Opmerkelijke getuige

In zijn boek Dantes tiende cirkel beschrijft journalist Boudewijn Vanpeteghem hoe hij enkele jaren geleden in een neerwaartse spiraal sukkelde die leidde tot een ernstige depressie. En vooral, hoe hij er weer helemaal bovenop geraakte en erin slaagde de draad terug op te nemen.

Vanpeteghem is al enkele decennia lang een gewaardeerde en gedreven politiek journalist en auteur van twee politieke boeken. Zijn jongste boek is echter van een heel andere orde. Vanpeteghem: “Mijn werk was mijn leven. Maar door onmin en meningsverschillen op een eerdere werkplek geraakte ik langzaam maar zeker geïsoleerd. Werk dat ik jarenlang gedaan had en nog steeds met hart en ziel deed, leek gaandeweg niet meer geapprecieerd. Ik begreep het niet en vond ook geen begrip. Ik begon te piekeren en te twijfelen aan mezelf, maakte me verschrikkelijk veel zorgen. Zorgen die ik meenam naar huis, waardoor ik geen energie meer over had voor mijn vrouw en mijn drie toen puberende kinderen. Het ging van kwaad naar erger. Ik sliep slecht, vermagerde en ontwikkelde allerlei vage klachten. Op de duur was ik zo neerslachtig dat ik uit het leven wilde stappen. Waren mijn kinderen er niet geweest, dan had ik dat ook gedaan.”

Uiteindelijk belandde Boudewijn Vanpeteghem in een psychiatrisch ziekenhuis. Zijn boek vertelt vooral wat er zich in die maanden in zijn hoofd afspeelde en hoe zijn leven in het ziekenhuis verliep. “Mijn situatie leek totaal uitzichtloos en om eraan te ontsnappen had ik alles uitgeschakeld en leefde ik als een plant. Tien maanden ziekenhuis, met therapie en chemie (antidepressiva – nvdr) hielpen me er bovenop. Ik hervatte mijn werk, zij het op een andere afdeling. Een nieuwe omgeving en nieuwe mensen deden me herleven. Ik moest geregeld naar het buitenland en hervond mijn gedrevenheid. Tot ik plotsklaps en zonder inspraak werd overgeplaatst naar een andere dienst, dit keer een waar ik helemaal niet naartoe wilde.”

Er volgden opnieuw zes maanden strijd tegen de heropflakkerende depressie. Vanpeteghem ging in die periode alleen wonen. Ook zijn gezin kon de toestand niet langer aan. “Alles kwam terug. De teleurstelling, de woede, de angst. Om die te counteren, heb ik in die periode een tijdje te veel gedronken. Een depressie is een verschrikkelijke ziekte.”

Opnieuw krabbelde hij eruit, nog steeds dankzij therapie en chemie. En dankzij zichzelf. Hij paste de technieken aan die hij in het ziekenhuis had geleerd. Bovendien zocht hij ander werk en vond een aangename werkomgeving bij Roularta. “Ik begon als chef eindredactie bij Trends en leerde veel bij. Nu werk ik opnieuw als schrijvende journalist en volg het politieke en sociale nieuws. Mijn gezin is weer gelukkig herenigd. Zonder de steun van mijn vrouw en kinderen had ik het niet gehaald.”

“Ik ben nu twee jaar verder en opnieuw de gedreven journalist. Maar ik ben veranderd. Ik pieker niet meer en heb geleerd te leven in het hier en het nu. Ik besef ook meer dan vroeger dat er een leven is naast mijn werk.”

Waarom dan dit boek? “Omdat iedereen op een gegeven moment in een depressie kan sukkelen als de omstandigheden tegenzitten. Maar vooral om aan te tonen dat je daar ook weer uit geraakt. Als ik één lezer kan overtuigen dat je kan genezen van een depressie, dan is mijn boek de moeite waard.”

DANTES TIENDE CIRKEL – HET VERHAAL VAN MIJN DEPRESSIE, BOUDEWIJN VANPETEGHEM, LANNOO, ISBN 978-90-209-8088-2, 17,95 EURO