Oostendse vis met een reukje

De directie van de Oostendse Vismijn bouwt een juridisch dossier op tegen de voormalige CEO Freddy Pollet. Wanbeheer is de minst zwaarwichtige aantijging.

De leiding van de vismijn van Oostende hoopt drie miljoen euro te kunnen recupereren bij voormalig gedelegeerd bestuurder Freddy Pollet. Die werkte te veel op eigen houtje, soms zelfs tegen de instructies van het bestuur van het Autonoom Gemeentebedrijf Vismijn Oostende (AGVO), voor 100 % eigenaar van de nv Exploitatie Vismijn Oostende (EVO). “Pollet verdrievoudigde de omzet tot 44,5 miljoen euro en het marktaandeel verdubbelde tot bijna de helft”, aldus schepen van Visserij Yves Miroir (sp.a). “Er werd echter nooit een euro winst gemaakt. Dat is de taak van zijn opvolger Vincent Dewaele.”

De schepen wijt de omzetgedreven houding van Pollet onder meer aan het feit dat hij naast zijn loon ook een percentage kreeg op de omzet. Daarmee verdubbelde hij zijn inkomen tot maandelijks 17.500 euro. In oktober 2007 moest hij na vijf jaar vertrekken. “Ik wil niets meer kwijt over de Vismijn”, aldus Pollet.

Het dossier-Pollet bevat – naast een hoop kleinere zaken – drie hoofddossiers: het faillissement van Ostend Pre-mium Fish, de catastrofale import van IJslandse vis en de verdoken EVO-participatie in het Noorse schip Polardrift.

Ostend Premium Fish ging in januari 2008 failliet. Het werd in 2005 door Franky Christiaens en zijn bedrijf Jojafra op opgericht onder de naam Ostend Filleting Factory (OFF). Dat gebeurde op initiatief van Pollet, die naast de vismijn een visverwerkingsbedrijf wilde uitbaten. Na protest van Nederlandse visverkopers trok EVO zich terug uit OFF. Het kapitaal werd in november 2005 met 450.000 euro verhoogd tot een half miljoen door ‘bevriende investeerders’. Dat waren de Marokkaanse Société Germon van Filip Soete (tegen wie een gerechtelijk onderzoek loopt wegens een eventueel frauduleus faillissement in de uitvaartsector), Brax-Invest van de familie Brackx (Jetair) en E.D.M. (een vennootschap van de echtgenote van Patrick De Maeseneire, topman van chocoladegigant Barry Callebaut en bevriend met Johan Vande Lanotte, de sterke man van de kuststad).

Ondernemerschap zonder risico

Het EVO-bestuur dacht dat hiermee de zaak geregeld was. “We werden echter niet ingelicht dat Pollet een putoptie had onderhandeld, waardoor EVO verplicht kon worden de aandelen weer over te kopen”, aldus Miroir. Oppositielid Jean-Marie Dedecker (LDD): “Dit liet toe te verkopen als het mis dreigde te gaan, en te blijven als er toch winst werd gemaakt. Ondernemerschap zonder risico, dus.”

Brax-Invest en E.D.M. oefenden in 2006 na een juridisch geschil hun optie uit. EVO verloor aan de transactie 300.000 euro en nog eens een half miljoen wegens een borgstelling. De stad Oostende trok in oktober 2007 naar de onderzoeksrechter. “We konden deze zaak pas opvolgen toen we in 2006 officiëel aandeelhouder werden”, aldus Miroir.

Soete werd intussen zaakvoerder van Mithras Air, in mei 2007 opgericht door Mithras Investment Group met zetel in Doncaster (UK). Mithras zou per vliegtuig vis aanvoeren uit IJsland. De voorbije zomer werd het initiatief nog met vuur verdedigd door Pollet en Miroir. Ook Mithras ging vorige maand failliet.

Dedecker diende in februari tegen Miroir een klacht in bij de gouverneur. Dedecker: “Zes jaar klaag ik dit dossier aan, maar dekt men Pollet in. Nu schuift men met het proces de zwartepiet door naar de voormalige CEO.”

Het tweede luik van het dossier Pollet gaat over de invoer van de IJslandse vis (met koelwagens, in dit geval) om de omzet van de Vismijn op te krikken. Miroir: “Pollet verzweeg in 2005 en 2006 dat de invoer van deze, dikwijls minderwaardige en niet altijd superverse, vis tot een miljoen euro verlies heeft geleid.”

Het derde dossier waarover EVO zich buigt, is de 20 %-participatie in het Noorse schip Polardrift AS in 2006. Dat zou koningskrab aanleveren aan de vismijn. “Deze participatie gebeurde volledig achter de rug van het AGVO-bestuur”, aldus Miroir. “Alsof je het schip moet kopen als je krab wil. Later moesten we een krediet geven om de vergunning te financieren. En plots vroeg Pollet nieuw geld voor een kapitaalverhoging omdat het schip slechts op zeehonden, geen krabben, kon jagen. Zeehondjes! Toen besliste ik een einde te maken aan de Noorse avonturen, die ons al een miljoen euro hadden gekost.”

Was Miroir niet erg naïef om Pollet zolang te vertrouwen? Eerder onthulde Trends praktijken, die in een privébedrijf tot een ontslag zouden hebben geleid. Pollet participeerde in 2005 via zijn privévennootschap Hama Consult voor een derde in Mytilus bvba. Dat bedrijf, gelegen in de vismijn, zou volgens Pollet ‘de motor van de Vlaamse mosseldistributie’ worden. Mytilus’ hoofdaandeelhouder Leen Sies stelde dat Pollet de participatie afdwong in ruil voor bepaalde toegevingen door de vismijn aan het mosselbedrijf. Nadat deze belangenvermenging aan het licht kwam, dwong Miroir Pollet in 2006 uit Mytilus te stappen. Wat hij niet wist, was dat de EVO-topman met Sies nog verder onderhandelde over een calloptie in Mytilus. Zoals Trends eind 2006 onthulde, wilde Pollet die uitoefenen na zijn pensioen, als het – overigens inmiddels failliete – mosselbedrijf dankzij de Vismijn een stevige waarde zou hebben gekregen. Miroir: “Er werd veel verborgen gehouden.” (T)

Door Hans Brockmans/Foto Wouter Rawoens