Pragmatische vakbondsleider

ABVV-topman Eddy Van Lancker zag zijn organisatie een beetje en zijn leven grondig veranderen.

Een lichtflits, niets meer dan een lichtflits. Dat zijn de eerste woorden die Eddy Van Lancker in de mond neemt als hij terugkijkt op zijn eerste jaar als federaal secretaris van de socialistische vakbond ABVV. De baardige Kortrijkzaan, die als veertienjarige begon aan een bijna negentien jaar durende loopbaan aan de machine (bij Prado), ziet de wereld rondom hem steeds sneller draaien. Ook zijn tijdsindeling ziet er nu totaal anders uit. Maar hij kan er wel om lachen: “Vroeger werkte ik even hard, maar lag ik om half acht ‘s morgens meestal nog in mijn bed. Nu ziet mijn vrouw me elke morgen om zes uur de deur uitstappen. Het voordeel komt later op de dag. Vroeger had ik bijna dagelijks avondvergaderingen. Als ik nu om acht uur ‘s avonds thuis kom, blijf ik meestal ook.”

Zijn overstap van provinciaal naar nationaal secretaris heeft hij zich nog geen seconde beklaagd. De diversiteit van de nieuwe job spreekt hem het meest aan. “Ik ben bezig met alle aspecten van de sociale zekerheid, maar ook met de interne werking van de vakbond, en ik ben net als vroeger veel op de baan. De contacten met de mensen op het terrein mogen ze me nooit afnemen.”

Maar hij geeft toe dat die contacten anders zijn. “Vroeger sprak ik met de basis, de militanten,” zegt Van Lancker. “Nu zit ik meer tussen de kaderleden. En ja, daar wordt een andere taal gesproken. Ik ben een no-nonsenseman, die zweert bij pragmatische oplossingen. Aanvankelijk keek mijn nieuwe omgeving wel eens verbaasd op, nu al veel minder.”

Hoger klimmen op de carrièreladder betekent bijna altijd meer loon, maar ook meer vergaderen. Dan was het voorbije jaar dus moeilijk voor Van Lancker? “Ik heb altijd last gehad met oeverloos vergaderen. Als mensen de koppen bij elkaar steken, is dat om tot besluiten te komen. Niets is erger dan besluiteloosheid. Ik denk dat ik het voorbije jaar mijn kleine steentje heb kunnen bijdragen tot meer efficiëntie in de vergadercultuur.”

Na één jaar beseft de ABVV-secretaris dat zijn organisatie eveneens veranderd is, al is het maar omdat er een hele nieuwe generatie aantrad die verandering ervaart als een toegevoegde waarde. “Onze centrale diensten moeten zich bijvoorbeeld flexibel leren opstellen en dat is ook gebeurd,” stelt Van Lancker vast. “Op het vlak van echte inspraak moeten we nog verder durven gaan. Een vakbond moet leven in dialoog met al zijn leden. Onze diensten hebben ook nog een achter-stand goed te maken op het vlak van informatica. En ik die dacht dat het tijdperk van de brief achter ons lag.”

Over zijn beste en zijn slechtste moment van het voorbije jaar hoeft hij geen seconde na te denken. Van Lancker: “In het voorjaar zijn we met een ABVV-delegatie naar het Sociaal Wereldforum in Nairobi geweest. In de marge hebben we heel wat sociale projecten bezocht. Dat was een week lang elke minuut bijleren. Het slechtste moment? Het ergert me enorm dat de politiek er niet in slaagt om de sociale verkiezingen te organiseren. We blijven, net als de voorbije maanden, lobbyen om zo snel mogelijk een datum te kiezen.”

EDDY VAN LANCKER (ABVV)

IS: federaal secretaris van het ABVV

VRIJE TIJD: koken, lezen, Noord-Zuidproblematiek

KCA