‘Mentaal en sociaal welzijn is van levensbelang’

LIEVE VERPLANCKE "Qaly staat voor goede verzorging op alle gebieden, zowel lichamelijk, mentaal als sociaal." © Debby Termonia

In Beersel verrijst Qaly, een hippe seniorie annex serviceflats. De drijvende kracht is Lieve Verplancke, weduwe van voormalig Manager van het Jaar Theo Dilissen. “Toen ik zag hoe mijn schoonvader veel te vroeg wegkwijnde in een rusthuis, dacht ik bij mezelf: dit moet anders.”

Lieve Verplancke heeft een loopbaan bij grote farmamultinationals als GSK, MSD of Bristol-Myers Squibb achter de rug. Nu gooit ze haar leven om. Op haar 57ste wordt ze entrepreneur in de zorgsector.

In juni overleed haar echtgenoot, gewezen Manager van het Jaar Theo Dilissen. De zorg voor hem in zijn laatste maanden en het zien wegkwijnen van haar schoonvader in een rusthuis jaren geleden, zetten haar aan het denken. De zorg voor ouderen moet anders, en daar wil ze aan bijdragen.

Haar ondernemersdroom krijgt rond deze tijd gestalte in Beersel, niet ver van Brussel. Daar verrijst een nieuwbouw die aan de buitenzijde alles heeft van een luxehotel, maar binnenin een op maat gesneden onderkomen biedt voor de derde leeftijd. Het gebouw midden in het groen bestaat uit twee vleugels. Aan de linkerzijde een woon- en zorgcentrum met 78 aangepaste kamers voor wie volledige verzorging nodig heeft. In de andere vleugel 42 serviceflats voor ouderen die nog helemaal zelf uit de voeten kunnen. Het geheel wordt aangevuld met entertainmentfaciliteiten (fitness, wellness, brasserie, lounge, orangerie, ruimte voor workshops, tuin, …).

Wat drijft u om deze miljoeneninvestering en dit gigantische risico te dragen?

LIEVE VERPLANCKE. “Als dokter van opleiding heb ik de sector grondig bestudeerd alvorens deze sprong te wagen. Rust- en verzorgingstehuizen van de 21ste eeuw moeten meer zijn dan plaatsen voor fysieke verzorging. Een ‘holistische’ aanpak lijkt me de enige juiste. Dat betekent goede verzorging op alle gebieden, zowel lichamelijk, mentaal als sociaal.

“Misschien gaat dat ten koste van de rendabiliteit. Maar ik hoop dat de overheid bij de financiering van rustoorden ooit ook rekening houdt met het mentale en sociale welzijn. Want dit is een gigantische investering: 2 miljoen euro voor de exploitatie alleen, los van de bouw en de inrichting.”

En met de bouw en de inrichting?

VERPLANCKE. “Op advies van de banken noem ik geen bedragen. Ik kan wel zeggen dat ik mijn persoonlijke spaarpotje heb geïnvesteerd. Anderen kopen een appartementje aan zee, ik ga voor een sociaal project. In de hoop dat ik mensen een deugddoende oude dag kan geven en zo zelf veel zingeving kan vinden in mijn leven. Dat ik tientallen nieuwe jobs kan creëren in deze streek, schenkt ook veel voldoening.”

Wat is uw businessplan?

VERPLANCKE. “Ik maak een onderscheid tussen de vastgoedoperatie en de exploitatie. Voor de bouw is een privépartner voor 30 procent ingestapt. De rest draag ik, met de hulp van BNP Paribas Fortis. De afspraak was dat 70 procent van de assistentiewoningen op plan verkocht moest zijn. Dat is gelukt. Ik reken op drie jaar om break-even te draaien. Ik kan gelukkig rekenen op een team van experts die me in de exploitatie bijstaan.”

Is dit project voor u een belegging op korte of lange termijn?

VERPLANCKE. “Nu al krijg ik aanbiedingen om de zaak over te laten, maar mijn goesting om de exploitatie zelf te doen is nog te groot. Ik besef wel dat de marges in deze sector klein zijn, maar ik wil dit model zijn kans geven. Mijn drive om zaken te doen bewegen is altijd groot geweest. Ook buiten Qaly is dat zo, met een reeks bestuursmandaten (Stichting tegen Kanker, Quest for Growth, Materialise, Europa-ziekenhuis in Ukkel en Etterbeek, Imeldaziekenhuis Bonheiden, nvdr). Zelfs met mijn zelfstandige coachingpraktijk ga ik onverminderd en met plezier door.”

Op uw 57ste zou u het ook rustig aan kunnen doen.

VERPLANCKE. “Met drie studerende kinderen is uitbollen er niet bij. Maar ik wou ook nog eens iets anders doen. Bij de multinationals waar ik werkte, dacht ik weleens: dit is een gemakkelijke wereld. Je bent wel eindverantwoordelijke en je moet de doelstellingen halen, maar je hebt ook een team van experts die altijd voor je klaar staan. Ik wilde ook wel eens voor eigen rekening kunnen rijden, een diep gekoesterde droom. Toen ik zag hoe mijn schoonvader veel te vroeg wegkwijnde in een rusthuis, dacht ik bij mezelf: dit moet anders. Zelf ondernemen is niet de weg van de minste inspanning, maar wel de meest boeiende.”

Uw eerste plannen dateren van 2007. Hoe moeilijk was het alle vergunningen en administratie in orde te krijgen?

VERPLANCKE. “Dat viel best mee. De bouw bezorgt mij nog de meeste kopzorgen. Ik denk dat mijn kwaliteitseisen realistisch zijn, maar ze zorgen voor discussies, uitvoeringsproblemen en vertragingen. Dat kost heel veel energie. Er moet nog een en ander in orde gebracht worden, maar ik reken erop dat het architectenbureau 51N4E en het aannemersbedrijf Democo dat snel en professioneel afhandelen.”

In een straal van pakweg tien tot vijftien kilometer rond uw nieuwbouw bevinden zich een handvol rust- en verzorgingstehuizen van de nieuwste generatie, onder meer van Aldea en het Franse Orpea. Kunt u nog wel het verschil maken?

VERPLANCKE. “Wie met zo’n project in deze sector stapt, is ervan overtuigd dat hij zich kan onderscheiden en/of beter kan doen dan de concurrentie. Anders was ik er nooit aan begonnen. Er is geen tekort aan bedden in de streek, maar Qaly is meer dan wonen. Onze baseline is: Ageing is a fact, ageing well is an art. Ik ben ook trots op het team dat we hebben bijeengebracht: heel professionele mensen, die onze bewoners een warm hart zullen toedragen. Want wat is een mooie kamer waard als je je niet graag gezien voelt?”

Denkt u niet dat uw partner Theo Dilissen erg trots zou zijn mocht hij dit kunnen zien?

VERPLANCKE. “Aan deze investering is acht jaar voorbereiding vooraf gegaan. Mijn eerste plannen vielen samen met de eerste symptomen van de ziekte bij Theo. Zijn ziekte en overlijden hebben veel veerkracht gekost en ik heb ook wel eens diep gezeten. Theo volgde alles eerder vanop afstand. Maar wel met bewondering. Mocht hij dit kunnen zien, zijn pretoogjes zouden stralen.”

Karel Cambien, fotografie Debby Termonia

“Anderen kopen een appartementje aan zee, ik ga voor een sociaal project”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content