MONSIEUR CINÉMA

Lomme (Rijsel).

VISITEKAARTJE.

“Als de Amerikanen dit zien, gaan zelfs bij hen de oogjes fonkelen,” zegt Albert Bert. Het is tweede kerstdag, 16 uur, en langs de boulevard d’entrée van le Château du Cinéma in het Franse Lomme, een voorstad van Rijsel, stroomt een mensenzee.

Le Château du Cinéma een investering van 1,25 miljard frank telt 7400 zitjes in 23 zalen voorzien van de hypermodernste uitrusting. Albert Bert wijt een groot deel van het succes aan de 3000 parkingplaatsen op loopafstand van het complex. In het Rijselse centrum sloot concurrent Gaumont in de laatste week van 1997 de deuren van een cinemacomplex met 1400 zitjes. “Ons concept wordt nu gekopieerd in de Verenigde Staten, door de bioscoopgroep American Multi Cinema (AMC),” zegt Albert Bert. “Ze zijn hier hun inspiratie komen opdoen.” Plagiaat ? “Ach, de zon schijnt voor iedereen.”

Terwijl de kassa’s blijven rinkelen, doet de Belgische Monsieur Cinéma zijn inspectieronde. Hij raapt een ijsroomverpakking op en wijst even later medewerker Mohammed erop dat er geen druppel condensatie mag verschijnen op het kijkvenstertje tussen de projectieruimte en de zaal. “Professionalisme zit ook in de details,” zegt vader Bert.

NUMMER EEN.

Begin de jaren negentig vatten de Berts het plan op om Rijsel aan te doen. De opeenvolgende successen van Brussel en Antwerpen smaakten naar meer. Op 25 februari 1995 startte de bouw, september ’96 was het complex waarin het oude vervallen kasteel werd gerenoveerd en geïntegreerd klaar. Albert Bert : “In Metz, onze eerste Franse vestiging, die in ’94 de deuren opende, deden we heel wat ervaring op.”

Le Château du Cinéma vóór de start op hoongelach onthaald is na zestien maanden qua bezoekersaantallen le numéro un van Frankrijk. Zelfs het grote complex van concurrent UGC nabij Les Halles in de Parijse binnenstad kreeg inmiddels het nakijken. Lomme lokte over heel 1997 2,16 miljoen bezoekers.

Maar : “Het Franse chauvinisme is niet te onderschatten,” zegt Albert Bert. “Onze concurrenten maken ons tot in de pers af. Ergens las ik dat we extreem-rechts zouden financieren. Als er een kassucces als Le Cinquième Elément van Luc Besson in omloop komt, worden we door de filmhuizen subtiel geboycot : we kunnen hoogstens een tweede kopij krijgen. Andere zaalexploitanten bezweren de producenten om ons niet meer te geven. Dat belet ons niet om door te gaan in Frankrijk : in 1998 ontvouwen we nieuwe plannen, al dan niet in samenwerking met een partner.”