Wie is de nieuwe ABVV-topman Thierry Bodson?

Met Thierry Bodson komt een Waalse regionalist aan het hoofd van de socialistische vakbond ABVV. Op de federale sociale zekerheid na, interesseert het Belgische niveau hem maar matig. Toch zal de Luikenaar straks meer dan hem lief is over de taalgrens moeten kijken.

“Kwaadwillige belemmering van het verkeer.” Zo luidde in 2015 de aanklacht aan het adres aan Thierry Bodson en zestien andere ABVV-militanten nadat ze tijdens een stakingsactie een tijdlang de E40 aan het viaduct van Cheratte in Luik hadden afgesloten.

De nieuwe voorzitter van het ABVV is nochtans verre van een syndicale straatvechter. In een gesprek valt zijn kalme, afgemeten toon op. Binnen de socialistische vakbond wordt hij weleens de ideale schoonzoon genoemd, “maar met een donkerrode sjaal.” Meer dan voor zijn acties op het terrein krijgt de Luikenaar lof voor zijn houding tijdens onderhandelingen. “Discreet, kordaat én eerlijk”, zegt Vincent Reuter, oud-topman van de Waalse werkgeversorganisatie Union Wallonne des Entreprises (UWE).

De voorbije tien jaar schoof Bodson als voorzitter van de Waalse vleugel van het ABVV/FGTB aan voor de onderhandelingen in de Conseil économique et sociale wallon (CESW), de Waalse tegenhanger van de Sociaal-Economisch Raad van Vlaanderen (SERV). Steevast goed voorbereid, is te horen. “Open voor het compromis, maar hij stelt van bij het begin grenzen. Dan heeft het geen zin aan te dringen”, zegt voormalig Waals minister Marc Tarabella (PS).

De leden van de federale Groep van Tien, het interprofessioneel overleg tussen werkgevers en vakbonden, zijn gewaarschuwd. Ze moeten de komende maanden en wellicht jaren met Bodson rekening houden. Bodson werd vorige week interim-voorzitter van het ABVV om in het najaar definitief te bevestigd worden in zijn functie. Hij blijft dan voorzitter tot 2022.

Een beetje tegen wil en dank leidt de Waalse regionalist een Belgische vakbond. Het federale niveau interesseert hem maar matig. De sociale zekerheid mag federaal blijven, de rest is voor de gewesten, is zijn credo. Maar als nationale voorzitter zal Bodson – die Nederlands spreekt – meer dan hem lief is over de taalgrens moeten kijken. Belangrijke hefbomen van het sociaaleconomische beleid (arbeidsmarkt, parafiscaliteit,…) zijn nog altijd federaal en komen op de tafel van de Groep van Tien, die in meerderheid uit Vlamingen bestaat.

Inkomsten onder druk

Bodson volgt Robert Vertenueil op die het vertrouwen kwijt was van de centrales, zeker in Wallonië. Die hebben al jaren de touwtjes in handen bij het ABVV. Vertenueil zou te weinig met hen hebben overlegd. “Hij gedroeg zich op de hoofdzetel als een soort Lodewijk XIV,” zegt een topverantwoordelijke van het ABVV. “Het interview met MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez, waarover intern geen overleg was gepleegd, was de druppel die de emmer deed overlopen.”

Vertenueil schoof ook een aantal interne problemen op de lange baan. De aantrekkende arbeidsmarkt had negatieve gevolgen voor de inkomsten van de vakbond. Die moet steeds minder werkloosheidsuitkeringen betalen en kreeg daar dus veel minder vergoedingen voor. De voorbije vijf jaar daalden die administratie-inkomsten met 30 tot 50 procent. Maar besparingen lieten op zich wachten. Met de coronacrisis is het tij gekeerd. De vakbond heeft opnieuw meer werk.

Bodson kent die materie. Voor hij opklom tot de top van de Waalse vleugel was hij jarenlang verantwoordelijke voor de dienst werkloosheidsuitkeringen bij de FGTB Luik (1994-2002). Het was zijn eerste baan bij de vakbond nadat hij in een slagerij en een bank had gewerkt. In de avondschool behaalde Bodson diploma van boekhouder.

Liever PS dan PTB

Zijn vader was een chemisch ingenieur De radicaal-linkse reflex kreeg hij van zijn moeder, een poetsvrouw met veel ex-mijnwerkers in de familie. Politiek is Bodson altijd trouw gebleven aan één partij: de PS. Het verhaal dat de defenestratie van Vertenueil een gevolg was van de stijgende invloed van de radicaal-linkse PTB/PVDA in de vakbond wordt ontkend. “Bodson is en blijft een PS’er, wat hem niet belet kritisch te zijn voor de socialistische partij. Hij vindt de partij niet links genoeg en heeft al meermaals gepleit voor een zeer linkse Waalse regering van PS, Ecolo en PTB. Als vakbondsvoorzitter heeft hij het recht het partijbureau bij te wonen, maar ik denk niet dat hij zich daar snel zal tonen”, is bij het ABVV te horen. Bodson had het al vaak op Elio Di Rupo gemunt. Zeker toen die premier (2011-2014) was, zakte temperatuur tussen beiden onder het vriespunt. Bodson vond een aantal maatregelen, zoals de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen en het beperken in de tijd van de inschakelingsuitkering, onaanvaardbaar. Di Rupo vindt dat de aanhoudende kritiek van de FGTB zijn partij in 2014 een aantal zetels heeft gekost, waardoor het gemakkelijker werd een coalitie zonder de PS te vormen.