RADSON. RISICOBUNDELING

Radson evolueerde van Limburgs familiebedrijf tot de belangrijkste pion van de Finse Rettig-groep. Met zeer zware recente investeringen bevestigden de Finnen het vertrouwen.

Als er zoiets bestaat als risicospreiding, dan doet Radson (Radiatoren Uit Zonhoven) op het eerste gezicht aan risicobundeling. De radiatorenbouwer, aan de slag sinds 1965, stootte eind jaren ’80 twee nevenaktiviteiten af om zich volledig te koncentreren op de eigenlijke specialiteit : plaatstalen radiatoren voor centrale verwarming. “Als we met deze produkten toekomst wilden hebben, dan moesten we een bepaalde schaalgrootte hebben, ” vindt gedelegeerd bestuurder Luc Cardinaels. “Investeringen in drie verschillende produkten zouden te zwaar gewogen hebben. “

Radson verkocht dus de gasketelproduktie aan het Duitse Bosch-Junkers. De dekoratieve radiatoren gingen naar Vasco en het bedrijf plooide zich terug op de kernaktiviteit, waar het trouwens het sterkst stond op de internationale markt. Een driedekker die plots twee vleugels verliest, moet over een fors resterend draagvlak beschikken om verder te vliegen. De transaktie werd dan ook gevolgd door investeringen in schaalvergroting. Groei moest er immers zijn, ook al omdat de val van de Berlijnse muur een reusachtige Duitse radiatorenproducent deed ontwaken. “In 1991 hebben we twee basisbeslissingen genomen, ” verklaart Cardinaels. “We zouden tijdelijk de produktiekapaciteit opvoeren, door weekendwerk met bijkomende ploegen en door halffabrikaten met onze matrijzen te laten produceren door een kollega in Luik. Tevens namen we afstand van mogelijke groei in Duitsland ten voordele van andere markten. “

Het weekendwerk en de halffabrikaten konden slechts een overgangsmaatregel zijn. Radson zette een kapaciteitsverhogend investeringsprojekt op het getouw in twee fazen, waarvan er momenteel één achter de rug is. Het eerstvolgende doel is nu het creëren van een nieuwe buffer tussen de laslijnen en de nieuwe lakhal, gekoppeld aan nieuwe verpakkingslijnen, nieuwe lay-out voor het magazijn en nieuwe machines voor de produktie van sierbekleding. Het geheel, dat eind 1996 rond moet zijn, was oorspronkelijk begroot op tweemaal een half miljard frank, maar kan 200 miljoen duurder worden. Het ophoesten van 1,2 miljard is gelukkig niet langer de zorg van een Limburgs familiebedrijf, daar Radson in 1988 voor 100 % werd opgenomen in de Finse Rettig-groep. Luc Cardinaels vindt de overname meer dan geslaagd : “We werken binnen de groep met een eigen merk, eigen marketing, produktontwikkeling, in- en verkoop. We benutten elkaars kennis en houden de produktie volledig in Zonhoven. “

Radson is de speerpunt van de groep, het grootste bedrijf en het enige familielid met een echt internationaal karakter. De Radson-radiatoren blijven maar voor 20 % in België en worden verkocht aan groothandelaars in de meeste Europese landen, met inbegrip van het Zuiden. Het Limburgse bedrijf biedt 340 jobs. Verdere kapaciteitsverhogingen zouden géén nieuwe werkgelegenheid met zich brengen omdat ze gepaard gaan met een stuk rationalizatie. Volgens Cardinaels gaan er anderzijds evenmin banen verloren : “Ik weiger toe te geven aan een soort van fatalisme met betrekking tot de standplaats België. Hier wordt het meest geïnvesteerd van alle bedrijven uit de Rettig-groep. Dit geeft toch aan dat bij de aandeelhouders het besef leeft dat we hier een toekomst hebben. “

PPG

LUC CARDINAELS (RADSON) Niet toegeven aan fatalisme met betrekking tot de standplaats België.