MET SCHUBERT IN DE ZETEL

Een econoom zette het Waalse intranet WIN in de steigers. Vanaf volgende maand verbindt dit gegevensnetwerk zowel de Waalse overheid, KMO’s als particulieren. Het project van François Bodart (62 j.) is opvallend ambitieus. De gegevens worden versluisd via de glasvezelkabels langs de autowegen. De verbetering van de kabels slorpte een investering van 1 miljard frank op. Maar Wallonie-Intranet wordt evengoed verbonden met Internet. Het project blijft niet eens beperkt tot Wallonië, het richt zich ook op Vlaanderen, Brussel en de grensstreken in de buurlanden.

John Cordier ( Telinfo) zag meteen de mogelijkheden van het medium. Niets staat zelfs telefonie via WIN in de weg. Samen met partner France Télécom stelde hij zich kandidaat voor de concessie. De Waalse regering vertrouwde de exploitatie, met een opmerkelijk nipte meerderheid, evenwel toe aan een consortium met Belgacom en de Nationale Portefeuille Maatschappij (van Albert Frère). Prompt kondigde Cordier een tegenhanger voor heel België aan. Daarmee beklemtoont hij ook het toenemende belang van gegevensnetwerken.

Voor Bodart, professor aan de Facultés Notre Dame de la Paix in Namen, vormt WIN de kroon op een loopbaan. Al in 1968 overtuigde hij de toenmalige rector om een instituut voor informatica op te richten. “Onderwijs in informatica was vooral gebaseerd op het gebruik voor gegevensbeheer.” Bodart richtte zich op decision management en het ontwerpen van systemen en toepassingen. Zijn carrière schommelt tussen analyseren en daadwerkelijk ondernemen. Het zwaarmoedige klimaat in het zuiden woog altijd zwaar op hem. Hij heeft zich er echter nooit bij neergelegd. “Ik wil niet dat Wallonië alleen maar de rol van groene long van de Benelux speelt,” zegt hij terloops, maar daarom niet minder opvallend.

Het WIN-project startte in 1995. De Waalse minister voor Infrastructuur en Verkeer Michel Lebrun (PSC) zocht een adviseur. Bodart werd gepolst en toonde al gauw interesse, maar wilde vrij zijn bij de verwezenlijking van het project. Hij pakte het ook ernstig en meteen groots aan met een zeskoppig specialistenteam, dat voltijds aan de slag ging. Hij hield zich niet eens op in de wandelgangen van de kabinetten. “Ik ben niet opgeleid om deel te nemen aan het politieke spel.” De uitspraak typeert hem. Toen hij economie studeerde aan de Luikse universiteit, vond hij al dat er in deze discipline te veel gepraat werd. Hij volgde dan maar een bijkomende cursus wiskunde.

Een goeroestatus wimpelt Bodart al even gedecideerd af. Nu zijn taak als architect van WIN erop zit, kijkt hij zelfs uit naar een rustiger functie. “Het leven in het kabinet slorpt me volledig op. Ik vind zelfs geen tijd meer voor de muziek. Nu wil ik eerst eindelijk weer viool kunnen spelen.” Hij werpt een steelse blik naar de zithoek, waar een partituur van Schubert achteloos in de zetel ligt.