Rik De Nolf

Eigenlijk heeft hij drie werkkamers. Of neen. Binnenkort zelfs vier. Eén in de bedrijfskantoren van Zellik, daar waar de R&D-afdeling van Roularta Media Group (RMG) goed en wel gehuisvest is. Eén straks in het gloednieuwe Brussels Media Center (BMC) dat RMG begin dit jaar in Evere opende, en waar vrijwel alle redacties van de talrijke magazines huizen. Eén op de achterbank van zijn wagen, daar waar hij dagelijks minstens twee uur vertoeft, onderweg van Roeselare naar Brussel, en omgekeerd. En één, het eerste en voornaamste, in de stad waarmee zijn naam en het bedrijf onlosmakelijk verbonden zijn: Roeselare.

Rik De Nolf: “Ik kan moeilijk zonder dit kantoor in Roeselare. Roeselare is en blijft de hoofdzetel van Roularta. ‘s Morgens, zo rond een uur of acht, wandel ik hier binnen. En dik drie uur later, vóór het middaguur, vertrek ik richting Brussel. Mijn kantoor in de hoofdstad ziet er trouwens helemaal anders uit dan dit hier. In Brussel volg ik de clean-desktheorie. Hier is dat onmogelijk. In Roeselare klopt het hart van Roularta, en dat zie, hoor, ruik en voel je. Hier rollen de persen, worden de regionale kranten en de nationale magazines gedrukt, komen onze boeken tot stand en noem maar op. De administratie, de volledige productie-afdeling, de promotiedienst, al mijn klassementen en mijn onmisbare secretaresse bevinden zich onder dit dak. Wat zegt u? Dat die stapels papieren op mijn bureau een nogal chaotische indruk geven? Tja. En dan heb ik vandaag net alles speciaal een beetje opgeruimd.”

Het kantoor van Rik De Nolf heeft veel weg van een grote humidor. Niet omdat het er naar sigaren ruikt, wel omdat de wanden van het vertrek, van de vloer tot aan het plafond, met een precieuze lichte houtsoort beslaan zijn. Voor de zeven ramen hangen houten lattengordijnen die stuk voor stuk naar beneden zijn. De stand van lattengordijnen staat op open. Het desolaat stukje Roeselare dat erachter ligt, draagt nog duidelijk de sporen van de twee wereldoorlogen. “Die gordijnen trek ik nooit helemaal op. En ja. De stad, die hebben ze gewoon plat gebombardeerd. Er bleef van Roeselare niet veel meer over… Mijn kantoor bevindt zich aan de noorderkant van het gebouw. En in één van de oorspronkelijke vleugels van dit pand. Wellicht heb je bij het binnenkomen gezien dat het gebouw voortdurend nieuwe aanhangsels gekregen heeft. Binnenkort moeten we weer bijbouwen. Hoe meer wij groeien, hoe groter onze behuizing wordt.”

Of die noorderkant een bewuste keuze is? “Eigenlijk was dat aanvankelijk vooral een praktische keuze. Begin jaren zeventig zat ik hier vlakbij de pre-pressafdeling. Maar die is intussen alweer naar Evere verhuisd.”

“Natuurlijk is aan deze noorderligging een niet te onderschatten nadeel gekoppeld. Als ik hier op een winterse zaterdagmorgen kom werken en de rest van het gebouw er stil bij ligt, heeft mijn kantoor veel weg van een ijskelder. Het is er verschrikkelijk koud, en de zon krijg ik er nooit te zien.”

In de uiterste hoek tussen de twee buitenmuren, links voorbij de ronde vergadertafel, trekt het met papieren en tijdschriften volgestouwde bureau de aandacht. Achter dat bureau – waarop geen computer staat, maar waar tussen de paperassen en een grote, bijna antiek ogende Sharp-rekenmachine wel drie gsm-opladers liggen te ronken – doemen lage klasseerkasten op. Ze zijn kleurrijk gevuld met allerhande plastic bakjes, die op hun beurt dan weer volgestapeld zijn met al even kleurrijke plastic mappen. “Dat klopt”, zegt De Nolf. “Ik werk nog erg veel met plastic bakjes en mapjes. Hoeveel er liggen of staan, dat weet ik niet, maar het zijn er een hele hoop. Alle lopende zaken belanden in zo’n mapje en/of een bakje. Ik heb in mijn leven al veel met die dingen gesjouwd. Op en neer en heen en weer. Dat is het gevolg van die verschillende kantoren: ik moet ervoor zorgen dat ik overal al het nodige binnen handbereik heb.” Binnen handbereik, maar vooral op ooghoogte vanaf zijn bureaustoel prijkt één enkele fotokader: vader Willy De Nolf ten voeten uit. “Jazeker. Mijn vader, de stichter van Roularta (in 1954 werd de eerste Krant van West-Vlaanderen gedrukt), is uiteraard zeer belangrijk voor mij en het bedrijf. Heeft u gezien dat het ouderlijk huis helemaal geïntegreerd is in dit bedrijfsgebouw?

Het doet nu dienst als gastenverblijf en is vrijwel altijd volgeboekt. De kunstwerken die hier aan de muur hangen, zijn allemaal van de hand van kunstenaars die mijn vader kende. Ja, de roots van dit bedrijf en dus ook dit kantoor liggen bij hem. In West-Vlaanderen, bij de familie De Nolf.”

PERSONALIA

{VET}* Leeftijd:{vet} 50 jaar.

{VET}* Functie:{vet} Gedelegeerd bestuurder.

{VET}* Sector:{vet} Uitgeverij en drukkerij.

{VET}* Aantal werknemers:{vet} 1600.

{VET}* Bureau:{vet} Roeselare.

margot vanderstraeten