Geneeskunde voor het Volk, een initiatief van PVDA, beweert dat de werkvloer de motor van de pandemie is. Met de gegevens van 6000 contactonderzoeken in de hand durft Simon Bulterys, algemeen directeur van IDEWE, dat tegen te spreken. “De besmettingen zouden niet dalen als de werkvloer de motor van de pandemie was.”
De arbeidsartsen zijn belast met het opsporen van hoogrisico- en laagrisicocontacten op het werk. Hoe groot is de kans dat mensen besmet raken op het werk?
SIMON BULTERYS. “Als we bericht krijgen dat een werknemer van een bedrijf besmet is, gaan we na welke de contacten op het werk waren die risico gaven op een besmetting. De meeste hoogrisicocontacten vinden we bij de bouw, het spoor en de hulpdiensten. Mensen zitten samen in een auto, zonder masker, met gesloten ramen. Als die verplaatsing langer dan een kwartier duurt, is het risico op besmetting groot. Mensen die een hele dag op pad gaan in een klein team, die dag in dag uit samenwerken, gaan hun medewerkers beschouwen als hun bubbel. Thuis houd je ook geen afstand.”
“Altijd meer dan 1,5 meter afstand houden, is belangrijker dan neusmondmaskers en ventilatie. De eerste golf hebben we bedwongen door afstand te houden. En we stellen vast dat er nog altijd mensen mét symptomen gaan werken in plaats van contact op te nemen met een arts.”
Weet u hoeveel van de hoogrisicocontacten daadwerkelijk tot een besmetting leiden?
BULTERYS. “Nee. Het is een hele calvarietocht geweest vooraleer wij zelf PCR-testen mochten aanvragen voor werknemers. Wij moesten ze naar de huisarts sturen, waardoor we niet automatisch de resultaten van die testen kregen. Sinds deze week kunnen we zelf testen aanvragen en quarantaine-attesten uitschrijven. Tot afgelopen maandag konden hoogrisicocontacten zonder symptomen geen test meer krijgen. Binnenkort gaan we daar beter zicht op hebben.”
U zegt dat de werkvloer niet de motor van de pandemie is.
BULTERYS. “Het aantal clusters van besmettingen op het werk blijft heel beperkt. Mensen denken wel vaak dat ze op het werk besmet zijn geraakt, maar eigenlijk weten ze niet waar dat is gebeurd.
“Met plaatsbezoeken hebben we vastgesteld dat in 90 procent van de bedrijven het mogelijk is afstand te houden, en dat gebeurt ook. In de refter is er veel minder respect voor de afstandsregels. Bedrijven moeten de middagpauzes meer spreiden en de refter vergroten. De werknemers mogen de aandacht niet laten verslappen. Tijdens het eten gaan de maskers af en zitten mensen samen aan een tafel. Soms wordt er zelfs nog gekaart na het eten. Rokers die samen rond een asbak staan, is nog zo’n momentje. Ik snap dat mensen behoefte hebben om bij te praten, maar dat kan ook op afstand.
“Het desinfecteren van oppervlaktes gebeurt vrij goed. Het onderwijs, de zorg en de hulpdiensten scoren daar het beste op. Andere sectoren iets minder.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier