Na zonneschijn komt recyclage

Als zonnepanelen aan het einde van hun levensloop komen, zijn ze nog behoorlijk wat waard. Recyclagebedrijven halen er de waardevolle stoffen uit en maken de sector van zonnepanelen dubbel zo groen.

De fotovoltaïsche technologie is nog jong en hoewel zonnepanelen een relatief lange levensduur hebben, wordt nu al nagedacht over de recyclage ervan. Dat is een erg nuttige ingreep, want de grondstoffen voor zonnecellen zijn duur en zeldzaam. Een kilo aluminium kost 1,75 euro en een kilo koper 6,75 euro. Het nikkel dat ArcelorMittal gebruikt voor zijn nieuwe generatie dunlagige panelen kost 16,3 euro. En dan zijn er nog silicium, indium en telluur die amper gerecycleerd worden.

Sommige industriëlen organiseren de eerste filières om afgedankte panelen te recycleren. PV Cycle is een van de eerste die een model heeft uitgewerkt voor de inzameling, het transport en de recyclage van de eerste generatie fotovoltaïsche panelen. Het neemt een voorbeeld aan FostPlus en Valipac die huishoudelijke en industriële verpakking recycleren.

PV Cycle voerde een eerste opdracht uit met de ontmanteling van zonnepanelen in het provinciaal domein van Chevetogne. Sindsdien volgden ontmantelingen bij particulieren en bij de eerste uitbaters van zonnecentrales. De toekomst ziet er zonnig uit voor PV Cycle, want na de installaties van de pioniers volgden heel wat grotere en meer indrukwekkende opstellingen.

Werk onder de zon

Ook het Frans-Chinese Ceres ziet brood in de recyclage van zonnepanelen. De onderneming bestaat sinds 2006 en zet een omzet van 100 miljoen dollar neer. “Tegen 2020 ontstaat een gigantische afvalberg”, vermoedt secretaris Nicolas Defrenne. “Een van de speerpunten van Ceres is de bevordering van werkgelegenheid.”

Ceres probeert ook zo veel mogelijk recyclage-units op te zetten in de regio waar de afgedankte zonnepanelen opgehaald worden. “Het heeft geen enkele zin om panelen die in België, Frankrijk of Italië opgehaald werden naar Azië te versassen. We houden rekening met de CO2-balans en het transport krijgt daarbij voorrang”, besluit Defrenne.

Toch is er nog heel wat werk aan de winkel. De panelenbouwers hebben geprobeerd om hun aanvoerbronnen te diversifiëren en ze gebruiken talloze alternatieven voor silicium. Bovendien is de thermische behandeling om koper, aluminium en zilver af te scheiden erg energieverslindend.

Toch ontslaat dit de fabrikanten niet van de verplichting om te streven naar een meer ecologisch design van de panelen, ook om ze gemakkelijker en veiliger te kunnen ontmantelen. Sommige producenten nemen dat nu al ter harte, bijvoorbeeld het Amerikaanse Sunpower dat heel wat aandacht besteedt aan de optimalisering van de levenscyclus van zijn panelen.

JOHAN DEBIÈRE