Moddergevecht tussen waterzuiveraars

In de eindsprint naar de gunning van het nieuwe waterzuiveringsstation in Brussel-Noord schiet kandidaat Hydronor met scherp op zijn grootste concurrent Aquiris.

Op 17 mei 2001 lopen de offertes van de vier kandidaten ( Hydronor, Aquiris, BSUB en Bouygues) voor de bouw van een waterzuiveringsstation voor Brussel-Noord – een project van zo’n 40 miljard frank, inclusief twintig jaar exploitatie – af.

Tegen die datum moet de Brusselse minister van Leefmilieu Didier Gosuin ( FDF) de knoop doorhakken. Samen met een team van experts heeft Gosuin achttien maanden de tijd gehad om de verschillende dossiers te bestuderen. Na het debacle van het waterzuiveringsstation voor Brussel-Zuid, waar de juridische disputen elkaar opvolgden en de werken meer dan tien jaar aansleepten, wil hij geen enkel risico meer lopen. Intussen stroomt het vuile afvalwater van de hoofdstad, tot grote ergernis van de Europese Commissie trouwens, nog altijd ongezuiverd de Zenne in.

Na de obligate persconferenties en reisjes begint nu het echte lobbywerk. In de wandelgangen zoemt het van de geruchten. Maar de bevoegde juryleden houden de lippen stijf op elkaar. Volgens ingewijden liggen twee consortia voorop: Hydronor (een consortium van Tractebel, Suez, Degrémont, Biotim en de Brusselse watermaatschappij BIMW) en Aquiris (een samenwerking van Vivendi Water, Marubeni, OTV, De Nul en Denys). Aquiris zou iets goedkoper zijn. Alles duidt op een klassieke strijd tussen twee Franse doodsvijanden, Suez en Vivendi.

Na maandenlang stilzwijgen schiet de gedoodverfde winnaar Hydronor nu plots met scherp op zijn concurrent. Hydronor-woordvoerder Albert Rolin, de ontslagnemende voorzitter van de Fabricom Groep, moet zijn laatste wedstrijd winnen, het koste wat het wil. Volgens Rolin voldoet de offerte van Aquiris niet aan het bestek. Een krasse uitspraak, zo vlak voor de eindbeslissing. Hij is dan ook niet vergeten dat onder druk van Aquiris de Brusselse regering Aquaplus – de zuster van Aquafin – uit Hydronor geweerd heeft. Er was Rolin veel aan gelegen dat Aquaplus meedeed, omdat de Vlaamse overheid 15% in dit project steekt en Aquafin nuttige ervaring op dit terrein heeft.

Rolin: “Aquiris wil het waterzuiveringsslib door middel van natte oxidatie verwerken. Een Europese richtlijn van december 2000 catalogiseert deze techniek als verbranding van afval. Maar het bestek van Brussel-Noord verbiedt deze techniek. Bovendien veroorzaakt de permanente aanwezigheid van grote hoeveelheden zuurstof onder druk een groot explosiegevaar. Een gelijkaardig project in Toulouse, dat vorig jaar werd opgestart, kampt terzake met heel wat problemen.”

“Fout,” repliceert Marc Verbeek, de woordvoerder van Aquiris. “Volgens een recente studie van de ULB bestaat er een duidelijk verschil tussen natte oxidatie en verbranding. Ook is het gebruik van zuurstof een ruim toegepaste techniek in het bedrijfsleven en de ziekenhuizen.”

Het ziet er dus naar uit dat we een nieuwe golf van juridische claims mogen verwachten. Bovendien laat het bestek ruimte voor het niet halen van de normen, als het binnenstromende afvalwater vuiler is dan voorzien. Dat is vragen om moeilijkheden.

Eric Pompen