Newspeak.

In een interview met Trends-directeur Frans Crols (zie blz. 26 en 89) haalt gewezen CD&V-minister Leo Delcroix zwaar uit. Een bloemlezing:

“De regeringen worden steeds wansmakelijker.”

” Verhofstadt is een opportunist, wat leidde tot een onbetamelijke opstoot van benoemingen waarbij de loge revanche nam.”

“De macht van de Waalse ministers is enorm gegroeid, en Verhofstadt betaalt schaamteloos die prijs voor zijn premierschap.”

“We drijven af naar een verlicht despotisme.”

Leo Delcroix was in zijn tijd ook geen koorknaap. Hij moet trouwens in de herfst van dit jaar nog in twee rechtszaken – de milieuboxen en de partijfinanciering – verschijnen. Het belet niet dat de kritiek van Delcroix op Verhofstadt II terecht is.

Het regeerakkoord is een merkwaardig document dat uiterst detaillistische maatregelen (meestal gaat het om uitgaven) koppelt aan uiterst vage omschrijvingen (meestal gaat het dan om heikele dossiers). Zo werden alle communautaire dossiers vooruitgeschoven. Zo staat er nauwelijks een zinnig woord over De Post (zie ook Opinie blz. 89), nochtans een acuut probleembedrijf. Ja, de nachtvluchten, daar werd eindeloos over gedebatteerd. De Trends-redactie hield het regeerakkoord tegen het licht van de tien prioriteiten van het bedrijfsleven, en dat resulteerde in een “net onvoldoende” (zie blz. 19).

Mogelijk het meest schrijnend zijn de paar paragrafen over het financieel plan. Verhofstadt II staat voor een ongeloofwaardig begrotingsbeleid, argumenteert Trends-journalist Daan Killemaes in zijn analyse op blz. 16. “Verhofstadt wil én veel uitgeven, én de belastingdruk doen dalen én de vergrijzing voorbereid en. Die ambities zijn budgettair helaas onverenigbaar. Ambitie twee en drie, en dus de lange termijn, lijken te sneuvelen. En dat is onverantwoord.”

Een daling van de belastingdruk werd trouwens in de eerste week al de nek omgewrongen. Maken we het lijstje even op: een accijnsverhoging op benzine, diesel en stookolie, een energieheffing op elektriciteit, een verdubbeling van de taks op de aflevering van effecten aan toonder, de taks op beleggingsfondsen wordt verdrievoudigd. En ten slotte zullen ook de sigaretten duurder worden.

Trends heeft nog een voorstel van nieuwe belasting: de antivoluntarismetaks. Telkens als iemand kritiek heeft op de regering-Verhofstadt II moet dat beboet worden met een belasting van 5 euro. Want heeft de premier niet zelf gezegd dat dit land niet vooruit raakt omdat te veel mensen altijd maar negatief doen. Als iedereen zou willen, dan kunnen we die beloofde 200.000 jobs halen, verklaarde Verhofstadt tijdens een radiogesprek, nadat een VRT-journalist hem had gevraagd of die 200.000 jobs in deze economische tijden niet te veel gevraagd zouden zijn. Voilà, zo simpel is politiek beleid. Als in de Ronde van Frankrijk rode lantaarn Hans De Clercq nu eens echt zou willen, dan zou hij toch Lance Armstrong kunnen kloppen in de afsluitende tijdrit van de Ronde. Waarom doet die domme jongen dat nou niet?

Het voluntarisme van Verhofstadt wordt lachwekkend – wansmakelijk, zou Leo Delcroix zeggen. En dat wordt steeds meer gelardeerd met onvervalste newspeak (een term van de net 100 jaar geleden geboren George Orwell). Klapstuk hier was de vraag, nee de eis, om niet van Verhofstadt II te spreken maar wel van Paars I. Een tip voor Verhofstadt: in de antivoluntarismetaks kan hiervoor een extra boete van 10 euro opgelegd worden. “Misschien de kwaliteitskrant van Vlaanderen” kopte de dag daarop meteen op zijn pagina één: “Paars I”. Onvoorstelbaar.

P.S. Dit artikel bevat elf kritieken en vermeldt vier keer Verhofstadt II. De antivoluntarismetaks zou dus 95 euro opbrengen. Om onze gedelegeerd bestuurder Rik De Nolf niet zenuwachtig te maken, hebben we maar niet de taks voor dit hele magazine berekend.

Guido Muelenaer

Het regeerakkoord is een merkwaardig document dat uiterst detaillistische maatregelen (meestal gaat het om uitgaven) koppelt aan uiterst vage omschrijvingen (meestal gaat het dan om heikele dossiers).