Aimé Desimpel (Desimpel) en Fernand Huts (Katoen Natie) mikken op een parlementair mandaat bij de VLD. Mark Vanmoerkerke (Sun International) wil voor de CVP het volk vertegenwoordigen. Ondernemers lijken gebeten door de politiek.
Ook Paul Buysse, executive director van BTR, kreeg reeds van ettelijke politici de vraag om de stap naar het parlement te wagen. Ridder Paul Buysse, gewezen voorzitter van de Antwerpse Kamer van Koophandel, zit immers nooit om een politieke mening verlegen. Is hij geïnteresseerd in partijpolitiek ?
– PAUL BUYSSE. Het boeit me. Maar mijn prestaties bij BTR zouden lijden onder een politiek mandaat. Ik zou misschien zo’n politieke funktie als hobby kunnen uitoefenen. Dat lijkt me niet eerlijk tegenover de kiezer. Deze schoenmaker blijft dus bij zijn leest.
– TRENDS. Anderen maken de overstap wél.
– Dat is normaal. Fernand Huts, al lang gebeten door het politieke virus, Aimé Desimpel en anderen staan aan het hoofd van een familiale onderneming. Ze konden een stapje terugzetten omdat hun aandeelhouders dat toelieten. Ik kan me dat niet veroorloven als onderdeel van een multinationale groep. Daar word ik niet voor betaald.
– U was voorzitter van de Antwerpse Kamer van Koophandel en de beroepsorganizatie van de rechters in handelszaken. Daar kruipt toch ook tijd in ?
– Jawel, maar het bedrijf kwam eerst. De laatste jaren vervlogen mijn vakantiedagen als sneeuw voor de zon. De zaterdagvoormiddag was gereserveerd voor de Kamer. Gelukkig wist ik de recepties en banketten tot het minimum te herleiden. Sinds een recente promotie binnen de BTR-groep werd de kombinatie onhoudbaar.
– Hoe staat u principieel tegenover de kombinatie ondernemen en politiek aktief zijn ?
– Positief. Zakenmensen hebben een andere kijk op de ekonomie. De politici beschouwen het ondernemen als een abstraktie. Hun betrokkenheid bij het zakenleven beperkt zich tot de aanwezigheid op de jaarlijkse hoogmis, het kongres van het Vlaams Ekonomisch Verbond. Uiteraard hebben sommigen in de loop der jaren een geprivilegieerde relatie opgebouwd met het VEV of het Verbond van Belgische Ondernemingen. Ik heb daar mijn twijfels over. Beide organizaties stellen de problemen eerder algemeen (zie ook Omslag, blz. 36 nvdr). Het is niet omdat een politicus in een interview platitudes lanceert over hoge loonkosten, dat hij voeling heeft met ondernemers. Welke mandataris kent de oorzaken van het gebrek aan investeringen in Vlaanderen ? Akkoord : de loonkosten spelen een rol. Maar evenzeer het gebrek aan een stabiele regelgeving en de zwakke infrastruktuur. Dit is geen politiek tema.
– En andersom ? Grotere ondernemingen trekken ook politici aan. Zo vinden we in de Generale-groep mensen als Gaston Geens en Paul De Keersmaeker (beiden CVP) terug en werd Marc Eyskens (CVP) onlangs bestuurder van Cobepa. Willy De Clercq (VLD) heeft funkties bij Royale Belge en NPM. Kan dat ?
– Angelsaksische bedrijven doen wel eens een beroep op oud-politici, die hun expertise aandragen. Maar het betreft steeds mensen die fin de carrière zijn. Als we in de sfeer van de lobbying zitten, kan een grens worden overschreden.
– Zijn bedrijfsleiders sowieso geïnteresseerd in kontakten met politici ?
– Minder. De politiek staat immers voor een enorme macht. Een ondernemer durft een politieke mandataris geen richtlijnen geven, zelfs niet op een terrein dat hij door en door kent. Ik voel die schroom niet. Het is niet omdat ik geen bisschop ben, dat ik niet mag bidden.
Ik onderhield als voorzitter van de Kamer steeds een vrije en vranke relatie met politieke mandatarissen. Het overleg kreeg een nieuw elan. We zagen het Strategisch Plan voor de Regio Antwerpen als een startpunt, maar kregen achteraf bitter weinig reakties. Hetzelfde geldt voor de Investment Guide, een overzicht van de regionale troeven, die we hebben samengesteld. De overheid kon er gebruik van maken om Antwerpen te promoten. Het resultaat ? Niks. Dat gebeurt ook op het Vlaamse niveau. Is Flanders Technology meer dan een evenement waar bedrijfsleiders elkaar schouderklopjes geven ?
Politici hebben het niet begrepen. Er ontstaat een zekere sclerose. De verjonging, die na de vorige parlementsverkiezingen werd aangekondigd, ging tenzij, onbedoeld, bij de Volksunie niet door. Het is begrijpelijk, hoor. Politicus is een plezant beroep. Het hele sociale gebeuren rond de politiek, het interne en externe machtsspel creëert een bepaalde sfeer. Leven met de macht is een moeilijk aspekt van de politieke opdracht. Dat is niet iedereen gegeven. Beleidsmaatregelen liggen soms mijlenver van de gewone bevolking.
– Een voorbeeld ?
– Zo wilde de Vlaamse minister van Openbare Werken Theo Kelchtermans tol heffen op de Kennedytunnel om de mislukking van de Liefkenshoektunnel op te vangen. Ekonomisch gezien was het krankzinnig om de Antwerpenaar te penalizeren voor het falen van de overheid. Ik heb dat ook gezegd en sta waarschijnlijk niet in Kelchtermans’ top-10 van zijn meest favoriete ondernemers. Maar íemand moest het toch durven zeggen.
– Uw betoog is niet echt vleiend voor de politiek. Zal u het zondag moeilijk hebben om iemand een stem te geven ?
– Neen. Wel betreur ik dat we in Antwerpen de keuze hebben tussen meer dan twintig partijen. Ik vrees dat de burger tussen de bomen het bos niet meer ziet. Maar persoonlijk weet ik duidelijk voor wie, wat en welk programma ik zal kiezen. Geen probleem.
HANS BROCKMANS
PAUL BUYSSE (BTR) “Ik word betaald om te ondernemen, niet om aan partijpolitiek te doen. “
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier