MADE IN FLANDERS

Of u straks in een confederaal België dan wel in een onafhankelijk Vlaanderen ontwaakt, is voor u en uw bedrijf belangrijk. Beide betekenen een zinnigere en zindelijkere omgang met politiek, belastingen, wetterij, geldtransfers en buitenlandse betrekkingen.

Wat er ook gebeurt na de besprekingen van het Belvédère, ten huize van de vorst, ze moeten een dwingende aanleiding zijn voor formateur Yves Leterme – of ex-formateur op het moment dat u dit leest – én voor minister-president Kris Peeters om briefings te geven aan de buitenlandse correspondenten in Brussel.

Aan de poort van Hertoginnedal stonden vrijdag Nederlandse journalisten. Dat siert hen. In hun zuidelijke buurland is er meer aan de hand dan de zoveelste politieke komedie waarvoor handige mannen, van het slag Herman De Croo, liefst achter de schermen, de redding brengen. In het Belvédère en op Hertoginnedal ligt een staat op sterven. Die staat bevindt zich niet aan de periferie van de Europese Unie en heeft dus meer belang dan gehaspel en gehannes in Malta, Estland en Slowakije. België is een stichtend lid van de Europese Gemeenschap, haalt daaruit feitelijke en morele rechten en plichten, en is gastheer van de Europese hoofdstad.

Na Washington telt Brussel, omwille van de EU, het grootste corps buitenlandse correspondenten ter wereld. Deze heren en dames volgen de Europese politiek, met België als bijklus. Wie naar Brussel wordt uitgestuurd kent, met uitzondering van het handvol Nederlanders, Engels en/of Frans, en doet, zoals vele correspondenten in andere landen, weinig meer dan de lokale kranten openslaan om daar verhalen uit te distilleren. La Libre Belgique en Le Soir zijn de eerste, en in 95 % van de gevallen de enige, bronnen van het exotische journalistenbroederschap. La Libre Belgique heeft het fatsoen, en de oogkleppen, die passen bij een krant met een decente christelijke achtergrond en is dooraderd met unitarisme. La Libre poogt om Vlaanderen eerlijk te belichten. Van Le Soir, nochtans met hogere oplage, mag dat niet gezegd worden. Ondanks het pathetische pingpong met De Standaard in het voorjaar 2007 en de kniebuigingen nadien, blijft Le Soir het staatsblad van het racistische anti-Vlaamse discours van Olivier Maingain en zijn FDF/MR. La Libre Belgique en Le Soir verspreiden bij de Brusselse doorgeefluiken van de internationale opinie het beeld dat Vlaanderen in handen is van het rechtsradicale, racistische Vlaams Belang en dat CD&V-NVA en de politieke tutti quanti van dat landsdeel vazallen zijn van Frank Vanhecke en Filip Dewinter. De Brusselse gazettiers verspreiden bovendien de perceptie dat het einde van België zal leiden tot een financieel-economisch debacle, dat dan, impliciet aanwezig in de intoxicatie, een weerslag heeft op de standvastigheid, bekwaamheid en toekomst van de ondernemingen in Vlaanderen. Dat laatste is een fabel. Wie is gevestigd in Brussel of Wallonië zal wel problemen hebben met de verdamping van België. Brussel en Wallonië zonder Vlaamse miljardentransfers – na een akkoord zullen die over een decennium moeten uitdoven – kunnen enkel belastingen verhogen om uit rode begrotingen te blijven.

Om reden van de eenzijdige en spottende internationale verslaggeving over Vlaanderen heeft de Vlaamse regering met uitgeverij Lannoo gedurende jaren het verdienstelijke Focus on Flanders gepubliceerd. Focus publiceerde een overzicht in het Engels en het Frans van feiten en meningen uit de Vlaamse pers. De nieuwsbrief, met een beperkte oplage, zal worden opgevolgd door Flanders Today, een kleuriger blad. Naast deze overheidsinitiatieven draaien Engelstalige webstekken als Brussels Journal van zelfstandig journalist Paul Belien. Dat zijn ploeterproducten van gesubsidieerden of geëngageerden. Die doen dus iets, maar te weinig.

Het komt in de eerste plaats Kris Peeters, onze nieuwe minister-president, toe om het voortouw te nemen in het informeren over het nieuwe Vlaanderen, als confederaal deel van België of als onafhankelijke staat. Van zijn voorgangers nam Luc Van den Brande die verantwoordelijkheid op zich; hij combineerde de taak van minister-president met die van buitenlandminister. Patrick Dewael spotte met deze bevoegdheid en vluchtte als een windhond naar de vetpotten van Verhofstadt. Als Vlaamse regeringschef was Bart Somers een zuchtje zonder sporen. Onder Yves Leterme was het buitenlandse beleid verdeeld onder hemzelf (landbouw), Geert Bourgeois (buitenlandbeleid in strikte zin), Fientje Moerman (handel), Bert Anciaux (cultuur). Een soep met een zoutloze kraak en smaak. Sinds de staatshervorming van 1993 delen de gewesten en gemeenschappen internationale bevoegdheden met de federale staat. Vlaanderen is daar vooralsnog zielig mee omgesprongen. De kop van Kris Peeters moet op de voorpagina van Le Monde en de Financial Times.

De auteur is directeur-hoofdredacteur van Trends

Frans Crols