HET BAZEL-COMITÉ voor het bankentoezicht keurde zopas een nieuwe set regels goed. Die geven banken minder vrijheid om zelf de risico’s van hypotheekleningen te berekenen. De beslissing leidt ertoe dat de inschatting van het risico op wanbetalingen omhooggaat en de banken daarvoor meer kapitaal moeten opzijzetten. De Europese banken zouden 37 miljard euro extra kapitaal nodig hebben. Om die bijkomende buffer aan te leggen, krijgen ze tien jaar de tijd.
Vreemd is dat de toezichthouders enkel oog hebben voor kredieten en geen kapitaaleisen opleggen voor het bezit van staatsobligaties. De meeste banken hebben een pak overheidspapier op hun balans, en heel vaak van het eigen land. De risicoweging van die obligaties blijft op nul staan, en er wordt ook niets gedaan aan het concentratierisico.
De gevaarlijke band van wederzijds besmettingsgevaar tussen banken en overheden wordt dus niet doorgeknipt. Het was nochtans die nefaste verwevenheid die ervoor zorgde dat de financiële crisis van 2008 uitmondde in de eurocrisis van 2011. Banken werden gered door hun overheden, die zelf in de problemen kwamen, waardoor de waarde van hun obligaties kelderde, waardoor de banken op hun beurt dreigden te kapseizen.
Dat staatsobligaties niet risicovrij zijn, was een van de belangrijkste lessen uit de voorbije bankencrisis. Maar voorlopig doen de toezichthouders er niets mee. Het goede nieuws is dat het Bazel-comité een discussiepaper over het probleem geschreven heeft. Helaas weet niemand hoeveel jaren over een aanpak gediscussieerd zal worden. Laat staan of en wanneer de discussie zal uitmonden in maatregelen. Terwijl financiële crisissen zich toch met de regelmaat van een klok voordoen. Iets meer urgentie was hier op zijn plaats geweest.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier