Regering-Michel gaat Verhofstadt achterna

De regering moet snel duidelijkheid verschaffen over de koopkrachtversterking. Anders heeft het beleid van deze ploeg veel weg van de nefaste aankondigingspolitiek die ten tijde van Guy Verhofstadt in de mode was. Dat zegt Trends-redacteur Alain Mouton.

Twee maanden na het akkoord over de taxshift is het nog altijd gissen naar de concrete manier waarop de regering-Michel een koopkrachtversterking van 100 euro per maand zal toekennen. Daar moet uiterlijk tegen de beleidsverklaring van midden oktober duidelijkheid over bestaan. Anders heeft het beleid van deze ploeg veel weg van de nefaste aankondigingspolitiek die ten tijde van Guy Verhofstadt in de mode was.

Eind juli zijn de principes van de taxshift vastgelegd. Een van de pijlers van die belastingverschuiving is dat zowel werkgevers als werknemers een lastenverlaging op arbeid zullen voelen. De beloftes die de regering aan de werkgevers heeft gemaakt, zijn nagekomen: samen met de al aangekondigde lastenverlagingen op arbeid en de indexsprong wordt de werkgeversbijdrage verlaagd van 33 naar 25 procent. Alleen moet nog bepaald worden in welk tempo die lasten zullen verlagen en aan welke inkomensgroepen ze worden toegekend. Beslissingen daarover worden als vanouds genomen in overleg met de sociale partners.

Maar wat de beloofde 100 euro koopkrachtversterking per maand betreft, blijft het koffiedik kijken. De aanpak van de regering-Michel heeft hier veel weg gehad van amateurisme. Of van de aankondigingspolitiek waar Guy Verhofstadt in zijn jaren als premier graag naar greep. Een grote maatregel bekendmaken, daar was hij sterk in. Maar bij de concrete uitvoering werd veel mist gespuid en bleef er van de beloofde ingreep weinig over.

Dat dreigt nu ook te gebeuren met de koopkrachtversterking. De regering moet daarover snel duidelijkheid verschaffen. Anders ontstaat de perceptie dat de werkgevers hun cadeau al hebben gekregen, terwijl de werknemers op hun honger blijven. Premier Charles Michel komt het best tijdens zijn state of the union op 13 oktober met een concreet uitgewerkt plan.

Een probleem voor de excellenties van de federale regering is dat ze zichzelf al sinds juli klem hebben gereden in hun communicatie. Die 100 euro korting in de personenbelasting voor alle werkenden is een fetisj geworden. Cijfermatig is dat onhaalbaar. Als men de meer dan 4 miljoen werkenden in België elk 100 euro wil geven, dan kost dat op jaarbasis 4,8 miljard euro. Eigenlijk is het een fabeltje te denken dat iedereen op die 100 euro extra kan rekenen. Nochtans zegt een minister de ene keer dat die 100 euro wel degelijk zal worden toegekend, de andere keer bestaat daar twijfel over en zou die integrale koopkrachtversterking er enkel komen voor de laagste en middelste inkomens.

Ook over de manier waarop die verlaging van de personenbelasting zou worden doorgevoerd, blijft onduidelijkheid bestaan. Zou dat gebeuren via een verhoging van de belastingvrije som, via de werkbonus (een lagere werknemersbijdrage die wordt omgezet in hoger nettoloon voor de laagste inkomens) of via een verschuiving van de belastingschalen?

Eind augustus, bij de eerste ministerraad na het zomerreces, leek het alsof er witte rook was. De belastingschijf van 30 procent in de personenbelasting zou worden afgeschaft. Meteen sloegen fiscalisten aan het rekenen. Ze kwamen tot de conclusie dat deze maatregel geenszins een koopkrachtversterking van 100 euro voor iedereen inhield.

Daarna werd plots duidelijk dat er eigenlijk nog niets beslist was. Het wegwerken van de belastingschijf van 30 procent was een trofee waarmee Open Vld en de N-VA wilden uitpakken omdat CD&V had bekomen dat de verhoogde btw op elektriciteit (een andere taxshiftmaatregel) zou worden doorgerekend in de index. Maar die trofee hadden ze nog niet binnengehaald. Er stond gewoon niets concreets op papier.

Nu blijkt dat alles nog open ligt: het wegwerken van de belastingschijf van 30 procent, het verhogen van de werkbonus en zelfs het verhogen van de belastingvrije som. Alles ligt opnieuw op tafel en er zal nog hard over moeten worden onderhandeld.

Rond de taxshift werd de voorbije weken een weinig fraaie politieke vertoning opgevoerd. Het wordt dringend tijd dat er een einde komt aan dat slechte theater.