Paars gaat in het rood

De federale regeringsonderhande- laars hebben de ambitie opgegeven om een begroting in evenwicht af te sluiten. Zowel de liberale als de socialistische partijen nemen vrede met een tekort van 0,4 %. Zonder bijkomende ingrepen zou het tekort zelfs oplopen tot 0,8 %, erkent federaal minister van Begroting Johan Vande Lanotte ( SP.A). Formateur Guy Verhofstadt ( VLD) verdedigde op vrijdag 13 juni het tekort. Volgens hem is dit het gevolg van de conjunctuur, structureel blijft de begroting in evenwicht (zie blz. 14).

Om het tekort tot 0,4 % te beperken moet de regering ongeveer 1 miljard euro tegen het einde van dit jaar zien te vinden. De gouverneur van de Nationale Bank,Guy Quaden, vindt een klein begrotingstekort aanvaardbaar, maar roept de regering op om op lange termijn ambitieus te zijn. De doelstellingen van het Stabiliteitspact moeten worden nagestreefd, aldus Quaden. Daarmee levert de gouverneur onderhuidse kritiek op Verhofstadt, die de teugels op dat vlak wil laten vieren.

Het cijferwerk van de onderhandelaars zorgt intussen voor heel wat speculatie. Zo liet PS-voorzitter Elio Di Rupo uitschijnen dat een verdere privatisering van Belgacom voor hem geen taboe is. Ook de overname van het pensioenfonds van de telecomgroep – een portefeuille van 3,3 miljard euro- staat op de agenda.

Ook NMBS-topman Karel Vinck zorgde ervoor dat de spoorwegmaatschappij prominent op de regeringsagenda staat. Zijn ondernemingsplan Move laat aan duidelijkheid niets te wensen over (zie blz. 18). De NMBS moet van haar historische schuldenlast worden verlost en moet tegelijk haar productiviteit drastisch verhogen. Als dit niet gebeurt, is de maatschappij gedoemd te verdwijnen, luidt de analyse van Vinck.

De topman vraagt van zowel de overheid als de vakbonden een zware inspanning. De eerste moet de schulden overnemen, terwijl de bonden constructief dienen mee te werken. Alvast dat laatste is mislukt, want de bonden hebben op dinsdag 10 juni de oorlog verklaard aan het plan-Vinck.

Procentueel zie je bijna overal een verschuiving van het aantal jobs naar lagebelastinglanden. Ik spreek liever van lagebelastinglanden dan van lagelonenlanden, omdat het vooral de belastingdruk is die bedrijven hier wegjaagt. Wat daarbij opvalt, is dat bedrijven die het hier moeilijk krijgen, nog meer dan de andere volop uitwijken. Melexis doet daar voor een stuk aan mee, en wij zijn zeker geen bedrijf in problemen. Alleen betaalt een bedrijf natuurlijk liever minder belastingen dan meer.

( Melexis-topman en Vivant-oprichter Roland Duchâtelet wijt de verhuizing van bedrijven aan de fiscale druk, in De Financieel-Economische Tijd)