Ongekunsteld Italiaans

Wanneer een Italiaan uit eten gaat, dan heeft hij de keuze uit een ristorante, een trattoria of een osteria. In een ristorante gaat het er meer formeel toe dan in een familiale trattoria. Een osteria evolueerde van een wijnbar tot een gezellige ontmoetingsplaats, waar men in een geanimeerde omgeving eenvoudige, regionale bereidingen nuttigt. Een Belgisch voorbeeld is Osteria Cellini in Leut, waar Marco Cellini, een telg uit een bekende Limburgse horecafamilie, het restaurant van sterrenchef Alex Clevers in de oude dorpsschool kocht en verbouwde tot een knus, zuiders wijnrestaurant.

Osteria Cellini oogstte meteen succes. Op de kaart staan ongekunstelde traditionele Italiaanse bereidingen tegen correcte prijzen, aangevuld door seizoengerechten, zoals pasta en risotto met eekhoorntjesbrood en truffel. De meeste mensen laten de kaart voor wat ze is en laten de chef zijn gang gaan. Ons verraste hij met een reeks kleine, lekkere gerechtjes. Om in de stemming te komen, was er een feestelijk glaasje Franciacorta, Ca’del Bosco (12,50 euro). De drie welkomsthapjes waren carpaccio van tonijn met granaatappel, gemarineerde venkel, pompelmoes en strepen balsamico, gevolgd door gehakte messchelp met verse kruiden en een rustiek pannetje met aardappel, inktvis en kerstomaat.

Het eerste gerechtje was inktvis van de grill en scampi in puree van kerstomaatjes. Daarop volgde landelijke bonensoep met in huis gemaakte fagioli, een vleugje droogham en geraspte Parmezaanse kaas. Ravioli gevuld met drie soorten vlees lag in parmezaansaus en was bestrooid met plakjes herfsttruffel. Pappardelle met ragout van rundvlees met het parfum van salie kreeg schors van Parmezaan van onder de schaaf mee.

In olijfolie gebakken zeebaars met kappers en citrusvrucht paarde de chef aan cimi di rape, een kruising tussen broccoli en raapsteel. Het sappige vlees van een stukje ribeye van de Josper-grill kwam met achttien jaar oude balsamico en aardappel uit de oven.

Ambachtelijk bereid ijs met vers geklopte sabayon en crunch van hazelnoten werd aan tafel overtrokken met balsamico. Dat beetje show hoort er ook in deze osteria bij, zelfs al is het motto eerlijk en heerlijk. Wij betaalden voor ons verrassingsmenu 60 euro of zo’n 10 euro per bordje plezier.