De Franse economie heeft nood aan een schoktherapie, zeggen economen. Maar uit de plannen van Nicolas Sarkozy en François Hollande blijkt dat ze maar een tikje willen uitdelen.
Frankrijk zit gevangen in een vicieuze cirkel: een te groot deficit, onvoldoende groei en concurrentiekracht. Om concurrentiekracht, en dus groei, te herwinnen zijn stimuli van de overheid nodig. Die draaien allemaal rond nieuwe bestedingen of belastingverlagingen. Maar de strijd tegen de tekorten laat het ene noch het andere toe. Ze beveelt zelfs het tegenovergesteld aan, op het gevaar af de groei te breken.
De kandidaten worden dan ook geconfronteerd met tegengestelde opdrachten. Om het deficit tot nul te herleiden tegen 2016 – zoals Nicolas Sarkozy voorstelt – of 2017 – het plan van François Hollande – moet ongeveer 100 miljard euro gevonden worden (115 volgens Sarkozy).
Sarkozy wil voor 75 miljard euro besparen, waarbij 6 miljard komt van de bevriezing van de dotaties aan de lokale besturen, 16 à 17 miljard van de pensioenhervorming en 19 miljard van de ziekteverzekering. De president plant ook 40 miljard euro aan belastingverhogingen.
Hollande wil ook 50 miljard euro snoeien in de uitgaven, maar hij zegt weinig over wat precies moet sneuvelen. Over de belastingen is hij een stuk preciezer: die wil hij met 65 miljard euro verhogen.
Concurrentiekracht
Op het tweede strijdperk, de concurrentiekracht, is een ‘choc’ nodig, zeggen de economen, met name door massaal maatregelen te treffen ten gunste van de ondernemingen. “Op de lange termijn moet voorrang gegeven worden aan onderzoek en innovatie”, zegt Michel Didier van het onderzoeksinstituut Coe-Rexecode. Op middellange termijn moeten de ondernemingen flexibeler worden in de onderhandelingen over arbeidsplaatsen, lonen en arbeidsduur. Op korte termijn, ten slotte, moeten de loonlasten omlaag.”
Vergeleken bij die raadgevingen schieten de maatregelen van de belangrijkste kandidaten tekort. François Hollande wil de kmo’s gemakkelijker toegang bieden tot financiering, de belasting op de winst verlagen. Maar hij weigert zich aan de verlaging van de arbeidskosten voor de ondernemingen te wagen. Dat is in zijn ogen iets te veel een cadeau aan de werkgevers. Daarnaast voorziet hij weliswaar in een belastingverlaging voor kmo’s, maar hij kondigt ook een algemene verhoging aan die alle ondernemingen, ook de kleine, treft.
De rechterzijde wil beide registers opentrekken, maar ze doet dat maar gedeeltelijk. De daling van de lasten met 13,2 miljard euro wordt onvoldoende geacht.
In plaats van een de Franse economie een schok toe te dienen, maken links en rechts zich op om een tikje uit te delen. Het is ook weinig waarschijnlijk dat er in de resterende tijd van de campagne nog ruimte komt voor ingrijpender optreden.
