Patrick De Groote, een CEO voor alle seizoenen

Patrick De Groote is niet voor één gat te vangen. Hij bouwde met DGS International een internationaal erkend onderhouds- en engineeringbedrijf op. Verkocht het na bijna twintig jaar aan de multinational ABB, waar hij als rechterhand van toenmalig ABB-topman Jan Coene aan de slag ging. Tot hij in 1999 gevraagd werd om het huishouden bij radiocommunicatiegroep SAIT-RadioHolland (het huidige Zenitel) op punt te zetten. Het zou hem zijn reputatie van changemanager opleveren. Na zes moeilijke jaren hield De Groote het daar voor bekeken. Tussendoor bleef hij als adviseur nauw betrokken bij een rist (inter)nationale bedrijven.

TRENDS. Hoe past Vitalo in het rijtje DGS International, ABB, Zenitel?

PATRICK DE GROOTE (VITALO). “Het is een beetje terug naar mijn roots. Ik kom uit de industriële wereld, waar het grote thema destijds onderhoud was. Het was daarom dat ik in 1978 DGS heb opgericht. In 1996 heb ik DGS, op vraag van Jan Coene, geïntegreerd in ABB. Daar heb ik drie jaar meegewerkt aan het ontwikkelingsconcept van full service, dat Coene in de steigers heeft gezet. Tot in 1999 de vraag kwam om Zenitel, toen nog SAIT-RadioHolland, te leiden. Vandaag vind ik dat ik vroeger had moeten ingaan op vragen die er toen ook al waren om CEO te worden bij een bedrijf. Ik ben te lang expert-manager geweest. Maar misschien heb ik dat nodig gehad om te staan waar ik vandaag sta.”

Zenitel was bij uw aantreden op sterven na dood. En bij uw vertrek eigenlijk ook?

DE GROOTE. ( Korte stilte) “Toen ik er aankwam, was de toestand catastrofaal, maar we wisten dat – gelukkig – niet. Met de kracht van iedereen – aandeelhouders, team en techniek – konden we krediet kopen. Toen ik er kwam, noteerde het aandeel 16,50 euro. Nog geen jaar later stond het op 37,50 euro. Er was vertrouwen, er was een strategie. Toen crashte de internetbubbel, en wij gleden mee. Daarnaast vielen er nog enkele lijken uit de kast. Kijk ik met spijt terug? Neen. Hebben we gedaan wat we konden? Ja. Zou ik vandaag dezelfde beslissingen nemen? Ja. Eén ding mag ik zeggen: dankzij het toenmalige team bestaat Zenitel vandaag nog.”

Waarom bent u er vertrokken? Het lijkt erop dat u nog niet klaar was.

DE GROOTE. “Ik was bij Zenitel begonnen met het voornemen om er drie jaar aan de slag te blijven. Maar ik had een aantal dingen niet voorzien. Waaronder de technologiebubbel, en vooral de echte staat van het bedrijf. Toen Zenitel eind 2003, begin 2004 operationeel beter begon te draaien, dacht ik dat het een mooie gelegenheid was om op te stappen. We zaten op budget en operationeel waren we weer vertrokken. Maar toen kregen we opnieuw een aantal tegenslagen, waaronder de gevolgen van de technologiecrash. Ik was het ook een beetje beu. Het is zeer moeilijk om te ageren in een beursgenoteerd bedrijf dat niet goed draait. Je wordt continu bevraagd, door de markt, de analisten. Ik heb in mijn leven veel bedrijven geherstructureerd en veel moeilijke dingen gedaan, maar Zenitel was het moeilijkste.”

U bent nog steeds aandeelhouder, toch klinkt het alsof u Zenitel slechts vanop ruime afstand volgt?

DE GROOTE. “Neen, ik volg het zeker. Ik heb zelfs deelgenomen aan de laatste kapitaalsverhoging. Uit loyaliteit. En omdat ik geloofde in het management.”

U ‘geloofde’ erin?

DE GROOTE. “Ik ben mee verantwoordelijk voor de aanwerving van Erik Hoving ( nvdr – de huidige CEO). Ik wil er niet over uitweiden, ik wil uit correcte redenen daarin blijven geloven en ik ben nog altijd aandeelhouder.”

U werd destijds ook gevraagd voor Biac en Picanol?

DE GROOTE. “Ik mag daar niets over zeggen. Ik ben bij verschillende zaken in de running geweest, maar er was er maar één die mij écht interesseerde.”

En dat was Picanol?

DE GROOTE. ( Beetje verrast) “Picanol had ik zeer graag gedaan. Maar een van de elementen die tegen mij pleitten, was mijn leeftijd.”

U was de druk bij het beursgenoteerde Zenitel beu, maar dat had u wel willen inruilen voor de stormachtige periode bij Picanol?

DE GROOTE. ( Glimlacht) “Goede vraag. Maar ik heb tot mijn eigen verbazing ervaren dat ik mentaal niet klaar was om een stap terug te zetten. Tussen de periode dat ik het intern bij Zenitel bekendmaakte dat ik wilde opstappen en de uiteindelijke stap lag ruim een jaar. Tegen die tijd was ik mentaal al zover, dat ik begon te twijfelen of dat wel zo’n goede beslissing was. En op dat moment komt Picanol op je bord. Dát gecombineerd met de emotionaliteit van mijn jarenlange relatie met Jan Coene maakten dat ik het echt graag wilde doen.”

Toen kwam Christian Dumolin met dit voorstel op de proppen?

DE GROOTE. ( Lacht) “Het is eens iets anders, een bedrijf dat wel marcheert.”