Mode-conquistador

Wekelijks spreken de Spaanse ‘Negocio’ of ‘El País’ over hem, en de laatste jaren haalde hij meerdere keren de cover van ‘Actualidad Económica’ (de Spaanse Trends). Aan tafel schuiven met koning Juan Carlos is voor hem niet ongewoon. De Belg Anselm van den Auwelant heeft het in vijf jaar volledig gemaakt in Spanje.

Cortefiel doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, maar het logo van Springfield of Women’Secret heeft iedereen al in het stadsbeeld gezien. Deze twee labels, alsook Pedro del Hierro, Milano en het merk Cortefiel zelf behoren tot de Spaanse Grupo Cortefiel. De 46-jarige Anselm van den Auwelant staat vandaag aan het hoofd van de onderneming die in één adem met Inditex (Zara) of Mango kan worden genoemd. Het bedrijf bestaat sinds 1880, heeft 1500 verkooppunten in 49 landen en behaalde in 2007 met 10.000 medewerkers een omzet van 1,1 miljard euro.

Weg van de beurs

In 2003 hadden enkele Belgische kranten de aanstelling van Van den Auwelant – toen, als algemeen directeur – aangekondigd, maar sindsdien werd het stil. Loin des yeux, loin du coeur … Het ging niet goed met Grupo Cortefiel toen Van den Auwelant de groep vergezelde. De expansiepolitiek waarmee het bedrijf in 2001 van start was gegaan, had zware verliezen veroorzaakt. De groep was voor de helft beursgenoteerd en was voor de andere helft in handen van twee Spaanse families. Een vertegenwoordiger van een van deze families was ook president en CEO. Van den Auwelant was dus oorspronkelijk de nummer twee.

Twee jaar na de komst van de Belg besloten de families het bedrijf aan drie grote private-equityspelers te verkopen. Zij stelden Anselm van den Auwelant meteen voor als dé nieuwe CEO. Van den Auwelant haalde Cortefiel van de beurs. De verkoop kreeg veel aandacht, al lag de focus vooral op het feit dat een durfkapitalist een oud Spaans bedrijf had overgenomen en minder op de benoeming van een Belg aan het hoofd.

Net als de bazen van Inditex (Zara) of Mango, staat van den Auwelant in Spanje bekend als een uitstekende ondernemer die met een duidelijke strategie zijn bedrijf vooruithelpt. Onze Anselmo werd in 2006 door het magazine Dirigentes trouwens uitgeroepen tot ‘Spaans ondernemer van het jaar’, een van vele onderscheidingen die hij sinds zijn aanstelling mocht ontvangen.

“Een mooi aanbod”

Van den Auwelant was nog algemeen directeur bij H&M in België toen hij in 1999 een eerste keer door de groep werd uitgenodigd voor een gesprek in Madrid. Toen bleek zijn visie over een expansie van Cortefiel niet overeen te stemmen met de strategie die de leiding in haar hoofd had. De bedrijfspolitiek bestond erin ketens op te kopen, hun labels te laten verdwijnen en ze te vervangen door die van Grupo Cortefiel. De expansie ging op die manier voort. Maar zonder Van den Auwelant.

Al snel bleek echter dat de formule geen succes werd. Verre van, zo kunnen we vandaag stellen. En dus werd Anselmo in januari 2003 opnieuw gecontacteerd. Zijn visie bleek ineens interessant. Ditmaal was de directie uit Spanje zelf naar België gekomen. En “op zijn Spaans”, vertelt Van den Auwelant in geuren en kleuren: “Anselmo, je moet bij ons komen, financieel wordt het beter voor jou, wij regelen alles voor jouw verhuis, voor de school van je kinderen, je huis enzovoort. Je wordt de nummer twee van het bedrijf. Over enkele jaren word je zelfs de nummer één.”

“Het was een mooi aanbod, het interesseerde mij. Ik heb het voorstel met mijn vrouw besproken. En zo ben ik hier terechtgekomen.”

Leven zoals een Spanjaard

Klein probleempje: Anselm van den Auwelant sprak geen woord Spaans. “Deze onderneming was een typisch Spaans bedrijf waar iedereen intern promotie had gemaakt. Niemand aan de top kwam van buitenhuis. Maar gezien het accent op internationale expansie lag, heeft de leiding zich toch naar buiten gekeerd. H&M was toen een van de beste internationale retailers en ik had, op internationaal vlak, al bewezen wat ik kon. Ik sprak Nederlands, Frans, Duits en Engels. Maar Spaans moest ik nog leren. Dat dit snel en vloeiend gebeurde, werd door iedereen geapprecieerd. Het kwam allemaal goed uit.”

Toen Van den Auwelant aankwam bij Cortefiel, werkten op de hoofdzetel alleen Spanjaarden. Vandaag werken hier 24 nationaliteiten.

Anselm ziet er ook een beetje zuiders uit… “Dat heeft zeker geholpen, maar toch vooral het feit dat ik mijn best heb gedaan om mij zo snel mogelijk te integreren. In zes maanden tijd leefde ik – bijna – zoals een Spanjaard. De twee eerste maanden volgde ik dagelijks minstens vijf uren taalles. Hier eten ze ‘s middags om 14.30 uur en ‘s avonds om 22.00 of 22.30 uur: doe ik ook. Ik drink Spaanse wijnen. En ze hebben mij meteen Anselmo genoemd, wat een populaire naam is in dit land.

Voor het goede doel

De voornaam Anselm is een traditie in de familie van Van den Auwelant sinds zes generaties. “Mijn vader, zijn vader enzovoort heetten Anselmus en ook mijn zoon heb ik Anselm genoemd.”

Anselm van den Auwelant is in Turnhout geboren, maar heeft bijna altijd in Dilbeek gewoond. Zijn vader was kolonel bij het leger en ook diplomaat. Vier kinderen telde het gezin: allemaal jongens. Ze leefden in een mooi huis in een smaakvolle buurt. “Ik heb een gelukkige jeugd gekend”, vertelt de bedrijfsleider. “De familiebanden zijn nog altijd even sterk, al zien wij elkaar niet vaak meer. Kerstmis vieren we elk jaar samen.”

“Mijn vader zei altijd dat iemand met stijl zich aanpast aan elk niveau in de maatschappij en er zich ook goed bij voelt. Ik pas mij dus gemakkelijk aan. Hij is een zeer inspirerende figuur voor mij geweest, net als mijn moeder trouwens. Mijn ouders zijn mensen met een zeer open geest. Ik werd vrij en ruimdenkend opgevoed. Mijn vader en moeder hebben hogere studies genoten en hebben een zeer open blik op het leven. Ze vonden ook dat je moet delen wat je hebt en als je iemand kan helpen, dat je het moet doen. Zo denk ik er ook over: Cortefiel moet de maatschappij ondersteunen. Wij produceren zonder het milieu te vervuilen en met het geld dat wij verdienen, steunen wij kinderen met hartproblemen, financieren we onderwijs in Azië, helpen jonge moeders enzovoort.”

Modebewust, met eigen stijl

Anselm van den Auwelant ziet er elegant uit. “Ik heb altijd aandacht geschonken aan kleding, kapsel en accessoires, maar ook aan mode in andere sectoren zoals design, auto’s, huizen. Mode is een leuke sector. Wij ontmoeten mensen die van alles op de hoogte zijn. Wij weten hier in dit huis allemaal welke de allernieuwste restaurants, bars en andere places to be van Madrid en van de wereld zijn. De wereld waarin wij hier leven, gaat zeer snel vooruit. Ik werk met designers… dat zijn geen bankiers! Hier hebben we terzelfder tijd structuur en fantasie. Ik heb het dus graag net iets anders dan zoals iedereen het wil, maar zonder per se het tegenovergestelde te willen van wat iedereen doet. Ik heb mijn eigen stijl. Ik draag geen das, maar ik loop hier ook niet rond zoals onze designers. Mijn stijl in huis is herkenbaar. Maar werk en privé zijn niet hetzelfde. Na het werk ga ik totaal anders gekleed. Op het werk heb ik een verantwoordelijkheid ten opzichte van de merken die wij verkopen, zoals ook op alle officiële gelegenheden waar ik als CEO van het bedrijf aanwezig ben. Ik houd ook van mode buiten onze merken. Van Dolce & Gabbana bijvoorbeeld, een label waarvan ik veel kleren in mijn kleerkast heb hangen. Gianni Versace vind ik ook leuk. De schoenen en de ceintuur die ik nu draag met mijn Cortefielpak zijn trouwens van Versace. De sjaal is van Giorgio Armani.”

Wonen in Mallorca en Madrid

“Ik ben een wilde enthousiasteling. En ik werk met passie. Passie helpt in deze wereld. Ze geeft smaak en zin aan het leven. Eerbied voor traditie en bestaande waarden kunnen bij mij gepaard gaan met avant-gardistische smaken, ideeën, methoden of strategieën. Thuis hebben we geleerd wat respect voor andere meningen of overtuigingen is, maar ik heb wel degelijk mijn eigen mening over alles.”

Anselm van den Auwelant heeft drie kinderen – twaalf, vijf en bijna één jaar; een dochter en twee zonen. De eerste vier jaar heeft het gezin in Madrid gewoond. “Maar wij hebben al snel in Mallorca geïnvesteerd: een mooi eiland, relax leven, een exclusieve jachthaven, hoge levenskwaliteit, uitstekende scholen en vooral uitstekende verbindingen met Madrid en de rest van de wereld. Ik woon daar in het weekend en heb er alles bij de hand waar ik van houd. Maar in de week leef ik natuurlijk in Madrid. Iedere maandag neem ik om 8.00 uur het vliegtuig en om 9.15 uur ben ik op kantoor. En elke vrijdag neem ik het vliegtuig om 17.00 uur en om 18.30 uur ben ik weer thuis.”

Auto’s, moto’s en boten

Naast zijn werk en zijn gezin vindt Van den Auwelant nog tijd voor zijn passies: auto’s, moto’s en boten. Hij heeft een Harley-Davidson 1450 cc, een lange Amerikaanse limo die hij af en toe verhuurt, een Ferrari, een BMW 600…

“Ik heb daarvoor gewerkt en gespaard. Ik houd zowel van auto’s uit de jaren zestig als van hedendaagse sportmodellen, Porsche, Lamborghini, Ferrari, enzovoort. Nu en dan huur ik een motorboot van 15 meter of langer, want ik zit doodgraag op zee. Blote voeten, short, vrijheid.”

Leuke mensen, aangenaam klimaat, lekker eten, goede levenskwaliteit, dat vindt deze topmanager als bon vivant allemaal belangrijk. Spanjaarden zijn levensgenieters, ze hebben een gezonde kijk op het leven.

Anselm van den Auwelant kan ook in Madrid genieten van het leven, ‘s avonds na het werk. Dan vind je hem in de trendy bars en restaurants van de hoofdstad – zoals Ramses, Glass Bar (Urban Hotel), Le Garage, Le Marquis, Buda del Mar – of in het zeer exclusieve Ritz, waar veel celebrities vertoeven. Anselms aandacht hebben zij niet echt: “Als ik ergens heen ga, kijk ik uit naar sympathieke mensen en knappe vrouwen.”

Verkocht aan Spanje

Anselm van den Auwelant komt niet vaak meer terug naar België, maar wanneer dit wel gebeurt, is hij vaak te zien in de Belga Queen, Rosas of op de Kleine Zavel in Brussel.

Spanje past blijkbaar beter bij de Vlaming uit Dilbeek. Geen enkel minpunt dan? “Wat mij het meeste irriteert in Spanje, is het gebrek aan service. Het niveau van dit land op servicevlak is verschrikkelijk. Echt om bij te huilen. En ik heb hier natuurlijk mijn vrienden uit België niet bij mij. Ik mis ze. Maar ik moet ondanks alles bekennen: ik ben verknocht aan Spanje.” (T)

Door Serge Vanmaercke