MANAGER VAN HET JAAR 2005

De zestienkoppige jury (zie blz. 34) had er een behoorlijke klus aan. In oktober filterde zij uit een uitgebreide lijst van ruim vijftig namen de shortlist van tien kandidaten. Daarna kon u, lezer, op basis van een kiesprocedure uw stem uitbrengen en de jury gidsen in het aanwijzen van de drie genomineerden. Begin deze week volgde de pièce de résistance: een twee uur lange ochtendzitting die uitmondde in de finale selectie van de laureaat.

De winnaar had Wouter Vandenhaute (43) kunnen zijn, opperhoofd van het creatieve bedrijfje Woestijnvis, precies omdat hij signaalwaarde heeft: de ambassadeur van een artistieke dienstensector – tv- en beeldproductie – waar ‘managers’ vaak (nog) niet voor vol worden aangezien en waar een wirwar van kleine, snel evoluerende ondernemingen een niet onbelangrijke push geeft aan onze economie.

De bekroning had evenzeer kunnen gaan naar Peter Leyman (43), topman van Volvo Cars Gent, epigoon van de ‘oude’ (auto-)industrie, de sociale manager bij uitstek, die zijn bedrijf doorheen een moeilijk 2004 en een aandeelhouderswissel loodste (van het Zweedse Volvo naar het Amerikaanse Ford), en met de fabriek in 2005 15 % efficiënter werd door 258.000 kant-en-klare wagens af te leveren. Een recordprestatie, en het bewijs dat lokaal management wel degelijk een verschil kan maken.

De titel Manager van het Jaar 2005 werd uiteindelijk toegekend aan Jan Callewaert (49), oprichter, bezieler en patron van de beursgenoteerde snelgroeier in mobiele communicatie, Option. Een ondernemer die zijn aangeboren drive als entrepreneur, zijn passie, talent en gedrevenheid om deals af te sluiten en zelf alle touwtjes in handen te houden op een opmerkelijke manier aan het converteren is naar het model van de manager/coach.

Er zijn niet veel bedrijfsleiders die daarin slagen. Option hertimmerde zijn hr-structuur en versterkt het middenkader. De metamorfose van een doorgroeibedrijf dat (gezonde) chaos moet laten wijken voor efficiëntie, structuren en delegatie van de macht.

Al is er nog werk aan de winkel. Jan Callewaert is chief executive officer én voorzitter van de raad van bestuur bij Option. Hij zetelt ook in het auditcomité dat de boekhoudkundige en financiële verslaggeving van het bedrijf opvolgt, wat niet volledig strookt met de aanbevelingen van de code-Lippens voor deugdelijk bestuur. Vorig jaar namen de twee door de Gimv benoemde bestuurders in Option ontslag (het fonds verkocht zijn belang). Benieuwd of het bedrijf van die gelegenheid gebruik gaat maken om zijn raad van bestuur – nu vier leden, waarvan drie onafhankelijk – op een uitgebreidere en meer internationale leest te schoeien.

Option verzeilde van de top in het ravijn. Na zijn beursintroductie tegen 10 dollar schoot de koers door naar 68 dollar op basis van een veelbelovend mobiel product: een gsm-adapter voor dataverkeer. Nokia en Ericsson brachten echter hun eigen adapters op de markt en Option beleefde vier jaren lang, deels vanwege externe marktomstandigheden, deels door eigen fouten, een donkere episode.

Een cruciaal contract in november 2002 met Vo- dafone bracht de ommekeer. Ter vergelijking: Option sloot dat symbolische wenteljaar af met een beurskoers van 1 euro. Vorige week schommelden de aandelen rond 70 euro. De verwachtingen zijn dan ook torenhoog. Analisten volgen met argusogen de marges van Option, dat tegen eind 2008 mikt op een omzet van 500 miljoen euro (+ 156 %).

Een technologische ondernemer in hippe mobiele communicatie bekronen na een dergelijk beursparcours is niet gespeend van enig risico. Maar aan de beslissing van de jury kan je ook een symbolische boodschap koppelen: de Vlaamse economie lijkt haar trauma dat jarenlang rond risico en technologie bleef hangen, definitief te hebben verwerkt.

De tijd is rijp om die sector opnieuw door een faire en realistische bril te bekijken. En om erover te waken dat we – als belegger, ondernemer of financier – niet opnieuw in uitersten vervallen.

piet depuydt