MV Agusta F4 S 1+1

Een supersportmotor, dus je moet wat concessies doen.

Met MV Agusta heeft het Italiaanse motorconcern Cagiva een merk met een stamboom in huis. In de jaren vijftig en zestig was Agusta dominant op de racecircuits. In 1999 kwam Cagiva met de MV Agusta F4 S op de proppen. MV Agusta is het topmerk van de groep die verder Husqvarna en Cagiva op de markt brengt.

MV heeft een rijk verleden op de racecircuits. Rijders als John Surtees, Mike Hailwood en Giacomo Agostini overheersten in de jaren vijftig, zestig en begin jaren zeventig de Grand Prix. Een 500 cc viertakt MV-racer met vier open uitlaatpijpen langs zien en horen komen, stond voor de liefhebber gelijk aan klassieke symfonie. Tot in 1975 konden de MV’s nog winnen, maar toen moesten ze het onderspit delven tegen de snellere tweetakten van Japanse makelij. Motorgekken van boven de veertig herinneren zich die ‘onaantastbare’ MV’s. MV maakte ook straatmotoren. Vooral de 750 cc viercilinder trok de aandacht, meer om de naam dan om het model. Want eigenlijk was het design maar lomp.

Cagiva startte in de jaren negentig, met het oog op de Superbike-races, de ontwikkeling van een 750 cc viercilinder. Aanvankelijk zou die onder het merk Cagiva uitgebracht worden, maar later besloot men er MV Agusta op te zetten. Die terugkeer van MV – al was het dan op basis van een opgesmukte Cagiva – was dan ook een evenement. De MV oogt fraai en zeer modern. Het ontwerp is van de hand van Massimo Tamburini, de man die ook tekende voor de fraaie lijnen van de Ducati 916. Het meest opvallende is het uitlaatsysteem: vier kleine einddempers piepen onder het zadel uit.

De MV is een motor met emotie, zegt Jan Ykema, MV-directeur Benelux. Het feit dat je op een motor stapt waar MV op staat, doet je als motorliefhebber toch wat. Je wéét dat je op een exclusieve motor zit. Maar hoe gedraagt zo’n MV zich? De MV F4 S is een supersportmotor en dat betekent dat je concessies moet doen. De zit is sportief, de stuurhelften staan laag, de vering is hard. Bij lage snelheden drukt je gewicht op je polsen. De viercilinder-in-lijn-motor klinkt enigszins rauw en heeft niet het turbineachtige karakter van Japanse vierpitters. Maar laat je de MV op toeren komen, dan loeit die fantastisch. Het is een genoegen om de bocht uit te komen en het gas erop te zetten. Het uitlaatgeluid is vrij hard, maar zou toch binnen de Europese normen blijven. In de bochten geeft de MV geen krimp.

Je kunt er niets aan doen: je stapt af met een brede glimlach op je gezicht. De MV is inderdaad pure emotie. Je koopt hem als een heel duur hebbeding, niet om in het fileverkeer sneller vooruit te komen. De vraag is echter of je net zo onder de indruk zou zijn als er – ik zeg maar iets – Husqvarna op de kuip zou staan.

Ad van Poppel [{ssquf}]