Recycleer alles. Begin met jezelf

Na een jarenlange discussie hakte de regering eind november de knoop rond ecoboni en ecotaksen definitief door. Vanaf 1 april 2004 worden dranken in herbruikbare verpakkingen iets goedkoper dankzij een accijnsverlaging. Producenten van dranken in wegwerpverpakkingen betalen een extra heffing van 9,85 eurocent. Ondertussen moeten de betrokken bedrijven ook aan de recyclageverplichtingen van de Europese richtlijn voldoen. Anders krijgen ze nog een extra boete van ongeveer 750 euro per ton aan hun broek gesmeerd.

Gelukkig zorgt Fost Plus daarvoor. Sinds negen jaar zorgt dit initiatief van de industrie voor de selectieve inzameling van verpakkingsafval. Dankzij de bekende blauwe zak is ons land internationale koploper in recyclage (84 %) tegen een prijs die twee- à driemaal lager ligt dan in Nederland of Duitsland: minder dan tien euro per inwoner. Maar ondanks die topprestatie blijft Fost Plus geen sant in eigen land. Zo wil Ludo Sannen ( Groen!) nu alle plastic in de blauwe afvalzak stoppen. Maar buiten verbranden bestaat daar geen adequate recyclage voor. Hoewel zijn Brusselse en Waalse collega op een ander spoor zitten, dreigt de Vlaamse minister van Milieu de erkenning van Fost Plus eind dit jaar niet meer te verlengen.

Moeilijke tijden dus voor gedelegeerd bestuurder Henri Meiresonne (56 ). Maar onderhandelen zit de gewezen topman van VTB-VAB in het bloed. “Daarvoor hebben we hem indertijd aangeworven,” zegt Paul Verhaeghe (ex- Fevia), bestuurder van Fost Plus en geestelijke vader van het Groene Punt. “Bij de oprichting van ons initiatief hadden we een pionier nodig. Sim Van Caenegem bouwde van niets een stevig gefundeerde organisatie op. Eenmaal de basis gelegd, zochten we naar een goede diplomaat die bruggen met de politiek en de administratie kon leggen. Uiteindelijk vonden we in september 2000 Henri Meiresonne en we hebben ons deze beslissing nog geen minuut beklaagd.”

“Van Caenegem maakte Fost Plus incontournable, terwijl Meiresonne er nu met succes het etiket incontestable op plakt,” zo vat een medewerker het mooi samen. Minzaam, een goede communicator, met gevoel voor humor, een kei in analyse en cijfers. Bij een algemene rondvraag van Trends zijn de complimenten niet uit de lucht. Ambitieus ook, maar geen ondernemer pur sang. “De perfecte secretaris-generaal,” noemt een West-Vlaamse entrepreneur hem. Nochtans beschikt de geboren en getogen Gentenaar – een telg van de gelijknamige brouwersfamilie uit Oost-Vlaanderen – over een rijkgevuld curriculum vitae.

In het Lievenscollege leerde Meiresonne Luc De Bruyckere ( Ter Beke) kennen. Op de Gentse universiteit legde hij geregeld een kaartje met studiemakkers Herman Verwilst ( Fortis) en Luc Van Nevel ( Samsonite). Na zijn licentiaat in de Economie behaalde de artsenzoon een mastersdiploma aan de Vlerick School in 1971. Bekende jaargenoten waren Louis Verbeke ( Allen & Overy), Luc De Bruyckere ( Ter Beke) , Ronald Everaert ( Telindus) en wijlen Rik Muller ( C&A). Onder stimulans van Verhaeghe stampten ze Vlerick Alumni uit de grond, dat die eind de jaren zeventig liederlijke skireizen organiseerde. Hier legde Meiresonne – getrouwd met de schoonzus van wijlen Johan Mussche ( Spector) – de basis van zijn netwerk. Hij startte zijn carrière bij de internationale afdeling van Janssen Pharmaceutica. Samen met Ajit Shetty, de huidige topman van het farmaciebedrijf uit Beerse, richtte hij afdelingen in Zwitserland en Griekenland op.

Maar toen de multinational hem vroeg om de wereld rond te reizen, paste Meiresonne om genoeg bij zijn gezin te kunnen zijn. Zo belandde hij in 1980 bij de Groep Van Marcke. Als rechterhand van Jean Van Marcke (voorzitter van Lessius) bouwde de Vlerickboy de West-Vlaamse distributiespecialist van sanitair en verwarmingsmateriaal uit tot een Europese topspeler met een geconsolideerde omzet van 100 miljoen euro. Maar als gevolg van familiale perikelen binnen het bedrijf verhuisde hij zes jaar later als general manager naar textielfabrikant Neirinck Industries uit Lendelede. In opdracht van de eigenaars ontmantelde hij vijf jaar later de groep. “Het laatste wat ik moest verkopen, was mezelf,” lacht Meiresonne nu. Via een wat ongelukkige tussenstap bij het Koramic Tiles Division van Christian Dumoulin, vragen Gevaert en de Boerenbond, de nieuwe referentie-aandeelhouders van VTB-VAB, hem begin 1992 om de zieltogende organisatie weer op te krikken. Na een stevige sanering (de rijscholen en de reistak werden verkocht) maakt VTB-VAB sinds begin dit decennium opnieuw winst.

Tijd voor verandering. In januari 2001 nam Meiresonne de fakkel over van Van Caenegem als gedelegeerd bestuurder van Fost Plus. Net als bij de Vlaamse automobilistenbond primeert de service aan de leden. Bovendien geeft deze nieuwe taak hem voldoende mogelijkheden om ook op andere terreinen actief te zijn: klassieke muziek, literatuur en tennis. Hij legde het op 20 september 2001 als volgt aan Trends uit: “Veel mensen denken blijkbaar dat zaakvoerders per definitie geen privé-leven meer hebben en zestien uur per dag moeten werken. Onzin natuurlijk. Wie zijn agenda goed weet te organiseren, heeft ‘s avonds of in het weekend heus wel enkele uurtjes over om zich met zijn hobby’s bezig te houden.”

In 1995 publiceerde Meiresonne het Lexicon Van de Romantische en Moderne Muziek bij uitgeverij Lannoo. Rudolf Werthen, dirigent van het wereldvermaarde maar onlangs ter ziele gegane kamerorkest I Fiamminghi, bestempelt deze catalogus van meer dan 5000 stukken als een echt standaardwerk in de musicologie. Ten slotte liggen nog twee manuscripten van faction – de combinatie van facts en fiction – in zijn lade. Maar met uitzondering van zijn echtgenote heeft niemand die werken al mogen lezen.

Eric Pompen