Redder of rancuneus?

Vorige week vrijdag bracht Réginald De Poortere een ultiem bod uit op het failliete textielbedrijf Louis De Poortere ( LDP) uit Moeskroen-Aalbeke. Het was een complete verrassing voor de tandem Pascal Dryon-Lano, die na het afhaken van Domo ervan uitging dat de overnamestrijd rond Louis De Poortere nu wel definitief was beslecht.

Nee dus. Pascal Dryon moet nog wat geduld oefenen. Afgelopen maandag – bij het afsluiten van deze rubriek – had de rechtbank van koophandel in Doornik nog altijd geen beslissing genomen in het dossier. En hoewel waarnemers ervan uitgaan dat het duo Dryon-Lano nog altijd de beste kansen bewaart om LDP over te nemen, wou Pascal Dryon er zelf niets over kwijt: de man verkiest discretie boven mediatisering.

“Een portret? Oei, dat zal hij niet leuk vinden,” vermoedt Michel Verhelst, algemeen directeur van de Motte Spinning Company, een van de bedrijven uit de portefeuille van duivel-doet-al Dryon.

Pascal Dryon geeft de indruk op alle fronten tegelijk actief te zijn. Louis De Poortere, een vooraanstaand tapijtenfabrikant, gaat kopje onder? Pascal Dryon springt op de bres. DVW, een geïntegreerde textielgroep, vaart op de klippen? Pascal Dryon snelt ter hulp. In Moeskroen is Pascal Dryon de nieuwe wonderboy van de textielsector. Met hem aan het roer vaart De Poortere Frères ( DPF), van oudsher verbonden met Louis De Poortere (LDP), opnieuw de juiste koers. In vier boekjaren is de omzet verdrievoudigd (meer dan 2 miljard frank) en werd het personeelsbestand tussen eind 1996 en vandaag opgevoerd van 200 naar 350 personen. DPF werd een van de boegbeelden van de Waalse textielsector. Van Ernst & Young kreeg het bedrijf zelfs een nominatie voor Onderneming van het Jaar.

Zijn overbuur in de industriezone van Moeskroen, Motte Spinning Company, verrezen uit de as van de spinnerij Euromotte, is klaar voor een eerste investeringsprogramma en diversifieert naar technische vezels. Luttele jaren geleden waren beide bedrijven op sterven na dood en zou niemand een cent op hun toekomst hebben verwed.

Pascal Dryon voelt zich niet geroepen om daily manager te zijn en weet zich goed te omringen. “De mensen die hij aan het hoofd van zijn ondernemingen plaatst, geven blijk van vastberadenheid en innoverende ideeën,” vat burgemeester Jean-Pierre Detremmerie van Moeskroen samen.

Pascal Dryon (42), altijd mooi gebruind en met een permanente glimlach op zijn gezicht, nam de draad op door te huwen met iemand van de derde generatie De Poortere. Zelf zit de familie Dryon niet in de wol, maar in de koekjes. Vader Jacques prijkt op een eervolle plaats in de stamboom van de Parein-dynastie. Hij huwde met Geneviève, achterkleindochter van Edouard Parein, de stichter van de Antwerpse koekjesfabriek. Door de fusie van Parein en De Beukelaer in 1965 zaten alle erfgenamen meteen op rozen. In Herentals gooiden de Dryons zich op de princes fourrés met Biscuits Dryon. In Eeklo slorpten ze de Biscuiterie Lilan op. Tot Biscuits Dryon in 1994 werd opgedoekt, had Michel Dryon, de oudere broer van Pascal, de touwtjes van het familiebedrijf in handen. De onderneming kwam in moeilijkheden door problemen op de Russische markt, wordt beweerd.

In zaken gaat Pascal Dryon zeer selectief tewerk. In het dossier DVW vormt hij een tandem met Bertrand Joris, de schoonzoon van Jean-Jacques Sioen, zijn vriend en golfpartner in Het Zoute. Voor de overname van Louis De Poortere is zijn vennoot Lionel Callens, de vroegere commercieel directeur van het huis. Met dezelfde Callens nam Dryon enige tijd geleden Rossifloor over, een Italiaanse dochteronderneming van LDP.

De LDP-saga heeft Pascal Dryon wel aangezet tot enige voorzichtigheid. LDP, waar de arbeiders vroeger hun hele leven bleven werken (het was voor sommigen bijna zoals in het klooster gaan), liep uiteindelijk op de klippen door zinloze familieruzies. In 1992 werd Pascal Dryon aangesteld als gedelegeerd bestuurder, nadat zijn schoonbroer Vincent De Poortere bedankt werd. Dryon had namelijk een reconversieplan opgesteld, onder de naam Power House, waarmee hij de banken en het Waals Gewest had weten te overtuigen. Maar om het plan uit te voeren, liet hij de wolf opnieuw in de schapenstal binnen: Vincent De Poortere. Als ‘afscheidscadeau’ kwam Vincent aan het hoofd te staan van Balsan, voorheen een dochteronderneming van LDP. Hij had gezworen de productiecapaciteit van Balsan naar de vestiging van LDP in Moeskroen over te brengen, met als ‘tegenprestatie’ een meerderheidsparticipatie in de zaak. De Poortere kwam zijn belofte echter niet na, het plan Power House ging niet door en in juni 1998 werd Pascal Dryon verplicht ontslag te nemen.

Neemt Dryon nu revanche? Wil hij de spanningen in de familie ontkrachten? Of wil hij gewoon De Poortere, van oudsher een grote naam in de fabricage van hoogwaardig tapijt, redden? “Ik weet niet méér over de projecten van mijn schoonzoon dan wat de pers erover vertelt,” zucht Frank De Poortere, die zich over dit avontuur geen illusies meer maakt.

Pascal Dryon wordt door velen zeer gewaardeerd om zijn sociale instelling. In juni nam hij de drukkerij Graphing-Grafossart over, inclusief al het personeel en alle sociale verworvenheden. Kwatongen beweren dat Pascal wel verplicht was het hele pakket over te nemen. Vader Jacques Dryon was nota bene een van de bestuurders van het eerste uur, samen met stichter Michel Hocquet. Hoewel. “In Oost-Henegouwen geldt de fabriek van De Poortere als een schoolvoorbeeld op sociaal vlak. De salarissen liggen er het hoogst van de hele sector,” beklemtoont een afgevaardigde van ABVV Textiel in Moeskroen. Pascal Dryon heeft plechtig beloofd de reconversie van het overtollige personeel van LDP financieel te steunen.

chantal samson