PREFABPROBLEMEN

DRIE EISEN.

De Beroepsvereniging voor Orthopedisten en Bandagisten van België heeft bij de overheid drie eisen ingediend. “Indien daaraan wordt tegemoetgekomen, zullen we net als vorig jaar in ’95 het budget niet overschrijden, ” zeggen algemeen voorzitter Walter Bockaert en sekretaris-generaal Eddy Weyn.

– Een technische kommissie in het Riziv die de prijs en kwaliteit inschat van de prefabprodukten en op basis daarvan ze al of niet toelaat tot terugbetaling.

– Het budget moet meer rekening houden met de reële loonstijging.

In anderhalf jaar tijd zijn de lonen ondanks de loonstop gestegen met 5,8 %, het gevolg van vroeger afgesproken konventionele verhogingen. Het Riziv staart zich echter blind op de loonstop en baseert zich op een maximale loonsverhoging van 3,5 %. De ortopedisten vallen echter onder een ander industrieel paritair komitee dan de werknemers in de gezondheidszorg.

– De ortopedische prefabprodukten moeten opgenomen worden in de lijst van “sociale artikels” waarvan de prijs door het ministerie van Ekonomische Zaken wordt gekontroleerd.

Vroeger bestond enkel maatwerk, maar sinds enkele jaren is de prefab waarvan weliswaar 70 % nog individuele aanpassingen vergt in opkomst. De goedkopere prefab werd gestimuleerd om op die manier het budget onder kontrole te houden. Maar vandaag keert die politiek zich tegen zichzelf. Het aandeel van prefab stijgt razendsnel (zie tabel). Wat bij sommige ortopedisten de vrees wekt te evolueren naar Amerikaanse toestanden waar ortopedisch materiaal besteld kan worden bij gespecializeerde postorderbedrijven, ten koste van de kwaliteit van de verzorging.

Walter Bockaert en Eddy Weyn leggen het mekanisme uit : “De prefabproducenten zijn buitenlandse multinationals die voor elk land een distributiefiliaal hebben dat zijn prijzen aanpast aan de terugbetalingstarieven. Er is geen reële kostprijsberekening. Wanneer de terugbetaling stijgt omdat onze lonen zijn toegenomen, stijgt ook de prijs van de toeleverancier. De winstmarge van de ortopedist krimpt ineen. ” Toen de prijzen van de zogenaamde kolostemie (kunstanussen) fenomenaal de hoogte inging, stuurde de Beroepsvereniging iemand “incognito” naar de VS om inzicht te krijgen in de kostprijs van dit produkt. Eddy Weyn : “Het bleek dat de winstmarges van de tussenhandelaars in Europa afschuwelijk groot waren. Die kunnen daardoor de geneesheren rechtstreeks benaderen op een voor de dokters “interessante manier”. Ze moedigen daardoor de konsumptie aan. “