Mijn thuis is waar mijn praline staat

Belgen en hun chocola, het is een internationaal bekend clichébeeld. Maar clichés verkopen, weten ook Luk en Mark Casteleyn, die in Canada echte Belgische pralines produceren.

Burlington (Canada)

De twee broers Casteleyn werden geboren in Roeselare, maar trokken in 1977 naar Canada. Vader Herman, een grafisch artiest, en moeder Cecile, onderwijzeres, vonden werk in Manitoba, een stadje van 20.000 inwoners, niet ver van de plaats waar een zus van Cecile een boerderij had. Op zijn achttiende kwam Mark (33) terug naar België, waar hij voor chocolatier studeerde in Antwerpen en bij de Leuvense chocoladespecialist Raets-Putseys.

Terug in Manitoba zette hij er met zijn broer Luk (31) een pralinewinkel op. “Ik vond dat ik iets moest doen met onze Belgische connection,” vertelt Mark. De werkverdeling is eenvoudig: hij maakt de pralines, Luk verkoopt ze. Zeven dagen op zeven, het hele jaar door. Ook in hun vrije tijd zijn de twee samen: ze knutselen aan vooral Duitse auto’s.

In oktober 2001 verhuisden ze de zaak naar Burlington, een stad van 150.000 inwoners tussen Toronto en Hamilton, waar zopas het WK wielrennen werd gehouden. In een winkeltje aan de oevers van Lake Ontario verkopen ze al drie jaar hun zelfbereide pralines. Luk: “Een vestiging in Toronto zelf was te duur. Maar de locatie hier is ideaal, met veel mensen die aan het meer komen toeven. We moeten stilaan beslissen of we extra personeel in dienst nemen of niet. Op termijn willen we nog wel een aantal andere vestigingen, maar eerst moet deze draaien.” De winkel in Manitoba ook openhouden was geen optie. “Tussen de twee steden ligt tweeduizend kilometer bos.”

Concurrentie is er van enkele Amerikaanse winkels, die vooral zoetere chocolade maken, en van ketens als Godiva en Leonidas, die hun waren importeren uit België. Mark: “Wij voeren onze ingrediënten in, onder andere van Callebaut. Ten tijde van de dioxinecrisis was dat eventjes lastig, maar uiteindelijk liep dat nogal los. Maar de pralines maken we hier, in de winkel, zonder bewaarmiddelen, en de mensen appreciëren dat.” Over omzet en winst (“We zijn rendabel”) bewaren ze het stilzwijgen.

L.H.

“Ik vond dat ik iets met onze Belgische ‘connection’ moest doen.”