MILITANT. Grafdelvers op de boelwerf

Met geschriften en stakingen strijdt vakbondsmilitant Karel Heirbaut tegen het grootkapitaal en de syndikale leiding.

“Kapitalisme maakt mens, dier en natuur kapot. ” Karel Heirbaut (68) aktief syndikalist, stakingsleider op de Boelwerf en mede-oprichter van de Grote Arbeiderskomitees (GAK) is meer dan ooit overtuigd van deze marxistische stelling die hij als jonge militant bij de Katolieke Werkliedenbond (KWB) leerde.

Ondanks de verbetering van de werkomstandigheden en de stijging van het aantal gediplomeerden, groeit volgens Heirbaut de sociale ongelijkheid nog altijd : “De ontvoogdingsstrijd van de werknemers is mislukt. Ze hebben nog altijd niets in de pap te brokken. “

Heirbaut geeft niet alleen de werkgevers een veeg uit de pan. Ook schiet hij met scherp op de vakbonden : “De syndikale leiders spelen met het systeem mee en verdedigen de subsidie- en inleveringspolitiek van de machthebbers. In die zin heeft het kapitaal de arbeid volledig ontwapend. “

Vooral René Stroobant is kop van jut in Heirbauts jongste boek Grafdelvers op de Boelwerf. Daarin omschrijft hij de ABVV-sekretaris als een mestkever, die de strijd van de zaatmannen voor eigen eer en glorie verraden heeft : “De Rode Helm vocht niet tegen Saverys en Begemann, maar tegen de Vlaamse minister-president Luc Van den Brande (CVP) omwille van louter partijpolitieke redenen. Vandaag zijn alle sociale partners één pot nat. Zij huldigen de politiek van eigen buik eerst, maar verwaarlozen de belangen van de werknemers op lange termijn. “

Al in ’75 schrijft Heirbaut : “Vakbonds- en scheepsdirekteurs, twee handen op één buik. ” Prompt vliegt hij uit de kristelijke vakbond. Na de lock-out van de Boelwerf in ’78 treedt hij tot het socialistische ABVV toe, waar hij zich opnieuw tot bestuursfunkties opwerkt : “Ik heb dus beide organizaties van binnen en van buiten leren kennen. Noem mij dus geen stuurman, die zijn kritiek vanop de wal spuit. “

SLAVENHANDEL.

De Europese Unie draagt een grote schuld, vervolgt Heirbaut : “Onder het mom van vrij personenverkeer ontstaat een moderne slavenhandel. Kijk maar naar Berlijn. Daar stampen meer dan 50.000 niet-Duitse bouwvakkers in mensonwaardige omstandigheden een nieuwe stad uit de grond (totale omzet van 1000 miljard frank in ’95) terwijl 27.000 lokale ambachtslui werkloos en woedend toekijken (nvdr EU-burgers betalen immers belastingen en sociale premies in eigen land). Dit middeleeuws mekanisme van koppelbazerij vindt ook in België plaats. Zo heb ik in mijn boek “Na de bezetting : blanke slaven op de scheepswerf” het misbruik van Turkse en Griekse gastarbeiders op Boel aangeklaagd. “

De huidige overlegekonomie leidt volgens Heirbaut regelrecht naar het moeras. Hij heeft zich steeds fel verzet tegen de filozofie van de klassenverzoening. Als alternatief richt de vakbondsmilitant eind jaren zestig samen met zijn vroegere kompaan Jan Cap, stakingsleider op de Boel, Grote Arbeiderskomitees (GAK) op. Samen met Jef Ulburghs (ex-SP, nu Agalev) en Jef Sleeckx (SP) dweilen ze het land af om deze vorm van zelfbeheer te promoten. Het initiatief stierf na een kortstondig sukses twee decennia geleden een stille dood. Heirbaut blijft nochtans geloven in werknemersparticipatie, maar tot de Partij van de Arbeid (PvdA), zoals Cap, voelt hij zich niet aangetrokken : “Deze volgelingen van Stalin en Mao beschouwen de SP als enige zondebok. Ze zijn bang de syndikale begrafenisondernemers te ontmaskeren. Maar wie kool en geit spaart, verliest zijn geloofwaardigheid. “

WANTROUWEN.

De bevolking verliest haar vertrouwen in zowel de politiek als de vakbond, vervolgt Heirbaut : “Het aantal gesyndikeerden kalft af. De mensen gaan uit wanhoop te biechte bij de duivel. ” Toch vindt hij het Vlaams Blok geen oorzaak van de krisis : “Zij hebben nog niet de kans gekregen om de sociale zekerheid af te breken. Dat doen de anderen. Nu probeert men Plaatselijke Werkgelegenheidsagentschappen (PWA’s) te verkopen als een bijverdienste voor werklozen. Iedereen weet echter dat de bedoeling is om stempelaars beter te kontroleren en gemakkelijker te schorsen. Ook de vakbond speelt dit spel mee. In het begin protesteerden ze nog. Maar na één jaar hebben ze hun strijd opgegeven. De syndikaten ontvangen immers 3 % op de uitbetaling van de cheques. “

“Maar de allergrootste plunderaar is ongetwijfeld Saverys, ” besluit Heirbaut. “Jaren zouden zijn rederijen CMB-Exmar 30 à 40 miljard frank subsidies ontvangen van de staat. Met steun van de nationale vakbondsleiding zorgde de regering ervoor dat heel zijn vloot kon uitvlaggen naar Luxemburg om zoveel mogelijk belastingen te ontduiken en dit allemaal onder de ronkende naam van algemene tewerkstelling. “

ERP

VAKBONDSMILITANT KAREL HEIRBAUT Ontvoogdingsstrijd van de werknemers is mislukt.