Muziek uit de kelder

Uiteenlopende acts als Moby, Laurent Garnier en Soulwax staan dit jaar op Rock Werchter. Hun muziek wordt verdeeld door platenmaatschappij Play It Again Sam (PIAS). Hoe underground is een label met een omzet van acht miljard?

Het festivalseizoen heeft meer om het lijf dan zonnebrandolie, hamburgertenten en tientallen bands. Het is ook voor platenmaatschappijen een piek in het jaar. “Als een groep een spetterend optreden weggeeft op een rockfestival, kan je dat soms meteen zien in de cd-verkoop. Dat was bijvoorbeeld het geval voor metalgroep Channel Zero, die in 1997 Rock Werchter openden, en voor Soulwax na hun optreden op Pukkelpop het jaar daarvoor,” vertelt Kenny Gates, co-president van PIAS.

Het verhaal van PIAS begint in 1982, in de kelder van het ouderlijke huis van Kenny Gates. Vanuit die kelder in Elsene startte de toen 19-jarige Gates, een Britse Belg, samen met boezemvriend Michel Lambot een importhandel in platen. Hun startkapitaal bedroeg toen 250.000 frank. Een kleine twintig jaar later is PIAS uitgegroeid tot een platenmaatschappij met een voor dit jaar verwachte omzet van acht miljard frank. Het bedrijf heeft filialen in heel Europa en telt circa 500 werknemers.

PIAS is gespecialiseerd in de meer alternatieve dance en rock. Het verdeelt labels zoals Mute, Warp en F Comm en heeft ook een eigen platenlabel, PIAS Recordings.

In juli 1999 nam de multinational Edel Music AG een participatie van 74,9% in PIAS. Gates: “Die participatie heeft geen enkele invloed op het management van PIAS. Michel en ik blijven de touwtjes in handen houden. Het verhoogt wel onze financiële slagkracht.” Hij hoopt via diverse joint ventures en partnerships een netwerk van gelijkgestemde zielen uit te bouwen en op die manier het bereik van PIAS nog te vergroten. Daarnaast heeft Gates de ambitie om in het Verenigd Koninkrijk, waar PIAS vooral als distributeur actief is, ook het eigen platenlabel beter te profileren.

Botst de steeds groter wordende schaal van de onderneming niet met de bedrijfsfilosofie van de kleine en onafhankelijke platenmaatschappij die PIAS ooit was? “Ja, er zijn heel wat conflicten,” bekent Gates lachend. “Bijvoorbeeld qua rentabiliteit vergt de huidige grootte van PIAS nu meer organisatie dan vroeger. Omgekeerd hebben we nu meer middelen om de bands die we goed vinden binnen te halen. We proberen in elk geval de persoonlijke sfeer van de kleinschalige, onafhankelijke platenfirma te behouden.”