Nooit meer groen

Leg na 18 mei een cordon sanitaire om de groe- ne politici. De leider van de Vlaamse groenen is Kempenaar. Aan zijn voordeur militeert De Wielewaal, een natuurbond die al een halve eeuw liefhebberende vogelaars, plantkundigen en dauwtrappers het veld instuurt. De Wielewaal is de kwintessens van de natuurbond die kickt op meidoorn, lis, mos, eksters en kevers. De politici van Agalev en Ecolo en de leden van De Wielewaal delen de liefde voor de kleur groen. Maar dat is hun enige raakpunt.

Bos en veld zijn camouflagepakken voor de politieke groenen. Pater Luc Versteylen – een stadsgenoot van Jos Geysels – kent de kidnapping van zijn Anders Gaan Leven door radicalen die met een linkse uitstraling een rechtse wereld aankleven. Hun agenda is stilstand. Die bereiken zij door de vrees voor de vooruitgang en de wetenschap aan te wakkeren. De paranoïde burger van 2003 valt voor de hysterietjes die de groenen opdissen. Tegelijk wordt zijn vertrouwen in de wetenschappers en de deskundigen ondergraven. Een samenleving zonder vertrouwen is rijp voor totalitaire politiek. De grote partijen imiteren de groene modes om de stemmenwinst. Wie is er tegen schoner water, een schonere lucht, een schoner firmament? De groene truc is dat het daar dus niet om gaat, maar wel om een omwenteling die de mens terugbrengt naar een tijdvak dat prijkt in folkloremuseums.

Elke premier heeft belang bij een coalitie zonder groenen. Dat is goed voor rationelere politieke en economische discussies. Drie voorbeelden:

1. Het Kyoto-protocol, dat honderden miljarden euro zal vergen voor een verwaarloosbaar effect tegen 2100, is een stommiteit die de groene hysterici en hun nabootsers in de traditionele partijen op hun geweten hebben. Niemand – ook de onderzoekers van het Intergovernmental Panel on Climate Change niet – heeft aangetoond dat de opwarming van de aarde door de mens wordt veroorzaakt. Rond het jaar 1000 – broeikasgassen bestonden toen niet – kende Europa een lange warmtetijd. De computermodellen en de satellietobservaties sporen niet; de invloed van de wolken, de zon, de continenten en de zeeën zijn niet ontsluierd; de economen, geschiedkundigen, de psychologen worden geïgnoreerd (de maatstaf voor de Kyoto-scenario’s is het bruto binnenlands product (BBP), niet de realistischere koopkrachtpariteit met lagere uitkomsten). Kyoto is het altaar van een sekte die de wereld veel dom geld kost.

2. De chemische industrie is een ruggengraat van de Belgisch/Vlaamse welvaart. Het Witboek Chemie van de Europese Commissie draait om het voorzorgsbeginsel en staat in de actualiteit. De EU-Commissie wil 30.000 stoffen geproduceerd in volumes groter dan één ton per jaar testen tegen 2012. Onmogelijk. Om de tests met de huidige middelen uit te voeren, loopt de tijdspanne tot 2048 en zullen 8,4 miljoen knaagdieren en 4,4 miljoen vissen (in-vitroproeven zijn onvoldoende) nodig zijn. De meeste chemicaliën die door de mallemolen moeten, zijn een kwarteeuw of langer in gebruik en gedurende miljarden uren geobserveerd in werking .

3. Het EU-Witboek aanbidt het voorzorgsbeginsel. Het voorzorgsbeginsel is een principiële ontkenning van het talent van de mens om te leven met risico’s. Zonder risico’s vegeteert hij/zij als een spinnende, gelukzalige kat in een utopia gepatrouilleerd door gendarmes van het type Agalev. De enige nuttige toepassing van het voorzorgsbeginsel is de groenen bannen uit een Belgische regering. Frans Crols

Luc Huysmans n