Oorlogsplannen

Europa heeft plan E uitgewerkt. De E van Europa. Na plan A (Afwezigheid), plan B (Bezorgdheid), plan C (Chaos) en plan D (Duitsland) moet dit plan een antwoord bieden op de crisis waarin Europa is verzeild. Meer dan 700 miljard euro wordt vrijgemaakt om eurolanden te financieren die door de geldmarkten verguisd worden.

De EU-commissie kan op korte termijn 60 miljard leningen ophalen met haar puike AAA-rating. Daarnaast wordt er een speciaal vehikel opgericht dat met staatsgaranties van de eurolanden gedurende drie jaar tot 440 miljard euro kan vrijmaken. Als het vehikel in werking treedt en tussenbeide moet komen, staat het IMF paraat met 250 miljard euro. Ook de ECB stapt in het noodplan. De centrale bank start met de inkoop van overheidspapier en geeft de Europese banken een duw in de rug door te herstarten met langlopende kredietfaciliteiten. De eurolanden die van de financieringskraan willen aftappen, moeten daarvoor wel een marktconforme rente neertellen. Duur, maar het geld is er wel en dat moet de speculanten afschrikken.

Als plan E (Europa) niet lukt, dan zal plan E eigenlijk staan voor het plan Einde. Het fonds is enkel geloofwaardig als het een snelle concrete uitwerking krijgt. En als iedereen zich achter de visie van het plan schaart: het voortbestaan van Europa en de eurozone garanderen. Want zonder eurozone zal niet lang sprake zijn van Europa. Of enkel in de geschiedenisboeken en op Wikipedia.

A ls een land door een ander land zou worden aangevallen met de kracht en snelheid zoals de financiële markten Griekenland hebben aangevallen, dan zou in dat land de staat van oorlog uitgeroepen worden. Europa is in een financiële oorlog verzeild. De oude dame talmde lang met het opstellen van haar verdediging. Te veel generaals bevinden zich op het veld waardoor vele plannen werden uitgetekend maar te weinig actie werd ondernomen. Om te winnen moeten de Europese leiders overschakelen van een defensieve naar een offensieve strategie. Het noodplan is een eerste zet. Het plan geeft aan Europa de noodzakelijke wapens, maar daarmee is het gevecht slechts begonnen. Verre van gewonnen.

Het echte gevecht speelt zich immers af op het economische slagveld. Landen moeten niet alleen hun begrotingen op orde krijgen, maar vooral alles inzetten op het dynamiseren van hun economische potentieel. De belangrijkste overwinningen moeten worden geboekt in functie van toekomstige economische groei waarbij concurrentiekracht, werkgelegenheid, export, enzovoort de inzet zijn. Het is een gevecht dat niet alleen aangegaan moet worden om de financiële markten te overtuigen. Bij deze strijd zijn er veel meer belangrijke spelers betrokken. Groeilanden als China en Indonesië bijvoorbeeld die de Europese markten willen domineren met hun producten. Ook de VS is een geduchte tegenstander want zij hebben nog steeds de ambitie van een economische wereldleider. 750 miljard euro noodsteun zal enkel maar voldoende blijken te zijn als deze veldslagen zo snel mogelijk worden uitgevochten.

Maar om te winnen moet vooral een winnaar opstaan in Europa. Iemand die op de voorgrond treedt om de Europese leiders het hoofd te bieden en de ego’s en nationale belangen te overstijgen. Dat moet nu gebeuren om sterke figuren als Sarkozy en Merkel in toom te houden en het noodplan in goede banen te leiden. Dat moet nu gebeuren om de nieuwe Britse premier geen kans te geven het Europese debat te verstoren. In Europa worden overal verkiezingen gehouden. De crisis zal de eurosceptici voeden en de klus nog moeilijker maken. Het moet iemand zijn die aan de bevolking uitlegt dat ook zij jarenlang boven hun stand hebben geleefd. Dat het tijd is om de hervormingen te steunen omdat het anders alleen maar erger wordt.

De financiële markten, analisten, politici en burgers kunnen niet alleen overtuigd worden met cijfertabellen. Daarvoor is er eveneens nood aan geloofwaardig leiderschap. Kijk naar de VS. Het IMF ging niet zo lang geleden na welke landen het hardst moeten hervormen om hun budgettair evenwicht te herstellen. Japan en het Verenigd Koninkrijk voerden het klassement aan. Daarna volgden Ierland, Spanje en Griekenland. En dan de VS. De VS bulken onder de schulden en niemand die er wakker van ligt. Straffer nog, de Amerikaanse president Barack Obama begon zich vorige week persoonlijk met het Griekse en Europese drama bezig te houden. Hij zou zelfs voorgesteld hebben om de noodzakelijke middelen vrij te maken. Dat herinnert aan de naoorlogse toestanden toen de VS Europa er financieel bovenop hielpen.

Het is tijd dat Europa zelf zijn oorlogen kan winnen. Eén man moet het verschil maken. Dus Herman, wat is het volgende plan?

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR.

An Goovaerts

Het plan geeft aan Europa de noodzakelijke wapens, maar daarmee is het gevecht slechts begonnen. Verre van gewonnen.