Schocktherapie voor loonlasten

De reeks kleine maatregelen om de loonkosten omlaag te halen, zijn veel te beperkt en te versnipperd. Paardenmiddelen voor de concurrentiekracht dringen zich op.

Extra RSZ-korting voor de lage lonen, goedkopere overuren voor de horeca en de bouw, de uitbreiding van de vermindering van de werkgeversbijdrage tot vijf aanwervingen in kmo’s. Het zou van kwade wil getuigen te beweren dat de federale regering niets doet om de bedrijven extra financiële ademruimte te geven. Maar gezien de situatie waarin onze ondernemingen zich bevinden, oogt het plaatje allesbehalve indrukwekkend.

Volgens Voka doet dat relanceplan de loonkostenhandicap met slechts 0,7 procent dalen. Bovendien rijzen vragen over de efficiëntie van een paternoster aan kleine maatregelen. Nemen we het goedkoper maken van de eerste vijf aanwervingen voor starters. Een cadeau aan de bedrijven van 8,1 miljoen euro, dat op kruissnelheid oploopt tot 18 miljoen. Op het eerste gezicht kan niemand tegen zo’n relancemaatregel zijn. Maar Agoria stelde terecht dat zo’n ingreep concurrentieverstorend is tegenover bestaande bedrijven en nieuwe ongelijkheden in de hand werkt.

Bij de eerder genomen maatregelen zoals de reële loonstop voor 2013-2014 en de hervorming van de indexkorf worden ook vraag- tekens geplaatst. De regering- Di Rupo gaat ervan uit dat de loonkostenhandicap daardoor gestaag daalt. Onder andere door de loondrift in de buurlanden. Dat de SPD in Duitsland niet in een nieuwe federale regering wil stappen zonder algemeen opgelegd minimumloon, sterkt Di Rupo en co in die overtuiging.

Economen en werkgevers betwisten dat optimisme. Meer en meer wordt duidelijk dat het eenheidsstatuut arbeiders-bedienden een hoop bedrijven op kosten jaagt. Op precieze berekeningen is het nog even wachten, maar het is al duidelijk dat vooral de arbeiderssectoren het gelag betalen. Die zien hun ontslagkosten substantieel stijgen. En dat zijn net de bedrijven die op een zeer competitieve markt actief zijn. In Trends van deze week stelt Voka-topman Jo Libeer terecht dat die extra factuur voor exportbedrijven het herstel van onze handelsbalans zwaar hypothekeert.

De Belgische loonhandicap heeft een schoktherapie nodig. Of beter, er moeten twee paardenmiddelen worden toegediend. Het eerste is een lineaire lastenverlaging, die geldt voor alle sectoren en voor alle lonen. De focus lag in het verleden al genoeg op de laagste lonen. Werknemers met een meer dan gemiddeld inkomen vallen bij de maatregelen steevast uit de boot. Het zijn ook bedrijven zoals Volvo Gent, die we in Vlaanderen moeten houden. Daar werken weinig mensen met lage lonen. De zenuwachtigheid bij de top van Volvo Gent over de loonhandicap neemt trouwens toe.

Een tweede paardenmiddel is een grondige hervorming van het indexsysteem, waarbij het automatische mechanisme het beste wordt afgeschaft. Dat valt te verkiezen boven een zoveelste hervorming van de indexkorf, waarbij telkens weer een nieuwe versie van de gezondheidsindex wordt ingevoerd.

In dit regeerakkoord stond duidelijk dat de automatische index heilig is. Partijen die het goed menen met de welvaart, moeten na de verkiezingen van mei 2014 eisen dat ze niet aan tafel gaan voordat die heilige koe geslacht wordt.