Opnieuw leren rekenen

De nieuwe directeur voor de vrachtafdeling van de NV Aviapartner Belgium worstelt voorlopig nog met een cultuurverschil. “Ik werkte vroeger in de Antwerpse haven. Ik heb nog te veel de neiging om te rekenen in tonnen in plaats van in kilo’s,” lacht Luc Arnouts. “Een vliegtuig met negentig ton is zwaar beladen. Een schip met 20.000 ton vracht heet nog klein.”

Ondanks de veranderde werkvloer, spreekt Luc Arnouts toch van een terugkeer naar de wortels. Voortaan voert hij de scepter bij de vrachtafdeling van Aviapartner, de Belgische specialist in afhandelingsactiviteiten op Europese luchthavens. In 1999 werd in België 235.000 ton vracht verzorgd – van de 475.000 ton voor de hele groep. Maar ook de eerste job van Luc Arnouts speelde zich af in de logistiek.

Na een licentie in de rechten aan de Antwerpse universiteit, schaafde hij de schoolse kennis in het academiejaar 1985-1986 bij met een licentie in bedrijfsmanagement aan de toenmalige Vlerick School. De laatste twee maanden bracht hij door bij Katoennatie. Het klikte meteen, en Luc Arnouts bleef tot in 1992 bij het maritieme bedrijf. Hij klom er op tot general manager van het zelfstandige filiaal, de NV Cargo Agency. Deze expeditieafdeling specialiseert in woudmateriaal. “In 1986 was Katoennatie nog een Antwerps natiebedrijf. Ik maakte mee hoe de groep in een stroomversnelling geraakte, en groeide van een half miljard omzet in 1986, naar 6 miljard in 1992. Leren omgaan met groei is een zeer leerrijke ervaring.”

Toch wou Luc Arnouts een grotere verantwoordelijkheid opnemen. In 1992 maakt hij de overstap naar de NV SGS Van Bree, om er in 1999 weg te gaan als general manager. Een markante ervaring was de periode tussen 1994 en 1997 als directielid van het filiaal NV Hout-Natie De Eendracht. “Ik moest een toekomst uitwerken voor dat bedrijf, en heb het in september 1997 verkocht. Het zoeken naar de beste oplossing voor Hout-Natie De Eendracht was een heel interessante denkoefening.”

Maar de kersverse directeur van de vrachtafdeling van Aviapartner denkt niet alleen aan werken. De “schaarse vrije tijd” wordt doorgebracht met vrouwlief-kinderarts en de drie zonen. “Ik begraaf me niet in mijn werk. Ik zoek voortdurend naar een gezond evenwicht tussen werk en familiaal leven.”