Niet thuis te brengen

Onder de noemer “Posities [ 40” werden in Deweer Art Galery in Otegem acht kunstenaars onder de veertig jaar samengebracht. Ze vertellen over verloren voorwerpen, verloren dromen, verloren tijd. En overal hangt het besef dat de positie al op voorhand verloren moet zijn.

Reizen ! Heen en weer. En alsmaar verder. De Nederlandse kunstenaar Aernout Mik is net terug uit Hongkong. Hij maakte er filmopnames die vermoedelijk gebruikt zullen worden in zijn tentoonstelling in het Nederlands paviljoen op de Biënnale van Venetië, die half juni de deuren opent. In afwachting kwam hij in de West-Vlaamse velden een tafel deponeren, in het midden van de grote hal van Deweer Art Gallery. Een ouderwetse keukentafel, waarop ook een map is neergelegd. Ze bevat naast foto’s ook nauwkeurige beschrijvingen van de weinig alledaagse voorwerpen die Mik nog rond de tafel heeft gezet. Als daar zijn :

– “1 verweerde cassetterecorder, verbonden door metalen kettinkje met grijs kussentje. Recorder bevat bandopname van “De Mantel” van Nikolaj Gogol. Dit kort verhaal wordt voorgelezen door een Amerikaanse vrouw (is aan het eten).”

– “1 weekendtas, gevuld met cement (hard) en flessen azijn.”

– “1 zwarte schoen, voor linkervoet, gevuld met poly-urethaanschuim. (Afbeelding is zoekgeraakt).”

– “1 liggende stoel, zitting is doorboord met fles gevuld met silicone.”

Samen vormen de voorwerpen één enkel kunstwerk, dat voorbestemd lijkt tot een niet al te rustige reis. Want de titel luidt “Voorwerpen, achter te laten in treinen”. En eenmaal verloren voorwerp, is er geen kat meer die weet waar die op zich al zo nutteloze dingen uiteindelijk nog zullen eindigen.

Het reizen was één van de gemeenschappelijke kenmerken die Jo Coucke van Deweer Art Gallery ontdekte bij de kunstenaars die hij in de tentoonstelling “Posities [ 40” heeft samengebracht. Het zwerven, het vluchten, het trekken. Het gevoel van ontheemding ook, vervreemding, en het feit dat je de dingen nog onmogelijk kan thuisbrengen. Maar dat was pas een conclusie achteraf. Hij had de kunstenaars en hun werken immers allerminst in het keurslijf van een vooropgezette idee willen knellen. Negen videostills in ouderwetse gouden lijsten tonen de Rus Vadim Zakharov, die in Keulen leeft, en in de huid van zijn personage “Pastor Zond” naar Japan was gereisd om er bij wijze van “Theologisches Gespräch” in priestertoga een Sumi-krijger te bevechten. Ook de Belg Christophe Fink, die een paar jaar terug door Bart de Baere voor de tentoonstelling van de Vlaamse Gemeenschap op de Biënnale van Venetië was geselecteerd, is present. De reis die hij toen maakte, heeft hij in “Venice, second visit, 1995-1997” met behulp van 1261 notities in tabellen en grafieken proberen vast te leggen. De notities zijn puur factueel. Ze capteren niet veel meer dan de verloren tijd, en Finks bewegingen. En de grafieken tonen in al hun wiskundigheid wat een verloren zaak die vrolijke wetenschap wel kan zijn. Zelfs als je nog geen veertig bent.

MAX BORKA

“Posities/Positions/Positionen [ 40”. Tot 8 juni in Deweer Art Gallery, Otegem. Woensdag tot en met zondag, van 14 tot 18 uur. Tel.(056)64.48.93.

Aernout Mik, Voorwerpen, achter te laten in treinen.