‘Waalse regering zonder PS is nog geen definitieve ommekeer’

Het zou een vergissing zijn om de machtspartij die de PS is definitief af te schrijven. Machiavellistisch als ze zijn, zijn de PS-kopstukken perfect in staat om in 2019 een Waalse coalitie te vormen met de PTB. Dat zegt Trends-redacteur Alain Mouton.

De centristen van cdh willen niet meer met de PS regering in Wallonië en Brussel en zoekt naar een alternatieve meerderheid, wellicht met de liberalen van de MR en misschien de groenen van Ecolo. Een vertrek van de socialisten uit de regionale regering zou een politieke revolutie beteken, maar daarmee zit Wallonië economisch nog zeker niet op het juiste spoor.

“Zijn beslissing dateert al van een paar dagen geleden,” zo laat een cdH-kopstuk weten. Partijvoorzitter Benoît Lutgen is een koppige Ardennees en zorgt regelmatig voor verrassingen. In 2014 was hij de architect van een overhaaste coalitievorming in Wallonië en Brussel met PS en FDF (nu Défi) en werden de liberalen van de MR naar de oppositie verwezen. Het duwde partijvoorzitter Charles Michel in de richting van een ongeziene federale regeringscoalitie met drie Vlaamse (N-VA, Open Vld en CD&V) en slechts één Franstalige partij (MR).

Nu trekt Lutgen de stekker uit de Waalse en Brusselse regering. Of beter: Lutgen zet de PS buiten en wil met andere partijen -MR en eventueel Ecolo- een alternatieve meerderheid vormen. De aanhoudende schandalen bij de PS zijn er voor Lutgen te veel aan. Al zal ook electoraal eigenbelang een rol spelen. De cdH doet het in de peilingen al een tijd zeer slecht. Lutgen kan zich nu profileren als witte ridder, tenslotte is zijn partij zowat de enige aan Franstalige kant die nog niet door schandalen is besmet.

Indien de burgemeester van Bastenaken in zijn opzet slaagt, dan verdwijnt de PS voor het eerst in meer dan dertig jaar uit de Waalse regering. Een politieke revolutie, zonder meer. Maar betekent dit op termijn ook een duurzame verandering in Wallonië, bijvoorbeeld op economisch vlak?

Een alternatief beleid voeren in Wallonië wordt zeer moeilijk. Om te beginnen zal een anti-PS-regering geconfronteerd worden met een Waalse administratie die voor 80 procent uit PS-benoemingen bestaat.

Ten tweede: een regionaal sociaaleconomisch beleid uittekenen dat bedrijfsvriendelijker is -Wallonië heeft sinds de zesde staatshervorming net als Vlaanderen extra bevoegdheden op het vlak van arbeidsmarktbeleid- is niet voor morgen. Met de MR zou dat wel lukken, maar ideologisch schurkt de cdH zeer dicht bij de PS. Ten derde erft een anti-PS-regering een moeilijke budgettaire erfenis. De zesde staatshervorming, die eigenlijk een bailout was van Brussel en de federale overheid door de regionale regering, zadelt Wallonië met een zware factuur op. Volgend jaar krijgt de federale regering dankzij de autonomiefactor, een uitvloeisel van de nieuwe financieringswet die tot stand kwam met de zesde staatshervorming eenmalig 2 miljard euro extra. Dat geld komt van de deelstaten. Vooral voor de Waalse regering wordt dat een zware last om dragen.

Tenslotte zou het een vergissing zijn om de machtspartij die de PS is definitief af te schrijven. Machiavellistisch als ze zijn, zijn de PS-kopstukken perfect in staat om in 2019 een Waalse coalitie te vormen met de PTB. Er moet geen tekening gemaakt worden bij het beleid dat zo’n regering zal voeren.