Doet Emmanuel Macron wat zijn voorgangers niet is gelukt? Verschillende Franse presidenten hebben geprobeerd de arbeidsmarkt flexibeler te maken, maar beten hun tanden stuk op vakbondsprotest. Macron heeft nu een reeks arbeidsmarkthervormingen klaar en voor één keer reageren de vakbonden niet unaniem negatief.
De kans is dus groot dat Macron en zijn eerste minister Edouard Philippe hun slag thuishalen. De Franse arbeidsmarkthervorming die in de steigers staat, is noodzakelijk. Het ontslagrecht wordt eindelijk aangepakt. De wettelijke ontslagvergoeding wordt weliswaar opgetrokken met 25 procent, maar de vergoeding bij onterecht ontslag dat via de rechtbank wordt aangevochten wordt beperkt tot 20.000 euro. Daarmee komt een einde aan het systeem waarmee werknemers, geholpen door de vakbonden, lange juridische procedures voeren om een zo hoog mogelijke vergoeding binnen te rijven. Daardoor deinsden bedrijven terug om personeel aan te werven. Een andere belangrijke maatregel is de mogelijkheid de 35-urige werkweek uit te breiden tot 40 uur. Voorts verdient de totale liberalisering van de sociale onderhandelingen in kleine bedrijven applaus, net als het vergemakkelijken van herstructureringen. Deze arbeidsmarkthervorming moet de Franse werkloosheidsgraad van 9,5 procent eindelijk doen dalen.
Emmanuel Macron spiegelt zich graag aan Duitsland, dat amper 5,5 procent werklozen heeft. Maar om even goed te doen als de oosterbuur is deze hervorming slechts een eerste stap. Een verdere flexibilisering van de Franse arbeidsmarkt dringt zich op. Bovendien moeten de lasten op arbeid in Frankrijk dringend worden verlaagd. Macron had een lastenverlaging van 9 miljard euro beloofd, maar die wordt op de lange baan geschoven. Daarmee geeft de Franse regering een slecht signaal. Het zou een kwalijke zaak zijn, mochten de sociaaleconomische hervormingen straks al stilvallen.
Alain Mouton
De arbeidsmarkthervorming moet de Franse werkloosheidsgraad van 9,5 procent eindelijk doen dalen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier