Olie drijft weer boven

Begin dit jaar vroegen veel beleggers zich nog bang af waar de bodem van de olieprijs kon liggen, op een moment dat de prijs van een vat Brent-olie (Noordzee-olie) onder 30 USD per barrel (een vat van 119,24 liter) was gedoken. We stonden toen meer dan 70 % lager sinds de val midden 2014 en er circuleerden voorspellingen dat de olieprijs naar 10 USD per vat zou zakken. Vandaag staat de olieprijs weer 60 % hoger, in de buurt van 50 USD.

De groei van de wereldwijde vraag naar olie is de jongste jaren wel afgeremd en onder het historische gemiddelde van +1 % gebracht, maar de recente oliecrisis was vooral aanbodgedreven. Ze kan niet los worden gezien van de opkomst van oliewinning in de diepzee en via teerzanden, maar vooral van de spectaculaire groei van schalieolie in de Verenigde Staten. Dat heeft Saudi-Arabië deels van tactiek doen veranderen. Vroeger zou de streng islamitische woestijnstaat, die een sleutelland is vanwege zijn gigantische reserves binnen de OPEC, zijn productie hebben teruggeschroefd in geval van een overaanbod. Nu blijven de Saudi’s verder olie oppompen en roepen zo de opmars van onder mee schalieolie een brutale halt toe.

Dat zien we ook in de statistieken. Het aanbod in de Verenigde Staten staat onder druk en er zouden 800.000 Amerikaanse vaten per dag gemiddeld minder worden opgepompt ten opzichte van vorig jaar. Die alternatieve methodes hebben hun kosten weliswaar al teruggeschroefd, maar hebben minimaal prijzen van 50 tot 60 USD per vat nodig om rendabel te produceren. Vorig jaar werd dan ook wereldwijd slechts voor 12,1 miljard barrels aan nieuwe olievelden ontdekt, het laagste cijfer sinds 1952 en amper goed voor ruim vier maanden consumptie. Maar de hele oliebusiness draait tegenwoordig om marktaandeel en dominantie. Boven op het politieke aspect, met de vijandschap in het Midden-Oosten tussen Saudi-Arabië en het andere grote OPEC-land in de regio, Iran. Soennieten tegen sjiieten.

De huidige opmars is wellicht wat overtrokken op korte termijn, maar op middellange termijn moeten we weer richting 60 USD om een nieuwe omgekeerde oliecrisis te vermijden. Mogelijk al in de tweede jaarhelft of in 2017 kan de olieprijs weer aan een structureel opwaartse trend beginnen.

Op de uitkijk

We zullen ons de komende maanden moeten klaarhouden om opnieuw meer in de energiesector te beleggen. Want laat ons eerlijk zijn, de prestaties van het thema energie vallen de jongste jaren erg tegen. De twee overgebleven energiewaarden zijn alternatieve keuzes en die vallen tot nu ook tegen. De uraniumprijs (Uranium Participation) zakte dan toch weer naar de bodem en teleurstellend nieuws uit Indonesië dreef de koers van Velcan verder onder de nettokaspositie.

Bij de bevestiging van een uitbodeming zullen we eerst uitkijken naar de sterkste schouders om in te investeren: oliereuzen zoals Royal Dutch Shell en Total. Daarnaast, en eerder in tweede instantie, kijken we ook naar de betere oliedienstenspelers zoals Aker en Schlumberger. In alternatieve energie volgen we de operationele en koersontwikkeling van 7C Solarparken.