“Als je verantwoordelijk bent voor een bedrijf, lig je af en toe wakker. Het zou maar erg zijn als dat niet zo was. Je hoeft daarom niet in een negatieve spiraal terecht te komen. Piekeren hoort er gewoon een beetje bij. Zeker als je begin 2020 verantwoordelijk wordt voor een bedrijf dat Corona Direct heet en er net dan een virus opduikt dat bijna dezelfde naam draagt. Mij zal je dus altijd ‘covid’ horen zeggen. De nieuwe strategie die we hadden uitgewerkt, was nog maar net goedgekeurd toen de crisis in volle omvang losbarstte. Ik kan je verzekeren dat je dan wel enkele nachten maalt over hoe je daaruit gaat komen.
“Gelukkig bekijk ik op zulke momenten graag hoe je iets negatiefs in iets positiefs kunt omzetten. Daarom rijd ik tijdens het Hemelvaartweekend bijvoorbeeld mee met de 1.000 km voor Kom op tegen Kanker. Ik fiets dan 125 kilometer, terwijl ik tot voor kort nog nooit op een koersfiets had gezeten. Toen ik mijn fiets ging kopen, begreep ik niet eens hoe de versnellingen werkten ( lacht). Het was vooral een uitweg, een manier om de gebeurtenissen van de afgelopen jaren een positieve wending te geven.
“Een drietal jaar geleden kreeg mijn man een kankerdiagnose. Toen stond de wereld even op zijn kop. Plots word je op je eindigheid gewezen en besef je dat het sneller gedaan kan zijn met alles waar je zo van houdt. Heel confronterend, want dat was iets waar wij nooit bij hadden stilgestaan. Tot dan kwam mijn werk dikwijls op de eerste plaats, uiteraard met de nodige tijd voor kinderen, familie en vrienden. Dat is nu deels nog zo, maar door de ziekte van mijn man ging ik wel nadenken.”
Energie tanken
“Ik zou liegen als ik zou zeggen dat er nu meer privétijd dan werktijd is, maar ik let er bijvoorbeeld toch meer op om regelmatig ‘s avonds eens thuis te zijn. Om tussendoor te genieten van kleine dingen ook. Ik geloof dat ik blijvend veranderd ben. Tegelijk wil ik gewoon voort blijven werken. Mijn echtgenoot zou het niet anders willen. Hij weet goed genoeg hoe ik in elkaar zit en wat ik nodig heb.
“Toch begrijpen sommige collega’s niet hoe ik kan blijven functioneren. Ik kan de klik nu eenmaal vlot maken en makkelijk op het een of het ander focussen. Dat was vroeger ook al zo. Als mijn man me vroeg dit of dat te regelen, vergat ik dat zodra ik in de wagen zat. Vanaf dan ging al mijn focus naar het werk. Pas ‘s avonds besefte ik opnieuw wat hij me had gevraagd en pikte ik dat op. Mijn hoofd werkt blijkbaar met gescheiden systemen ( lacht). Daardoor is mijn baan vandaag voor een stuk ook mijn steun. Ze creëert houvast en stabiliteit. Het is een plek waar ik energie kan tanken.”
Robot
“De covidperiode heeft het evenwicht tussen werk- en privétijd ook een beetje in de hand gewerkt. Ik moest automatisch meer telewerken, iets waar ik absoluut fan van ben. Al zijn er een wel kanttekeningen bij te maken. Ik heb pas nog tegen mijn collega’s gezegd dat mensen blijkbaar denken dat ik in een robot verander wanneer ik aan thuiswerk doe. Dan heb ik volgens hen geen koffie-, lunch- of plaspauzes meer nodig. Alle vergaderingen worden achter elkaar gepland, van 8 uur ‘s ochtends tot 8 uur ‘s avonds. Ik begrijp dus heel goed dat mensen het moeilijk vinden dat alle dagen daardoor plots in elkaar over lijken te lopen. En dat ze het gevoel hebben dat ze alleen nog tegen een scherm praten. Probeer dan maar eens te ontladen, nadat je een moeilijk gesprek hebt moeten voeren. Daar gaan we als werkgevers echt aandacht meer voor moeten hebben.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier