Nu ook (bijna) gratis fiscale amnestie

Gratis met de bus. Gratis met de trein. Weg met de huisvuiltaks. Uit de ideeënfabriek die Steve Stevaert ( SP.A) heet, rollen electoraal marktrijpe producten van de lopende band. Gratis gaat er bij de kiezer in als zoete koek, maar toch werpt Steve hem enkele punthoofdvragen voor de voeten.

Wat is een rechtvaardige verdeling van de welvaart? Moeten we gelijk aan de start verschijnen, of is het billijker dat we met zijn allen samen over de finish gaan? Moet talent worden belast, of moet de vrucht van dat talent belast? Welke basisvoorzieningen moet de overheid organiseren? Hoe rekbaar is het principe loon naar werken?

Het antwoord van Steve kleurt rood, dieprood. De straks herverkozen SPA-voorzitter droomt van een land van Kokanje waar gratis eten symbool staat voor een samenleving zonder rijk en arm, zonder klassenverschillen. Gratis is Steves vertaling van een heel progressief belastingbeleid. Gratis is een andere woord voor minder markt- en meer plan-economie. Gratis is een ander woord voor meer overheid en meer belastingen. Die formulering hoort u niet vaak.

Een andere punthoofdvraag is hoe dit rood door dezelfde regeerdeur kan als het blauw van de VLD. Het paars dat uit de opendebatcultuur te voorschijn komt, tolt alle kanten uit. Scoren en laten scoren plakt paars aan elkaar. Is er daarvoor geld te weinig, dan maar paars op krediet. Of zoals Louis Tobback in De Morgen van 13 september 2003 zei: ” Ik durf het nauwelijks zeggen, maar wij profiteren op dit ogenblik van onze 10.000 miljard schuld. Daar betalen we veel interest op. Gevolg, als de interesten dalen, profiteren wij daar veel meer van dan een land dat veel minder schuld heeft.” Breek dus uw benen, u zult veel meer profiteren van een stel krukken dan iemand die zijn benen niet heeft gebroken.

Intussen moet de SPA van Steve de fiscale amnestie slikken. Onbegrijpelijk dat een maatregel die zo discriminerend is voor de kleine man versus de grote vermogens en zo discriminerend is voor de braaf betalende burger, zo makkelijk verteerbaar is voor Stevaert & co. Fiscale amnestie zorgt voor een omgekeerde progressiviteit in de belastingheffing. Fiscale amnestie staat daarom haaks op het ‘gratis’ herverdeelbeleid van Free Stevie.

En de fiscale amnestie plaatst Steve Stevaert ook voor een ethisch vraagstuk. Het gratisbeleid herverdeelt op basis van het inkomen, correctie, op basis van het aangegeven inkomen en dat is een groot verschil in een economie waar zwart nog zo welig tiert. Het gratisbeleid beloont dus de fiscale fraudeur – hij hoeft zelfs niet meer voor de bus of tram te betalen. Het gratisbeleid herverdeelt dus van braaf naar stout. En stout komt er, met de zegen van Stevaert, van af met het vriendentariefje van 6 % of 9 %. Het is bijna gratis fiscale amnestie. Maar kom, zoals we aan Onze Lieve Heer, vragen: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaars. Straks moet de CD&V oppositie voeren tegen een katholieke regering.

Toch zal Stevaert zijn beste oneliners moeten bovenhalen om de fiscale amnestie te verkopen aan zijn achterban. Of weet rood zich gesust met een nakende vermogensbelasting? Dooddoener intussen is dat de regering de fiscale fraude vanaf nu streng zal aanpakken. Stevaert wil daarvoor zelfs de markt inschakelen en dat helemaal gratis, tenzij de privé-jagers de fraudeurs te pakken krijgen en zodoende het gratisbeleid van Steve wat billijker maken.

Daan Killemaes