MESTRALLET EN POETIN, TWEE SOCIALISTEN

Gérard Mestrallet en Vladimir Poeten zijn socialisten. De ene van de slappe soort, de andere van de KGB-variant. Op industrieel-economisch vlak raken hun visies elkaar. Frankrijk bouwt, met de volle zin van Mestrallet, aan nationale kampioenen. Rusland doet, met de volle inzet van Poetin, hetzelfde. Etatisten aller landen, verenigt u.

Zijn er toevalligheden in het leven? De verloving van Suez en Gaz de France werd door de Franse premier Dominique de Villepin aangekondigd tijdens het weekeinde van 25 en 26 februari 2006. Ik logeerde in Sint-Petersburg. Hemels was de besneeuwde stad vanop de veertiende verdieping van het Sovetskaya Hotel. Achter het Sovetskaya, een ex-communistische toren die glanzend opgepoetst is voor westers massatoerisme, met in de winter meer veiligheidsbedienden dan reizigers, staat het Baltiyiski Vokzal. In dat station vertrekken de treinen naar de ex-koloniën van de Sovjet-Unie in het Balticum. Soldaten, partijbonzen, spionnen, ingenieurs en Russische migranten stapten en stappen in de wagons voor Riga, Tallinn en Vilnius. In juni hangen aan de vlaggenstokken van de Baltische staten zwarte linten om de massale deportatie naar Siberië en nadien vaak moord op de non- en anticommunistische bovenlaag van het Balticum te herdenken.

Na de bevrijding van Litouwen, Estland en Letland blijft de Russische druk in de Baltische staten groot. De Russen manipuleren de binnenlandse politiek van die landen met hun energiebeleid. De grote groepen Russen in Estland, Letland en (in mindere mate) Litouwen heulen openlijk of in het geniep met hun feitelijke of emotionele vaderland.

Het Gare du Nord in Parijs is de Franse kopie van Baltyiski Vokzal. De ingenieurs, bankiers, spionnen, strategen van laFranceéternelle kochten en kopen daar hun reisbewijs voor Brussel. De Fransen manipuleren de binnenlandse economie van hun noorderbuur, en dus diens politiek, met hun energiebeleid. Zij vinden in het uiteenvallende en gezichtsloze België voldoende vrienden, ijdeltuiten en opportunisten die openlijk of in het geniep heulen met hun culturele, culinaire en emotionele vaderland.

Les copains de Paris. Men kan zich niet van de indruk ontdoen dat Franstalige hoge pieten van door Franse aandeelhouders in België gecontroleerde ondernemingen Parijs ter wille zijn uit zoete wraak op de groeiende welvaart van Vlaanderen. Dat gebeurt elegant, maar het gebeurt. Baron Bodson, Luikenaar, is een eenzame tegenstem. “Wie ondergraaft België?” mag men zich afvragen. Niet enkel de ondertekenaars van het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen, toch ook lescopainsdeParis? Tussen Zenne en Seine wordt geflirt.

Anatol Lieven is langs vaders zijde een Balt. Hij is de wetenschapper van hét standaardwerk over de Baltische revolutie, de vreedzame verdrijving van de Russische kolonisator in het lustrum van 1987 tot de vrije verkiezingen van 1992. Vandaag is hij medewerker voor Oost-Europa van de New American Foundation en voordien van de Amerikaanse vredesdenktank gesticht door de stinkend rijke financier en weldoener Andrew Carnegie. De nationalistische verloving van Suez en Gaz de France is geen 48 uur oud of Anatol Lieven publiceert in de Financial Times een commentaarstuk over Poetin en zijn ‘nationale kampioenen’, waarin de woorden Frankrijk en Suez opduiken. Een vondst van Lieven, want Poetin schept inderdaad een staat met een administratief-economische elite die gelijkt op de elite gekweekt in de Franse Ecoles Nationale d’Administration (waar Gérard Mestrallet, CEO van Gaz de Suez, zijn politieke training ontving). De énarques van Poetin bouwen aan overheidsreuzen die passen bij de denktrant van de Franse regering-de Villepin.

Etatistische strategie. De Russische en de Franse staatsconcerns moeten concurreren met de wereldondernemingen in hun branche en zo de Russische en de Franse politiek-economische invloed versterken. De etatistische strategie van Moskou en Parijs is in de handen van een klonter van technocraten die elkaar steunen, opvolgen en gezwind doorschuiven van de politiek naar de economie en omgekeerd.

En Europa, België en Vlaanderen in deze ontwikkeling? Als de Europese Commissie het duo de Villepin- Mestrallet ontziet, dan bewijst ze dat de Unie werkt voor de grote en niet voor de kleine landen. Dat zal de liefde van de burgers van de kleine landen, in casu België en Vlaanderen, voor de machine die Europa heet, niet verhogen. België kan, voor zover het het geluk van leven heeft, en Vlaanderen moet Estland, Letland en Litouwen volgen. De drie landen kozen resoluut voor de liberalisering, de technologie en de vlaktaks – los van Rusland. Het Balticum is een groeizone. Moskou en Parijs blijven van gisteren. Estland, Letland en Litouwen zijn van morgen.

De auteur is directeur van Trends. Reacties: frans.crols@trends.be

Frans Crols