Over de Generale: “Ik had daar hoogstens zalf kunnen strijken”

Zou Jan Huyghebaert als top-Vlaming bij de Generale Maatschappij – in plaats van bij Kredietbank – de geschiedenis een andere wending hebben kunnen geven?

“Ten eerste zou ik het nooit gedaan hebben. Bij de Generale lokte men om een Vlaamse vlag te hijsen op een Franstalige schuit. KB lag in het verlengde van wie ik was en wat ik wou; KB was een continuïteit. Uiteindelijk is de groep Vlaams gebleven en internationaal geworden. Dat wou ik en dat heb ik bereikt. Bij de Generale had ik hoogstens zalf kunnen strijken.”

“Ik kende de groep trouwens goed via de haven. Stocatra en SGM van de Generale waren belangrijke goederenbehandelaars. Als Havenschepen ben ik Generale-gouverneur Corbiau gaan vinden om te pleiten voor een fusie van Stocatra en SGM. Zij concurreerden met het opslaan van kolen en ertsen en dat was absurd. Hoofdambtenaar Suykens, Pierre Pluys van CMB en ik trokken naar de Koningsstraat. We werden ontvangen door bodes in livrei, waarop Corbiau mij eerst binnenliet, terwijl Suykens en Pluys buiten moesten wachten. Dat was de stijl van het huis: er waren de groten en er waren de kleinen. De gouverneur zei me: ‘Ik kan die fusie niet doordrukken, want die ondernemingen zijn baronieën waarop ik geen greep heb.'”

“Het verdwijnen van de Generale laat een voelbare leegte na. De Belgische expertise en onze identificatie met Congo zijn ondermijnd. Vroeger passeerde iedereen die langs kwam in Brussel – bijvoorbeeld de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger – bij de gouverneur van de Generale. Die wist alles over de koperprijzen, de grondstoffen van Congo, de stabiliteit van het continent.”

“Het imago van België is in 1989 zwaar beschadigd. Ik herinner me levendig de val van de Generale. Er was een diner bij George De Graeve van BP met vooraanstaande Vlamingen en Franstaligen. De agressie tegen de Generale was tastbaar. De enige die van tafel tot tafel ging om begrip te vragen voor de Generale was Mark Eyskens.”

“Mijn aanwezigheid bij de Generale zou een onmogelijke missie geweest zijn. Ik herinner mij nog premier Gaston Eyskens, tijdens de viering van 150 jaar Generale. Toen Eyskens in zijn feesttoespraak naar het Nederlands overschakelde, begon de zaal zodanig te grommen dat de meest gematigde Vlamingen daar geschandaliseerd zijn buitengekomen met de vraag: ‘Kan dat nog in deze tijd?’ Op dat vlak is België dag en nacht verschillend.”