans _ de brouwers van Wiels _ kochten in de jaren 1890 een café om hun bier meer bekendheid te geven. Dat was het begin van het Métropole, het glorieuze hotel in Brussel dat een markante geschiedenis heeft.

Hoe het allemaal begon

Om hun bieren meer bekendheid te geven _ onder meer de befaamde kleine Wiels _ openden de gebroeders Prosper en Edouard Wielemans, brouwers uit Vorst, aan het Brouckèreplein eerst hun Café Métropole. We schrijven begin de jaren 1890. Het succes bleef niet uit en de Wielemansen aarzelden niet om het aangrenzende gebouw te kopen. In 1894, na een wat gechargeerde ingreep van de Fransman Alban Chambon, de kampioen van het eclecticisme en de rijke versierselen, ontstond aan het plein een waar paleis. Om het hotel verder uit te bouwen, aarzelden de Wielemansen niet om een beroep te doen op de meest befaamde namen uit de design- en architectuurwereld. Sommige kamers zijn nu nog uitgerust met art-decomeubels getekend door Thonnet.

Het Métropole is in de voorbije 106 jaar Belgisch en familiaal gebleven. De oprichtersfamilie Wielemans- Ceuppens heeft overigens nog het volledige kapitaal in handen. Prosper en Edouard werden opgevolgd door hun zonen Léon en Paul. Daarna namen de zonen van Léon, Claude en Eric, de teugels over en nu wordt de familie vertegenwoordigd door Patrick, een zoon van Eric en voorzitter van de raad van bestuur, en door Jean-Pierre Bervoets, de achterkleinzoon van Edouard Wielemans en gedelegeerd bestuurder van de NV.

Het Métropole-hotel telt op dit ogenblik 301 kamers (waaronder elf suites), stelt 168 mensen tewerk en de bezettingsgraad van 65% tot 68% stijgt constant sinds 1998. 2000 was in omzetcijfers het beste jaar ooit, maar de hoogste bezettingsgraden werden gehaald tussen de beide oorlogen. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog was het nog volop ambiance in Café Métropole, waar toen de deuntjes van Ray Ventura en Toots Thielemans weerklonken.

Maar het Métropole heeft ook benarde tijden gekend. De Brusselaars ruilden hun pint en hun terras in voor het kleine scherm in familiekring en dwongen het Café in 1972 tot sluiten. En dat is nog niet alles. “Tijdens de metrowerken aan het einde van de jaren zeventig is het hotel bijna failliet gegaan,” legt directeur-generaal Pierre Verbeke uit. “Met al dat lawaai en stof en de moeilijke toegankelijkheid lieten veel klanten het hotel links liggen. Het was de brouwerij van de Wielemansen, die toentertijd nog niet verkocht was aan Interbrew, die het hotel van de ondergang gered heeft.”

Gratis suite

De bazen van het hotel oefenen geen enkele druk uit om te allen prijze rentabiliteit te halen, zegt Pierre Verbeke. “Toch moeten we op zoek gaan naar nog meer regelmatige klanten, de besten die er zijn.” Engelse, Franse, Nederlandse, Duitse en Amerikaanse zakenlui behoren tot de getrouwen van het hotel (80%), vooral van maandag tot donderdag. “Wanneer er een seminarie wordt georganiseerd waaraan ook de grote baas van de onderneming deelneemt, dan kunnen we hem gratis een suite ter beschikking stellen voor een overnachting. Tenzij alle suites bezet zijn.” De prijzen van de kamers gaan van 200 euro (8000 frank) tot 999 euro (40.000 frank) voor de grote suite (drie kamers met terras en garderobe).

Maar u hoeft niet noodzakelijk in het hotel te logeren om te genieten van het verrukkelijke kader van het Café en zijn befaamde terras, van de bar of het restaurant.

Serge Vanmaercke