Ontslag Decaluwé was uitgestelde putsch

Was het vertrek van CEO Raf Decaluwé van Bekaert een verrassing? Ja en neen. De spanningen tussen hem en voorzitter Paul Buysse werden toegedekt.

Was het vertrek van chief executive officer Raf Decaluwé bij staalkoordfabrikant Bekaert in de lente van 2002, en zijn vervanging door het duo Julien De Wilde en Bert De Graeve, een putsch of een lang aangekondigde dood? In zijn editie van 3 december gaat De Financieel- Economische Tijd in een interview met de beide nieuwe toplui door op deze kwestie. In de vragen en tussen de lijnen rijzen bij de zakenkrant twijfels over de rust en de elegantie waarmee de wisseling zou hebben plaatsgehad. De Wilde en voorlichter Willy Snaet repliceren onder meer dat de verrassing van de markt op het bruuske vertrek van Decaluwé onterecht was, want zijn nakende vervanging stond al in het jaarverslag van 2000.

Raf Decaluwé werd verwijderd op een ogenblik dat hij rondtoerde in Japan. Er was geen afscheidspersconferentie, het bericht verscheen in een kort perscommuniqué en commentaar mocht men vragen aan voorzitter Paul Buysse.

Als er rond deze kwestie iets gecreëerd is in de media, is het wel omdat sinds het aantreden van Paul Buysse als voorzitter geregeld gesproken en gefluisterd werd over de onmogelijke verhouding tussen de nieuwe flamboyante voorzitter, de vertrouweling van de familie die als voornaamste opdracht had de beurskoers op te fokken, en de droge Decaluwé, de dagelijkse chef. Er waren strategische en menselijke spanningen tussen de sinjoor en de West-Vlaming. Telkens die kwestie formeel werd aangekaart, bijvoorbeeld in interviews, werd ze weggewuifd als een vals gerucht. Maar wanneer er informeel over werd gepraat, klonk de boodschap: “Het is niet te doen, er moet ingegrepen worden”. De vervanging in mei van Decaluwé was een uitgestelde putsch. Ook Leo Steenbergen, financieel directeur, moest de plaat poetsen. Hij vertrok, zei hij nadien in briefwisseling, op vriendschappelijke wijze, terwijl de officieuze interpretatie van de leiding van Bekaert anders is. Steenbergen werd onvoldoende vakkennis aangewreven.

Een citaat uit de onverdachte mond van een zeer hoge ome bij Bekaert over de Decaluwé in de maanden voor de afrekening was: “Raf Decaluwé is minder moedig en strijdvaardig dan de onderneming vandaag behoeft. Bovendien heeft hij, in tegenstelling tot zijn bescheiden uitstraling, een te hoge eigendunk.”

F.C. [{ssquf}]