Nieuw talent

De charme van jazz is het eeuwig vernieuwende ervan. Ook al blijven de klassieken het goed doen, dienen de jonge goden zich aan en nemen ze de fakkel over. Een nieuwe dubbel-cd is hiervan een schitterend bewijs.

Sinds geruime tijd groeien zogenaamd “klassieke” muziek en jazz naar elkaar toe. De klassiekers zijn al lang aan “postmodernisme” (pomo) toe of er voorbij en er zijn zeer weinig of geen jazzmusici meer zonder een solide klassieke vorming (notenleer, harmonie en wat zoal).

Op praktisch elk domein van de kunst en ook in de muziek wordt bijna permanent teruggegrepen naar de pioniers, de grondleggers. Begrijpelijk, maar niet altijd even makkelijk te verteren.

Tot in den treure worden zeer oude opnamen van muzikanten als Louis Armstrong, Sidney Bechet, Duke Ellington enzovoort gedigitalizeerd heruitgegeven. Prima, want in tegenstelling tot genoteerde muziek hoewel sommige memorabele improvizatiesook uitgeschreven werden kan men zich voor jazz niet altijd een idee vormen van hoe het eigenlijk moet. Maar nieuwe talenten hebben intussen al lang de fakkel overgenomen en het is de hoogste tijd om de nieuwere generatie aan bod te laten komen (lees : in uw cd-teek te hebben). Bekende namen zijn bijvoorbeeld de familie Marsalis : de niet meer zo jonge Ellis (pianist van het zuiverste water) en zijn zonen Delfeayo (trombonist en producer, o.a. bij Columbia), Winton (trompettist die al even uitzonderlijk goed jazz als klassieke muziek vertolkt) en Branford (saxofonist die ook wel een streepje klassiek speelt maar veel beter thuis is in de jazz). De echte jazzliefhebber weet ook bij de grote massa nog onbekende topmusici al lang te appreciëren.

Een aantal van die jonge wolven is te beluisteren op twee verzamel-cd’s met als titel Next Generation, niet allemaal keigoed, maar als “verzamelplaten” toch hun geld waard…

Eén van die briljante nieuwkomers is bassist Christian McBride die schittert naast andere knapen als Roy Hargrove (trompet) en Joshua Redman (tenorsax). McBride die een beetje overal opduikt is een meester in melodieus basspel en geeft naast een betrouwbare begeleiding ook staaltjes schitterend solowerk ten beste. Even verrassend zijn pianist Bheki Mseleku wat een rijke inspiratie heeft die man trompettist Nicholas Payton bewonder zijn kristalheldere sound gitarist Wolfgang Muthspiel diskreet maar biezonder doeltreffend en de beloftevolle zangeres Maria Joào. Meer gedetailleerde kommentaar zou ons hier te ver leiden. Luister en geniet alvast van deze “samples” van eigentijdse klanken. De toekomst is verzekerd.

MILO DERDEYN

Next Generation Volume 1 & 2, Verve (Polygram)