Regelmaat loont

De Fransman Marc-Antoine Farry hoopt dat zijn lijdensweg voorbij is.

Dat de Fransman Marc-Antoine Farry (46) de voorbije herfst deelnam aan de Qualifying School was een leuke verrassing. Dat de winnaar van de BMW International Open 1996, die eind jaren negentig ook een hoofdrol speelde in de Europese Tour, zich uiteindelijk niet kon kwalificeren voor de Tour 2006 veranderde daar niets aan. Farry: “Ik telefoneerde op de valreep om te melden dat ik toch deelnam, omdat ik voor het eerst sinds lang geen rugpijn meer had. Ik kan nu opnieuw voluit naar mijn beste niveau toe werken.”

Farry ging drie jaar lang door de hel en was zelfs al bezig met zijn leven na de golfsport. “Patrice Binet-Decamps, de grote baas van de hotels Constance, wilde dat ik het nieuwe terrein van Praslin op de Seychellen zou tekenen. Ik aarzelde geen seconde toen hij me dat vroeg. De voorbije herfst startten we ook mijn academie op in Belle Mare Plage op Mauritius. Daarnaast plannen we een derde terrein voor de Constance-groep op Mauritius, en er zijn ook plannen om een terrein aan te leggen in Frankrijk, in de buurt van Perpignan. Maar ik voel me in de eerste plaats nog altijd een speler. Als ik vijftig word, ga ik in het seniorencircuit spelen. Ik weet zeker dat ik daar goed zal kunnen meedraaien tot mijn 58ste of zo.”

Kan hij verklaren waarom Frankrijk nu al tien jaar lang uitstekende golfers heeft? Farry wil geen parallel trekken met andere topsporten. “Om in de finale van een Grand Slamtennistoernooi de vijfde set te winnen, moet je een perfecte atleet zijn. Net zoals iemand die deelneemt aan de finale van de wereldbeker voetbal. Maar in de golfsport is het mentale aspect veel belangrijker. En daar kan je moeilijk op trainen. Er zijn heel wat psychologen, of jongens die daar voor moeten doorgaan, maar die helpen vooral spelers die al veel toernooien gewonnen hebben. Ze tillen diegenen die nooit winnen niet meteen naar een hoger niveau. Een golfer is een zeer gevoelig persoon. Volgens mij speelt zijn echtgenote een zeer belangrijke rol in zijn succes. Omdat zij de enige is die alles van hem weet. Kijk maar eens: de beste spelers hebben een harmonieuze relatie. Dat moet ook, want een profspeler is altijd op de hort. Als hij voorbij de cut raakt, moet hij de hele week werken: twee dagen trainen en vier dagen toernooi. En dan heb ik het nog niet over het eindeloze reizen.”

Eigenlijk zou Marc-Antoine Farry ook als coach aan de slag kunnen, als je hem zo bezig hoort. “Nee, bedankt. Dat is niets voor mij. Ik probeer sommige jonge spelers wel vriendschappelijke raad te geven. Er lopen namelijk veel vossen rond in dit wereldje. Daarom heeft jullie Nicolas Colsaerts het zo moeilijk. Hij heeft niemand die voor hem een locomotief kan zijn. Maar hij heeft wel het talent om te winnen. Meer dan één toernooi, je zult wel zien.”

John Baete