RECHTERZIJDE

Politiek, Hollywood voor lelijke mensen?

“In het politieke vak is er té weinig marketing,” bekent Janssens, wetend dat het woord marketing ruikt naar manipulatie en onechtheid.

“Bedrijven die in functie van hun productieapparaat naar de markt stappen, zijn verliezers. Zij moeten in functie van hun klanten producten maken. De partijen, de ministeriële departementen, de regeringen zijn functioneel georganiseerde groepen. In de kennismaatschappij dient er gere-engineerd te worden in de politiek. Een Onderwijsdepartement is achterhaald, het moet het departement van Permanente Vorming worden; een ministerie van Arbeid is achterhaald, het moet het ministerie van Werk & Privé-leven worden. In de Belgische politiek kan je dergelijke ontwikkelingen niet bruuskeren door onze coalitiecultuur, die geeft een verlamming. In een systeem als het Britse of Amerikaanse met duidelijke machtswisselingen vermag je meer voor de modernisering van de politiek.” (…) “In Vlaanderen voelen de politici elkaar beter aan en zijn er minder wrijvingen. Maar ook daar kom je niet toe aan re-engineering. ‘t Verschil in sfeer tussen het Vlaamse en het federale niveau is groot. Ik had me wel verwacht aan het communautaire aspect van een aantal begrotings- en financiële vraagstukken. Wat een misvatting! In België is alles communautair en dat verstroopt de besluitvorming. Het onderwijsdossier van november 1999, mijn politieke maidentrip, was geen onderwijsvraagstuk, maar een communautair vraagstuk. Kijk naar het dossier van de Nieuwe Politieke Cultuur, de politiehervorming, de post, de spoorwegen.”

Zou u als sociaal-democraat dan niet de independistische toer moeten opgaan ter wille van de efficiëntere democratie? Janssens lacht: “Die vraag mag u mij niet stellen.”

Jonge, dynamische mensen kijken steeds meer neer op de banenmachines die partijen worden. Zij vinden de politiek een Hollywood voor lelijke mensen. “Dat is een rare inschatting. Als er één ding is dat een partij hoe langer hoe minder is, dan is het wel banenmachine. In de politiek is er hoegenaamd geen banenbeleid. Wat zouden wij vandaag een twintigjarige of een dertigjarige nog kunnen aanbieden? Die ziet zoveel onzekerheden, wat ons doet afglijden naar een extreem: de professionele, voltijdse carièrepolitici. Met het afschaffen van de lijststem krimpen de mogelijkheden om aan politiek personeelsbeleid te doen. De partijen zijn underfunded, voeren amper een communicatiepolitiek en als ze het doen is het niet de beste. Maar voor een betere communicatiecampagne zal ik natuurlijk geen studiedienst opofferen,” reageert Janssens.

“Je zou meer in en uit de politiek moeten kunnen stappen. Je vraagt je af waarom wij het doen of blijven doen? Steve Stevaert en Frank Vandenbroucke kunnen met hun talent veel meer geld verdienen in het bedrijfsleven.”

Frans Crols