Op de knieën

Zaventem werd vorige week gekweld door een staking van de afhandelaar Swissport. Kan CEO Marcel Buelens zelf maar beter de koffers pakken?

Ben vliegtuigen aan het laden met mijn mannen.’ Niet elke CEO stuurt zulke sms’jes op een vrijdagochtend om kwart over acht. Maar wel Marcel Buelens. Jammer genoeg was zijn onderneming, de afhandelaar Swissport op Brussels Airport, vorige week bijzonder slecht in het nieuws door een vijf dagen durende staking. Naar schatting 20.000 stuks bagage bleven op de luchthaven dagen onaangeroerd. De vakbonden lieten weten dat ze alle vertrouwen in de Belgische directie hadden verloren.

“Een zeer goedkope opmerking”, moppert Luc Meurrens, jarenlang aan het hoofd van de afhandelaar Aviapartner, de directe concurrent van Swissport. “Vakbondsmensen hebben mij te vaak teleurgesteld. Marcel Buelens is een gedreven man. Hij kent de luchtvaart door en door. Ik hoop maar dat Marcel niet de bonen moet fretten bij zijn directie.”

Zelf spreekt de gekwelde topman erg verzoenende taal. “Deze staking had nooit mogen gebeuren”, meldt hij drie uur later aan de telefoon, nadat hij mee een vliegtuig naar Banjul heeft geladen. “Als de vakbonden geen vertrouwen meer in ons hebben, is dat een signaal voor mij om daar iets aan te doen. We wisten dat er problemen waren. We hebben de voorbije maanden wellicht te veel veranderingen willen doorvoeren.”

Die veranderingen zijn het gevolg van de overname vorig jaar van de afhandelaar Flightcare door Swissport. In het najaar kwam de onderneming in handen van de Zwitserse afhandelaar, een voormalig zusterbedrijf van Swissair. En in tegenstelling tot diverse mediaberichten, was die activiteit in Zaventem bijzonder lucratief. In 2011, het jongste boekjaar waar cijfers over zijn, haalde Flightcare een nettowinst van 3,6 miljoen euro, of een rendement van 30 procent op het eigen vermogen. “Ook 2012 is positief”, meldt Marcel Buelens. “Maar de winstmarges werden kleiner.” Dat is hoofdzakelijk het gevolg van goedkopere voorwaarden die de grootste klant, het verlieslatende Brussels Airlines, vorig jaar kon bedingen. Vooral die voorwaarden leidden tot een verhoogde werkdruk.

Lichamelijke opvoeding

“Flightcare investeerde de voorbije jaren nog nauwelijks. Wij plannen in vier jaar voor 17 miljoen euro nieuwe investeringen”, zegt Buelens. In uniformen, logo’s, trolleys, bagagekarren. “En dikkere kniebeschermers voor de werknemers die in de bagageruimte van de vliegtuigen kruipen. Het is dat soort kleine dingen die mee tot de staking hebben geleid. Als je de hele tijd op je knieën zit, doet dat pijn.”

Alleen vreemd dat de CEO dat voordien niet opmerkte. Want alle sectorwaarnemers zijn het erover eens: Buelens is een uitstekende vakman. Hij studeerde lichamelijke opvoeding en kinesitherapie, maar werkte nooit in die sector. “Na een jaar ben je dat diploma vergeten.” Als jobstudent stond de inwoner uit het nabije Diegem in de weekends en de zomer wel aan de laadband van Aviapartner in Zaventem. “Ik ben in de luchtvaart gerold en erin gebleven.” Een understatement, want Marcel Buelens werd landendirecteur bij diverse vrachtmaatschappijen, zoals Fedex, Air Hong Kong Belgium en DHL. Van december 2006 tot juni 2009 was hij gedelegeerd bestuurder van de luchthaven van Charleroi. Onder zijn leiding klom het aantal passagiers van 1,6 naar 4 miljoen. Maar op 8 juni 2009 werd hij op staande voet ontslagen, vooral door onvrede met het beleid van de voorzitster van de raad van bestuur, Edmée De Groeve. Zij moest later zelf opstappen.

Die 8ste juni doet een beetje denken aan de voorbije week. Zijn gezin moest het ontslag via de media vernemen, want zijn gsm werd meteen geblokkeerd. Wat Marcel Buelens nog het meeste stoorde, was de plotse bekoeling van de relaties met de Waalse luchtvaarttop, politici en bestuurders van Brussels South Charleroi Airport. Die waren altijd uitstekend, maar na het ontslag lieten ze hem vallen als een baksteen.

WOLFGANG RIEPL, ILLUSTRATIE DAAN ROSSEELS

“Deze staking had nooit mogen gebeuren”