SEGHERS ENGINEERING WATER. Hijs de zeilen

Luc Vriens van Seghers Engineering Water haalt zijn 100ste buit binnen. Na zijn onafhankelijkheid zet deze Vlaamse blauwbaard de internationale konkurrenten in de wind.

Eind maart legt Seghers Engineering Water (SEW) uit Wespelaar de laatste hand aan de achtste Unitank-installatie voor de Egyptische suikerraffinaderij Sugar and Integrated Industries Company (SIIC), goed voor een totaalbudget van 240 miljoen frank. “Een tip van Jacques De Greef, topman van Aquafin, ” lacht Luc Vriens, gedelegeerd bestuurder van het milieubedrijf : “De ironie van het lot wil dat de Vlaamse waterzuiveringsmaatschappij amper met ons scheep gaat, maar onrechtstreeks wel voor de grootste vis zorgt. ” Deze maand start ook het SEW-station zo groot als een voetbalveld voor Sucreries et Distilleries de l’Aisne in Origny (Frankrijk) op. Prijskaartje : 150 miljoen frank. Kapaciteit : 300.000 inwonersekwivalenten (IE).

Zes jaar na de overname van het milieudepartement van Interbrew stevent Luc Vriens af op de 100ste installatie van de gepatenteerde Unitank, een modulair waterzuiveringssysteem van Vlaamse origine (zie kader Unitank). Sinds 17 januari 1995 de datum dat de oprichting van SEW in het Belgisch Staatsblad verscheen staat hij aan het hoofd van de nieuwe watermaatschappij, een onafhankelijk bedrijf in de groep rond Hendrik Seghers.

Het maatschappelijk kapitaal bedraagt 80 miljoen frank. Samen met z’n 65 medewerkers hoopt Vriens dit jaar een half miljard omzet te halen. Met de huidige opdrachten zopas heeft Cargill Nebraska (VS) een verdubbeling van haar installatie besteld en 500 projekten, die wereldwijd opgevolgd worden, lijkt het bedrijf deze kaap zelfs te gaan overschrijden. Vriens : “Drinkbaar water is de nieuwe grondstof van de toekomst, een levensnoodzakelijk goed, vooral in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Daarom investeren die landen sterk in de zuivering van hun afvalwaters. “

VAN JEZUIETEN NAAR BIER.

Ondernemen zit in Vriens’ bloed. Zijn verre voorvader van Nederlandse afkomst moet nog kapitein in het Franse leger van Napoleon zijn geweest.

Als zoon van een industriële klompenmaker en een uitbaatster van een groot dorpscafé uit Westerlo krijgt Luc de arbeidsetiek met de paplepel ingegeven. Samen met zijn broer Gust ex-kabinetschef van Louis Tobback en Freddy Willockx, thans gedelegeerd bestuurder van Gimvindus gaat hij op internaat bij de jezuïeten van Turnhout. Elke zaterdag helpt hij vader mee in zijn werkplaats. ‘s Zondags vlucht hij naar het klooster van Tongerlo. Niet uit luiheid, maar om te kunnen leren, want moeder Vriens droomt van een dokter in de familie.

Uiteindelijk kiest Luc voor de landbouwfakulteit. Vrij vlug ontpopt het voormalig feestvarken zich tot een uitstekend student, die in ’81 tot assistent van professor Hubert Verachtert (KU-Leuven) benoemd wordt. Biotechnologie is zijn specialiteit. Met financiële hulp van Artois en enige staatssubsidies ontwikkelt Vriens een eigen waterzuiveringssysteem. Vandaag zit research & development van SEW nog altijd in een aparte entiteit AquaLeuven dat nauwe banden onderhoudt met de Vlaamse universiteiten. Zo passeerden de afgelopen 10 jaren in het totaal niet minder dan 130 studenten het Leuvens onderzoekslabo om er hun eindwerk te maken. Vriens : “Dat is onze investering in de toekomst. “

In ’85 stapt Luc over naar de privé. Als hoofd van de Environmental Business Group van Interbrew verfijnt en commercializeert hij het Unitank-systeem. Wanneer de brouwerij eind jaren tachtig beslist te rationalizeren en haar diversifikaties af te schaffen, neemt Seghers Engineering (SE) het milieuluik van Interbrew over. Vriens wordt direkteur van de waterafdeling. Stap voor stap bouwt hij het bedrijf uit tot de belangrijkste waterzuiveringsmaatschappij van Vlaanderen. Tussen ’90 en ’93 realizeert SE met 150 medewerkers en een omzet van twee miljard frank in ’94 de helft van de Vlaamse markt, vooral bedrijven die op zelfzuivering van hun afvalwater overschakelden.

Vandaag haalt SEW nog maar 20 % uit Vlaanderen. Zo’n 80 % van zijnkliënten komt uit het buitenland, inclusief Wallonië dat een inhaalbeweging heeft ingezet. Vriens : “De laatste tijd ligt de thuismarkt op z’n gat. Het Kelchtermans-effekt is voorbij (nvdr de voormalige Milieuminister verdrievoudigde vanaf ’89 de waterheffingen tot zo’n 600 frank per vervuilingseenheid met een prognose van 1200 frank in ’95, maar dit is onder De Batselier niet doorgegaan). Ook zijn openbare aanbestedingen van Aquafin voor een technologiebedrijf als SEW niet interessant. De Vlaamse waterzuiveringsmaatschappij laat studiebureaus een bestek opmaken. Op basis van dit gedetailleerd lastenboek wordt de goedkoopste aannemer gekozen. Wij daarentegen zijn geen lood- en betongieter, maar bieden de kliënt een sleutel-op-de-deur-oplossing van koncept tot en met exploitatie. “

Hoewel de gedelegeerd bestuurder van SEW geen oude koeien uit de gracht wil halen, kan hij toch geen zweem van spijt onderdrukken : “Aquafin is het wiel terug aan het uitvinden. Jammer genoeg besteedt de overheid hier voor de tweede maal haar geld aan waterzuivering. Tien jaar geleden hebben wij ook gesubsidieerd aan de KU-Leuven en bij Artois al de nodige know-how ontwikkeld”. Toch doet Aquafin af en toe nog eens een beroep op het Unitank-systeem van Seghers, zoals in Galmaarden of Kessenich. Vriens : “Wij zijn blij met deze kruimels. Zonder stevige referenties in eigen land is een internationale doorbraak niet mogelijk. “

VAN BINNEN- NAAR BUITENLAND.

Op dit ogenblik draait SEW op volle toeren. Vroeger doorkruiste Vriens het hele land, vandaag zit hij meer in het vliegtuig (25 % van z’n werktijd) dan in de auto. Onderhandelingen lopen in Vietnam, Filipijnen, Ghana, Nigeria, Rusland, Bangkok, Singapore, Syrië, Mexico, Argentinië en China.

Voor elk buitenlands dossier wordt een lokale partner gezocht. Wat de financiering van de koncessieprojekten betreft, werkt het Vlaams milieubedrijf met internationale fund-raisers, die de nodige venture capitalists verzamelen. Vriens : “Het kontrakt van half ’94 in Macau, de eilandengroep in de buurt van Hongkong een station van 500 miljoen frank, goed voor de zuivering van 320.000 IE aan huishoudelijk afvalwater en drie jaar exploitatie heeft onze positie internationaal flink versterkt. We hebben toen de grote konkurrenten op wereldvlak Dégremont en OTV geklopt. Bovendien kampen de Franse mastodonten, zoals Société Générale des Eaux (SGE) en Lyonnaise des Eaux (LdE), momenteel met een imagoprobleem, na de recente schandalen met politiek smeergeld en dergelijke. “

Ook in Wallonië en Noord-Frankrijk scoort SEW goed. Zopas bestelde Chaudfontaine een nieuwe installatie. Vorige maand sleepte het Vlaams milieubedrijf via zijn licentiehouder De Smet Extraction nog twee kontrakten voor Vandemoortele in Dico en Sète in de wacht. Vriens : “Ten noorden van Parijs worden wij met open armen ontvangen. Daar spreekt men niet meer over les petits Belges. Integendeel, de nieuwe burgemeesters waarderen onze kwaliteit en flexibiliteit. Bovendien zijn ze de korruptie en de hoge prijzen van de Franse reuzen, zoals SGE en LdE, meer dan beu. “

ERIC POMPEN

LUC VRIENS (SEGHERS ENGINEERING WATER) Geen “petit Belge” meer.